Het sociale contact onder dieren

Sedert enkele weken waren we Madame Kip kwijt. Een bruintje was het, de weken ervoor had ze zich geoefend in het vliegen : van het dak van het kippenhok naar de afsluiting en dan ons erf op. Ze wandelde fier en met minachting ten aanzien van de andere (nieuwe) kippen die te dom leken voor enig initatief. Sedert haar vriendin Juffrouw Kip gestorven was en wij drie nieuwe kippen hadden gekocht, had ze alle sociaal kippencontact gestaakt. De nieuwe kippen waren van een ander ras, Engelse meen ik, nog best te vergelijken met harige witte gaarbollen, geen pluimen maar één en al dons. En Mevrouw Kip begon haar racisme : ze at alleen en moest van de andere kippen niets weten.

Tot er enkele weken geleden geen spoor meer van haar te bekennen viel. Weggelopen dachten wij en door een boosaardige buur in de pot gedraaid. Tegenover zoveel koppigheid konden we niet veel doen.
Tot mijn liefje woensdag besloot om de balen hooi van de schuur naar de hooizolder te brengen. Daar zat ze dan, onbewegelijk stil ... te broeden ! Op maar liefst 9 eieren. Ze weigerde te eten of zelfs te bewegen. Een hele operatie was het om haar en haar gebroed naar een veilige plaats te brengen, ver weg van spelende katten die maar al te graag vriendjes worden met kwekkende kuikentjes.
Hoe dan ook, de vermeende minachtig voor de nieuwe kippen was dus maar schijn.
Of was het pure vrouwenstrijd, wou zij de 'nieuwe' vrouwen meteen duidelijk maken dat ZIJ het voor het zeggen had door meteen Mijnheer Haan voor haar te houden ?

alle hoop op Europa ?

De Amerikaanse droom omschrijft u als individualistisch en gericht op eigenbelang, de Europese als een collectieve droom die zich veeleer tot de gemeenschap richt.
Jeremy Rifkin : De verschillen zijn immens. Voor de Europeanen primeren sociale relaties boven de individuele autonomie. Culturele diversiteit heeft de overhand over assimilatie, levenskwaliteit is veel belangrijker dan rijkdom, duurzame ontwikkeling gaat boven ongelimiteerde materiële groei en wereldwijde samenwerking via internationale organisaties boven unilaterale uitoefening van macht.
Kort samengevat is dat het grote onderscheid tussen de twee. Het gaat om twee totaal verschillende werelden. De invulling van het begrip 'vrijheid' kan dat het beste verduidelijken. Voor een Amerikaan betekent vrijheid onafhankelijkheid en autonomie. Onze moeders zeiden het steeds weer : "Amerika is een geweldig land, je krijgt er enorm veel kansen. Maar niemand zal er voor zorgen tenzij jijzelf.(...)


De Amerikaanse droom is verbonden met een sterke legermacht. De nieuwe Europese droom wil na duizend jaar van conflicten, twee wereldoorlogen en een holocaust het tegenovergestelde. De Europeanen willen de wapens neerleggen, elkaar vertrouwen en in vrede samenwerken.

Jeremy Rifkin in een interview met Ingrid Van Daele in Knack, 20/10/2004

Nu maar hopen dat hij gelijk heeft over Europa.

Economische realiteit

DHL vertrekt en meer dan duizend mensen verliezen hun baan en zien aan tegen een onzekere toekomst. De wetten van economie zijn bijna net zo onbuigzaam als deze van de fysica. Het is een kwestie van rekenen.
Tegenover de wetten van de economie staan die van het leefmilieu, zo wordt gesteld, en er moet een evenwicht zijn. Op het eerste zicht lijdt het geen twijfel, maar toch verdenk ik dat velen - niet allen - van de protesterenden ooit diezelfde economische wetten in hun voordeel gebruikt hebben. De luchthaven is al generaties oud, huizen en gronden zijn er goedkoper. Ooit hebben vele protesteerders dus ook de wetten van de economie gebruikt in hun voordeel. De wetten van vraag en aanbod.
Naar verluidt hebben mensen uit de arbeidersklasse in het Zaventemse meer begrip voor de nachtvluchten dan zij die in villawijken wonen. Toevallig ?

Een steek in het hart is dat de actievoerders hun strijd hier niet bij laten, maar nog minder nachtvluchten willen. Als zij hun slag thuishalen en Zaventem kunnen veranderen in een oord van rust met een 'kleine luchthaven zonder enig belang', dan zijn de econische belangen weer gediend : de vraag naar huizen en grond in Zaventem stijgt opnieuw ... De rest kan je al raden.

Erg vind ik het.

Dit blogje bracht een ochtendlijke stevige discussie mee met het liefje. Hij was het helemaal niet met mij eens.
Volgens het liefje, is iedereen er mee gebaat als DHL naar een gebied verhuist waar weinig mensen wonen. Op die betreffende plaats is dan weer werkgelegenheid en alles opgeteld weegt de balans positief.
Zelf besefte ik ook dat ik de geluidsoverlast niet mag minimaliseren en dat die je leven totaal kan ondermijnen. Ik besefte tevens dat ik - welicht uit ervaring - verhuizen wel een optie vind. Uiteindelijk ben ik zelf al veel verhuisd en meestal als slotsom van heel wat overwegingen, zowel financiële, als wat werk betreft of nu wat het liefje betreft. Ik woon dus ook niet waar ik echt zou willen wonen maar besef dat zoiets vrij onrealistisch is.
Ten tweede zie ik het DHL-probleem binnen een aantal jaren weer opduiken, tenzij men resoluut voor de inkriming van de luchthaven kiest (mét het nodige impact op onze economie). Ik zie ook wel dat je mensen niet kan verplichten om te verhuizen. Anderzijds zou een ontmoedigingspolitiek geen slechte zaak zijn. Wie nu nog in Zaventem komt wonen moet toch weten dat het risico van overlast eerder groter zal worden dan kleiner ?
Tenslotte verliest DHL natuurlijk heel wat krediet. Er zijn immers tussenoplossingen mogelijk. Minder lawaaierige vliegtuigen bv. Zich houden aan de afspraken.
Maar daar had DHL geen oren naar. Waarschijnlijk wegens teveel geluidshinder ?

Relativiteit

Nu en dan mis ik mijn studententijd, of de gelegenheid om mij nog eens in een materie te verdiepen die niet de mijne is. Gezien tijd en mogelijkheden beperkt zijn is "Een kleine geschiedenis van bijna alles" een waar geschenk. Het leest als een trein en ik word een beetje ingewijd in het ontstaan van ons heelal, de begrenzing ervan (een moeilijk te omvatten gedachte) en de relativiteit van ons bestaan.

Zo zit ik nu en dan in een hoekje met een boekje. Gisteren nog bij het haardvuur terwijl vriendlief zich verdiept in de "History of Human Space Flights" ; vandaag toch weer achter het bureau. Want een zachte zetel, een liefje op armafstand en de opflakkerende vlammen, ze zijn niet noodzakelijk bevordelijk voor de concentratie.
Terwijl ik best wel veel wil onthouden van die Bryson !

moe je er niet mee

Ik ben - wellicht als iedere Belg - opgevoed dat je voor je eigen stoep moet vagen en je je niet moet bemoeien met andermans zaken. Net zoals ik van kleinsafaan geleerd heb dat je niet mag klikken.
Als kind was dat vrij simpel : de leeftijdsgenoten gingen voor op de leerkrachten, zelfs al was het niet zo koosjer. Alleen : het kwaad dat zij deden was zelden van dien aard dat het voor de hele klas schadelijk was. Het was hooguit amusant.
Onder collega's geldt nog altijd dezelfde regel. Alleen zijn er variaties. Er wordt geroddeld en steen en been geklaagd over collega x die van alles aan zijn laars lapt, met z'n allen proberen we de schade te beperken omdat het werk van de collega op ons werk afspiegelt. Wij zijn immers één, we mogen nog zo goed weten dat collega x het echt niet goed doet en ver boven alle grenzen van de heersende arbeidsethos zit, we zeggen niets. We morren tegen elkaar maar niets veranderd.
Zo duurt dat al maanden, jaren.
Ook ik mor.

Andere collega Y zit in een moeilijke emotionele situatie waarin collega's betrokken zijn. Hij wordt stiller, bleker, we zien allemaal dat het hem steeds meer moeite kost om de dag rond te geraken. We helpen hier en daar. Kleine dingen. Maar niemand die tegen de collega in echte dialoog met die collega gaat.
Vandaag zei iemand me : dat duurt nog hooguit een maand, en dan stort die in.
We weten het allemaal.
Weer zegt niemand iets.

aanrader !


Wie graag nog es een leuke video binnenhaalt kan ik Identity aanraden. Intelligent en spannend, zo mochten er meer zijn ! Behoorlijk Hitchcock !

Aangezien we niet meer in de bioscoop raken en op televisie nauwelijks iets te zien is, graag nog tips voor goeie films ook. Het liefste spannend en intelligent, al mag een comedy nu en dan ook best.

Vrouwenemancipatie : oproep!

Daarnet de adressen van mijn medestudenten post-academische vorming ingevoerd en al een paar mails gekregen. Gezien allerlei nieuwe onderwijsvormen moeten we veel met elkaar werken en worden veel papers over en weer gemaild.

Wat mij weerom opviel was hoeveel vrouwen het emailadres van hun man gebruiken. Zo krijg ik een mail van Mieke maar is het email adres Rony. Erger nog is de mail van zogezegd 'Marc' die niet ondertekend is. Marc zal wel de wederhelft van een van die vrouwelijke studenten zijn, maar wie ?

Ik kan mij moeilijk voorstellen dat er veel mannen zijn die het emailadres van hun vrouw gebruiken. Je hebt toch een naam voor iets, vind ik. Via hotmail heb je ook zo een account aangemaakt. Mij heeft het ook de indruk dat pc's iets van mannen zijn, wat ik ook niet wil geloven.

Bij mij geen haar dat er aan denkt de account van mijn liefje te gebruiken. Niet alleen omdat hij een ander is maar uiteindelijk ook om redenen van privacy, al denk ik dat hij niets eens zin zou hebben om al die vrouwenpraat te lezen. Het zijn geen geheimen, denk ik dan, maar het is geadresseerd aan mij. Je doet de post op naam van je man toch ook niet open ? Tenminste ik niet.
Of til ik er te zwaar aan ?

Vrouwen allerlanden, wees fier op je naam en je emailvaardigheid en maak een account op je eigen naam aan !