Deze morgen vertelde het liefje mij dat er minstens 1 kuikentje dood was. De voorbije dagen hadden we gezien hoe één hen voortdurend op de kuikentjes pikte maar daardoor op de furie van de haan (vader !!!) moest rekenen. Wellicht was zijn machtsvertoon niet voldoende, of verslapte zijn waakzaamheid, want H. zei dat er minstens eentje dood lag. Het andere vond hij niet.
Al evenveel dagen vragen wij ons af of er zoiets bestaat als kippenpsychologie en waarover de ruzie tussen kippen nu eigenlijk ging. Waarom doodt een hen kuikentjes ?
Is er niet zoiets als "dieren doden hun eigen soort niet" of zijn we naïef ?
De dood is bij onze dieren altijd aanwezig, bij iedere nieuwe geboorte zijn er jongelingen die het niet overleven. De poezen halen nu en dan hun killerinstinct boven - zij het nooit bij de tamme dieren - maar zoiets hebben we nog nooit meegemaakt.
Ik wou dat we het de kip konden vragen. Vreemd, vreemd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten