Pleisters op de ziel
Straks naar Lomotion. Heerlijk, zo'n tentoonstelling die tot 1 uur 's nachts open is. Dat moesten ze meer doen. Het begrip loungebar wekt alvast hoge verwachtingen op !
Zo'n avondlijk uitstapje mag wel ter verfrissing van een zware maar boeiende studiedag. "Socio-emotionele begeleiding", een mondvol is dat. Hoe ver mag je gaan in het begeleiden van mensen ? Waar zijn de grenzen van privacy ? Wat als iemand je zaken vertelt die gerechtelijk niet kunnen en daardoor anderen of zichzelf schade toebrengen ?
Ook: wat met de eigen grenzen en machteloosheid, wanneer je iemand ziet wegkwijnen en die alle hulp weigert.
Enthousiasme én moedeloosheid overviel mij. Enthousiasme omdat degelijke opleidingen je sterken in je overtuiging, in je dromen ook, in je technieken om mensen te begeleiden, om valkuilen te voorkomen.
Moedeloosheid omdat je nooit de hele wereld kan helpen, omdat hulp soms geweigerd wordt, omdat er altijd meer pijn in de wereld zal zijn dan dat er ooit oplossingen en pleisters zijn.
Reageer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten