blind
Gisteren wou ik weeral dat ik een breedbeeldtv had, of liever nog zo'n immens groot scherm zoals op het werk, met surround system en alles erop en er aan. Dancer in The Dark (klikwaardig !) zou nog zo goed te smaken zijn geweest.
Ik ben geen bijzondere fan van Lars Von Trier, noch van Björk, maar Nic Balthazar viel wel helemaal tegen met zijn inleiding. Ik vroeg mij naderhand af of hij de film wel gezien had. Hij omschreef hem als een film waar je ofwel voor bent of tegen (begrijpelijk) in die zin dat je ofwel voor de sentimentaliteit bent en "er helemaal in op gaat", of er anderzijds aanstoot aan neemt. Film samengevat als sentimentaliteit dus.
De metaforen en die diepere lagen zijn hem blijkbaar ontgaan. De film heeft als kernthema "zien" : zowel fysiek (Selma wordt altijd slechtziender met blindheid als gevolg) als de manier waarop je de wereld ziet. Selma ziet de wereld in musicals waarvan ze weigert het laatste lied te horen omdat ze van een open einde houdt.
Daar tegenover staat de wereld die alleen maar ziet wat ze wil zien : de migrante die sowieso wel gestolen zal hebben en de neergeschoten blanke politie-agent die bij voorbaat al onschuldig is.
Hoe blind de ene kan zijn en hoe blind zijnde, een ander ziende is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten