woensdag 23 april 2003


Op zoek naar de verloren tijd

Proust Terwijl mijn goeie vriend T. na weekje vakantie op zijn blog schrijft dat hij zonder drukte niet vooruit kan, blijft de slechte start mij achtervolgen en blijf ik hevig verlangen naar 'de verloren tijd' van de voorbije weken toen het lichaam rustig was en het leven was zoals het moet zijn.

Nu is het lichaam 'electrified' en één en al verlangen naar de Verloren Tijd, naar de kindertijd misschien, waar ik uren door de velden korenbloemen plukte en ze overal in huis zette, waar ik konijnenholen vond en dagenlang uitviste waarheen die liepen. De tijd, toen ik oprecht meende dat onze Duitse Herder in feite een ridder was en dat dat zou blijken als gevaar mij gemeen toelachte.

Het komt wel weer goed, de plooien raken wel weer gestreken en ik moet terug naar het normale ritme van werken, van stress, van uitdagingen, waarvan ik vreemd genoeg moet toegeven dat ik zonder ook niet zou kunnen, dat ik ook van die energie leef.

Deze avond naar het stadstheater, naar Prousts zoektocht naar de verloren tijd. Proust, die zo aandachtig leefde dat hij over één geleefde minuut bladzijden vol kon schrijven.

Reageer


Geen opmerkingen:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...