Heerlijk foute muziek

In mijn 'oneindige opruimactie' heb ik vandaag weer wat CD's geklasseerd. Met een beetje geluk staan ze deze avond weer allemaal alfabetisch. Ik merkte bij het opruimen dat ik van veel CD's het bestaan niet meer afwist. Niet dat ik ze slecht vond, integendeel, het was leuk om ze weer eens in handen te krijgen en ik wou wel tien CD's tegelijk beluisteren, maar er zijn er zoveel dat ik eigenlijk niet meer weet waaruit mijn collectie bestaat. Nu kan het best lijken alsof ik over een gigantische verzameling muziek beschik, terwijl dat in vergelijking met heel wat vrienden toch maar een klein hoopje is.
Hoe dan ook, het is niet meer overzichtelijk. Daarom werd onlangs een gigantische (!) externe schijf gekocht en moeten alle CD'tjes naar dat schijfje worden gepompt. Ze krijgen een kleiner formaat en dankzij de pc-techniek zullen al mijn CD's netjes alfabetisch blijven, kunnen ze nergens meer rondslingeren en hebben wij onze eigen jukebox altijd bij de hand. Hij is immers zo op een andere pc of laptop geplugd.
Het wordt een verzamel-jukebox die momenteel al door de familiehanden gaat, want collecties worden samengevoegd, het voordeel van veel ruimte.

Veel muziek bracht herinneringen mee. Sommige artisten waren zo prominent aanwezig in een bepaalde tijd dat ze mij zo terug in die tijd brachten. De leukste zijn de pure hits. Zomerhits bijvoorbeeld. Met z'n allen de Macarena dansen, de Lambada. Niet dat ik deze muziek nog heb, maar ik herinner me nog precies het strand, de party waarop we uit onze bol gingen op toen ook al 'foute muziek'.
Momenteel draait 'The Police, Greatest Hits'. Toen Sting nog een snotneus met veel talent was. En ik kwijlend met John Travolta wou trouwen.

Herinneringen.

relatietest

Ga met je lief eens op vakantie en je weet onmiddellijk of het snor zit.

Dat heb ik veel gehoord en ik heb er smalend om gelachen. Op vakantie ben je immers in allerbeste omstandigheden : lekker eten, meestal zon, tijd zat, alles zit mee. Misschien is het voor sommige koppels een hele aanpassing om 24 uur bij elkaar te zijn, maar gezien het vriendje en ik over zoveel vakantie beschikken is dat niet echt nieuw.
Vorige week kwam het grote werk : de vierdaagse van de Ijzer. Elke dag 32 km wandelen, weinig getraind, dikwijls meer dan 6 uur per dag (pauzes inbegrepen), door felle zon en dan in gierende regen. Slapen in een tent en de hele nacht moeten bidden dat ze niet helemaal de lucht in gaat omdat we in een storm zitten en de grond zo drassig wordt dat geen enkele 'piket' blijft zitten. Binnenregen in de tent : natte kleren en natte slaapzak. Het leger dat je op het ontiegelijk uur van 5.30 uur wakker maakt met 'Forever Young'. Het record 'aantal blaren per teen' breken met drie per teen. Honger. Vermoeidheid. Verschraalde huid.

Wij zijn terug - met medaille ! - en hebben ons heerlijk geamuseerd. Hoe erger de omstandigheden hoe meer humor er kwam. Lachen om onszelf en ons dwaze plan : wie loopt nu in een lus 32 km om op hetzelfde punt terug te keren ?
Liefjes zijn omwille van de blaren.

Ik koester de medaille, enerzijds om het kind in mij dat fier is, anderzijds omwille van dat vriendje en ik. We verdienen het !

goodbye Marktrock

De laatste resten Marktrock worden vandaag door ijverige stadswerkers weggeveegd. Het is weer gedaan en dat is maar goed ook. Menig Leuvenaar sluipt op deze dagen de stad uit wegens al te veel drukte. Tijdens Marktrock is de mobiliteit in eigen stad beperkt. Overal staan mensen met groot ego (sorry) te zwaaien met hun securitybadge dat je hier en daar niet door mag, dat deze en andere straten en pleinen zijn afgesloten. Grote giganten als Stella Artois, Coco-cola, Jacquemotte, SN enzovoort palmen de stad in. Leuven is niet meer van zijn inwoners maar centrum van big money.
Vriendje en ik blijven genieten van de rust in het Hageland en laten Leuven voor wat het is. Uitgenodigd bij vrienden met hoog culinair talent genieten we van een zalige maaltijd.
Rust.
Fijn.

vakantiestress

De weken worden korter naarmate de vakantie korter wordt. In het begin van de eindelooslijkende vakantie gaat het immers zo : voor alles is nog weken (maanden !) tijd. Nu het eind in de verte zichtbaar wordt, komt ook de eerste, zij het zeer matige vakantiestress. Wat wou ik eigenlijk allemaal doen in de vakantie ? Wat wil ik zeker gedaan hebben ?
De meeste tijd heb ik doorgebracht bij het vriendje, tussen de bessen, bomen en mijmerend bij de vijver. Schijnbaar niets gedaan dus, maar zichtbaar genoten. Hart en ziel helemaal blij en rustig.
Van sporten en lezen is weinig in huis gekomen en ondanks de gesmolten hersenen wil het brein alweer voer. Gisteren toch maar eens een planning gemaakt over wat er nog allemaal gelezen en gestudeerd moet worden. Het niet-sporten kan volgende week wel eens zwaar betaald worden. Dan nemen wij immers deel aan de vierdaagse van de IJzer , 4 keer 32 km stappen. Vriendje hoopt dat we onze keuze nog kunnen veranderen in 4 x 16 km, zelf zie ik de 32 km best nog zitten, op voorwaarde dat we een goede nachtrust hebben. Door de warmte, het onweer, hier en daar een slecht bed hebben we die deze vakatie veel gemist. Tel daarbij de loomheid van de vakantie en ons lichaam schrikt zich rot bij zo'n inspanning.
Toch wil ik het best proberen. Ik geloof immers dat het lichaam een immens goed geheugen heeft.
Bijvoorbeeld dat het zich herinnert dat ik ooit heel erg fit was !

Gesmolten

Nu geniet ik wel van een zomerlange vakantie die maanden duurt, maar in deze hitte vraag ik mij wel af hoe het andere mensen - met minder vakantie dus - vergaat. Ik doe alles op een tempo dat nog lager ligt dan mijn normale vakantieritme, wanneer ik toevallig opnieuw vakliteratuur in de hand heb, lijken mijn hersenen gesmolten en kan ik niet geloven dat er een tijd is - wanneer ik werken moet dus - dat ik wel degelijk pienter uit de hoek kan komen. Mijn dagen zijn gevuld met genieten en klokloos leven.
Het is zo ontzettend warm dat het sporten er zelfs bij in schiet, ook het wandelen, al is een avondwandeling in een koel (?) bos misschien wel een optie.
Maar hoe doen al die andere mensen dat, in zo'n hitte, op een bureau, waar de hersenen wel moeten werken ?
Of heeft iedereen tegenwoordig airco ?

Verkoeling

Gisterennacht - het was te warm - een schijnbaar afkoelende film gezien, Swimfan, een soort Fatal Attraction onder tieners, maar zeker niet minder gevaarlijk.

Meteen veel zin in een duik in het koele water, maar liefst wel zonder zwemfans. Ik zal toch maar eens zien wie mij in de gaten houdt.