zondag 21 februari 2010

lente



Ik zie o zo uit naar de lente. Daarom heb ik maar het huis vol bloemen gezet. De bollen die we 2 weken geleden gekocht hebben zijn al helemaal tot bloei gekomen. En de tulpen hier schreeuwen het uit : lente en licht, kom gauw, je bent welkom !

(Vaas kringloopwinkel)

Posted by Picasa

maandag 15 februari 2010

Valentijn


Wij hebben het gevierd en het was leuk. Manlief die verdacht stil uit bed sloop om naar de bakker te gaan (wat hij nog doet) en ik die doe alsof ik nog slaap. Terwijl hij naar de bakker is de tafel met de kinderen versieren met wat kaarsjes, vaandeltjes en een paar ballonnen met hartje. Onnozele kaartjes maken en geven en vooral veel 'drama', dat was en is onze Valentijn. 'Drama' zoals manlief die honderd keer zei dat Cyclo? toch echt wel het beste wielrennertijdschrift was (was zijn cadeautje, het nummer van deze maand) en ik die om het half uur een knuffel gaf.

Extra aandacht aan het dessert besteden (chocoladepudding) en veel knipogen geven.

Wij houden van feesten en alles is goed om onze tafel te versieren, knuffels te geven. Zelfs de kinderen ontsnapten er niet aan.
Het was speels, het was mooi !
Vandaag alles weer opgeborgen in de doos 'feest'. Lang zal het niet duren of de doos wordt weer geplunderd, maar liefst twee verjaardagen de komende maand nog !

Meer moet dat niet zijn !
PS : o ja, nu lijkt het wel alsof ik niets gekregen heb van manlief. Maar dat is natuurlijk de essentie niet. Nee hoor, manlief had een echt 'vrouwencadeau' voor mij. De nieuwsgierigen moeten maar klikken, ha !

vrijdag 5 februari 2010

Sprakeloos

Toen ik de eerste twintig bladzijden in Sprakeloos las vond ik alle heisa errond dik overdreven. Ik dacht : je zal maar Tom Lanoye heten en alles verkoopt als culinair hoogstandje. Ik moest me echt worstelen door die eerste twintig, vijftig misschien, bladzijden. Hij kwam niet to the point, het was barokke taal, hij leek in cirkels te draaien, schreef bladzijden vol met wat voor mijn part gewoon geschrapt mocht worden als : overbodig, schrijfoefeningen. Over ballonvaarten en de stad, alsof het een toeristische gids was.

Pas later begreep ik dat het misschien eigen is aan het begin van een moeilijk verhaal. Wie iets te vertellen heeft dat moeilijk onder woorden te brengen is, iets wat diep raakt, heeft tijd nodig om op verhaal te komen. En die lange inleiding leek inderdaad de tijd die hij nodig had om heel langzaam het portret van zijn moeder te schetsen.
En met wat een fijngevoeligheid heeft hij dat gedaan ! Ook al heb ik veel van Lanoye gelezen, ik ben geen uitgesproken fan. Inhoudelijk kan hij mij niet bekoren, maar ik ken geen ander die zo goed met taal omgaat als deze man, zo virtuoos, zo ambachtelijk ook. Want ieder woord lijkt wel gepolijst, alsof hij hele zinnen wikt en weegt tegenover de rest van het verhaal.

"Sprakeloos" moet een ontzettend moeilijk te schrijven boek geweest zijn. Ik denk dat het zijn moeder alle eer aan doet, al lijkt het mij een complexe dame te zijn geweest, een dame die het andere mensen ook moeilijk kon maken. In het boek ontmoeten liefde en wreedheid elkaar. De liefde van een moeder voor haar kinderen, een man voor zijn vrouw, en later ook de zorgende liefde van kinderen en echtgenoot voor de wreedheid van haar ziekte. Want wat gebeurt haar is een wrede grap van de natuur : hoe een mens weer op zijn knieën wordt gedwongen, beroofd van taal en scherpzinnigheid, beroofd van houvast en het leven om je heen en tenslotte ook beroofd van goed fatsoen en eergevoel. Want dat doet die ziekte met je.

Ik raad het iedereen aan om het te lezen. Omwille van de taal, omwille van Lanoye, maar ook omwille van het verhaal. Het is een pijnlijk verhaal. Want wat Lanoye beschrijft, is uiteindelijk heel herkenbaar voor de zovelen die ouders, grootouders of in het ergste geval leeftijdsgenoten hebben die ook op de knieën gedwongen zijn, die ook verloren lopen in een leven dat ooit van hen was.
Tom Lanoye, Sprakeloos, Prometheus, 360 blz, € 19,95
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...