driestemming
... gisterenavond stapte ik een groepje tegemoet dat aan het luisteren was naar Arid. Het deed mij deugd deze Vlaamse groep 13 000 km ver van huis te horen. Ze kenden de groep niet maar vonden het goeie muziek. Ik bleef bij hen zitten, allerlei nationaliteiten waren verenigd en er werd afwisselend in het Engels en in het bahasa gesproken.
Tot iemand zijn gitaar naar boven nam en we zongen zoals scouts bij het vuurkamp.
De meeste liedjes kende ik totaal niet, zelfs niet van horen, maar ik prijs de Beatles voor hun internationaal repertoire. Het waren rustige liedjes, de meeste liefdesliedjes en ballades, soms driestemming gezongen. Echt prachtig was dat. Het was twee uur toen ik naar boven ging - om welgeteld drie uurtjes te slapen, tot het moment dat de iman de oproep tot gebed over de stad schalde (een minderheidsgroep van moslims met het meeste lawaai) en het eerste zonlicht door het raam prikte. De stad begon weer langzaam te leven voor een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten