helden, geen goden

Nog meer kleuters in de klassen. 2/3 van die kleuters wordt gesubsidieerd. Klassen van 30 kunnen geen uitzondering zijn, want dat zijn 'financieel' maar 20 kleuters, of liever : er wordt maar een juf of meester betaald gaande op de 20.
Inclusief onderwijs : ook dit jaar (ASO) zagen wij het aantal leerlingen met handicap sterk stijgen, ons lijstje wordt ook uitgebreid : autisme (in verschillende vormen), een aantal al dan niet geheel dove kinderen, ADHD'ers, dyslexie, dyscalculie, dysorthografie, en zelfs leerlingen uit het Buitengewoon Onderwijs met karakteriële en emotionele stoornissen. In sommige klassen is het percentage 70% 'kinderen met bijzondere noden'. Allochtonen met leer- en taalachterstand.

Vroeger waren de kinderen met bijzondere noden zij die uit zwakke sociale milieu's kwamen of die net een echtscheiding van de ouders of overlijden van een ouder achter de rug hadden. Of we hadden aandacht voor de puber die het moeilijk had thuis. Hier en daar was er ook al eens een leerling met verslavingsproblematiek of anorexia.
Ook die kinderen zijn er nog, en in grotere mate. Alleen krijgen ze geen 'attest' van bijzondere nood.

De school moet het maar zien te rooien.
Of zoals de vertegenwoordiger van het kleuteronderwijs het zei : de riemen worden steeds korter en de boot steeds zwaarder.

Geachte Heer Vandenbroucke, spreek aub met de mensen uit het veld.

een werkmens

Tantieris vindt zichzelf een zaag. Tijdelijk toch. Omdat september zo druk is.
Ik kan haar meteen zeggen dat dit de reden is voor alle stilte op mijn blog. September is evenzo druk, vergaderingen alom, het lichaam dat protesteert na 2 maand te zijn verwend. Plots moet het weer 'op volle toeren' draaien.
Bij ons komt daar nog onze 'bouw' bij (hip hip hoera : het is helemaal gepleisterd !), het wordt wat kalmer maar het zijn (letterlijk en figuurlijk !)slopende maanden geweest.

In het ex-kloostercomplex waar wij nog altijd wonen, werkt hier al een drietal maand een ploeg van een 6-tal werkmensen. Tegen 6 uur staan ze hier en ze werken dikwijls tot 19 uur, of zelfs 22 uur door. Omdat ze nog eens van zo ver komen blijven ze hier dikwijls slapen : op matrassen ergens in een afgesloten gang.
Na al de jaren dat ze hier al komen werken (het gebouw is immens) ben ik een beetje met hen verbroederd.
Wanneer wij 's avonds met hen een pint pakken zijn wij (manlief en ik) de eersten die rond een uur of 23 zeggen dat we echt wel moeten slapen, want dat we morgen weer moeten werken. We voelen ons dan al doodmoe.

"Hoeveel ?" vragen ze dan, met lichte glimlach. 'Nooit meer dan 5 uur les op een dag', zeg ik. Ze geven -uit diplomatische redenen- geen commentaar.
Wanneer ik s'morgens om kwart voor acht naar het werk vertrek hebben zij er al weer meer dan een uur fysieke arbeid opzitten.
Wanneer ik thuiskom geven zij er nog eens een lap van drie, vier, tot vijf uur bij.

Ze lijken nooit moe.

Soms verdenk ik ze buitenaards te zijn.

Ze zijn nog niet goed wakker !

We zullen zoveel mogelijk feesten uit allerlei religies gedenken en opzoeken.
Misschien vieren de moslims wel de geboorte van Mohammed.
leerling : gaan we de verjaardag van Mohammed Ali vieren ?

en verder :

We stellen de geschiedenis voor als een opgaande en neergaande lijn : opgaand als het volk het goed heeft, neergaand en laag als het slecht gaat.
Leerling : wisten ze dan al op voorhand dat het slecht zou gaan ?