de wereld van kaat 2.0

Kaat is feeling
Ik voorspel u trouwens
dat er ten gevolge van deze oorlog
een groot intern mediadebat zal ontstaan in de VS.
Dominique Wolton, lees verder.

Het technische geslacht


Het heeft bloed, zweet en tranen en ... cake, cola, pudding, ... gekost, maar de nieuwe site is er.
Ik heb er geen zweet of tranen voor gelaten, iemand anders deed dat in mijn plaats, zonder gegrom evenwel, met oeverloos geduld, met veel trial and error en met op tijd een drankje en een hapje.

Het seksisme vierde dus weer hoogtij. "De man" achter de computer om mij te te helpen, ik achter de kookpitten.
Het enige wat ik wist - en dat is natuurlijk gemakkelijk gezegd - is hoe ik het wilde.

Het was een korte maar hevige lijdensweg. Aanvankelijk leek het eerste probleem gewoon de FTP en de integratie van blogger in mijn site. Het duurde ons echter te lang voor we door hadden dat je in een site opgebouwd met kaders, niet in één kader blogger kon integreren, dat dat een apart HTML-bestand (of frame dus) moest zijn.
Dan maar opnieuw begonnen, zelfde lay-out maar met frames. We zijn beiden niet echt frameminded, en alles wat de browser ons liet zien was teleurstellend.
Tenslotte de meest drastisch maar veruit ook de meest praktische oplossing. We nemen de hele blogger template en brengen hier en daar wijzigingen aan. Dat leek te lukken.

Heel dit gebeuren doet mij wel over een aantal dingen nadenken :

• waarom voel ik mij - net als zovele ander vrouwen - zo onzeker als het over techniek gaat ?


• waarom barsten mannen precies van zelfvertrouwen wanneer het over techniek gaat ?


• rollen die sites van andere mensen ook zomaar uit hun mouw of kost het hen ook bloed en tranen ?


• zal ik het cyberrijk altijd maar gedeeltelijk kunnen bereizen en met een kramp in het hart moeten zien hoe anderen er hele avonturen beleven ?

Ik wou dat ik vrouwen met sites kende maar behalve een vriendin-industrieel ingenieur ken ik geen enkele vrouw persoonlijk met een site, en wie industrieel ingenieur is 'telt niet mee', want dat valt ook al niet meer binnen de normale categorieën !
Na deze zeer frustrerende - maar toch leerrijke ! - ervaring kan ik maar tot één besluit komen :
vrouwen, verenig u in cyberspace ! Laat u niet kennen !

Of klinkt dit als een verkapte kreet om hulp ?

Reageer