knikkende knieën
Gisteren gewerkt aan de afscheidsplechtigheid. Woorden gezocht, wat lees je voor op zo'n moment ? Wat zeg je over de overledene ? Hoe zorg je ervoor dat de mensen die er bij zijn zich niet buitengesloten voelen omdat je het op deze of andere wijze geformuleerd hebt ?
Nu al gemerkt : mensen zijn bijzonder gevoelig op zo'n momenten. Iedere claimt en wellicht terecht : hij is mijn broer, mijn vader, mijn vriend, mijn ... mijn ... en ze hebben allemaal andere herinneringen en andere banden.
Het is af en ik kan alleen maar hopen dat het goed wordt.
Maar de knieën beginnen opnieuw te knikken. Het geregel valt langzaam stil en het moment van ritueel afscheid nemen komt dichterbij.
Ondanks een stralende zon ben ik met een klein hartje opgestaan.
Terwijl het zelfs maar overmorgen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten