Eindelijk eens voor de computer. Dat lukt niet zo goed, wegens de lichtsterkte. Voor het eerst trouwens duidelijk dat daglicht zachter is dan het licht van televisie en computer. Ik zal het wel geweten hebben, ja. Nu en dan sta ik nog even stil bij wat mijn ongeval had kunnen zijn. Tegen 110 van uiterst links naar uiterst rechts, de heel sterke vangrails. De bezorgheid van de brandweer, de zeer vriendelijke politie-agenten. De hulpeloosheid ook, help mij : ik kan en weet niets. Ik weet niet hoe ik uit deze wagen moet komen.
De papiermolen begint te draaien. Diegene die mij gehinderd heeft is er vandoor gegaan, de getuige kent enkel het merk, type en kleur.
Ik herinner mij dat alle auto's doorreden op de E40. Omdat stoppen gevaarlijk is wellicht.
Behalve die ene dame dan, die stopte, al zaten er kinderen achterin de auto. Ik ken haar niet. Dankjewel lieve dame.
2 opmerkingen:
Nog een geluk dat er zo'n lieve damekes rondrijden hé
Iek! Wat eng. Sterkte de komende tijd.
Een reactie posten