Waarheid als een koe

"Think you're too tired to run? It's probably because you didn't run. Regular exercise improves sleep quality, so you'll sleep better and feel more rested on days you do run. Just leave at least 3 hours between the end of your workout and bedtime."
-Jane Hahn, RW senior editor

cfr.Runnersworld

Geen excuses dus ! Hop die loopschoenen aan !

Inhaalmanoever

Bij gebrek aan goede televisie volgende DVD's uit het kastje gehaald : Collateral*, The Terminal***, Mindhunters*, The Final Cut*, The Last Samourai***, Dolores Claiborne****

Nadien altijd leuk om te zien waar de fouten in de film zaten... zelf heb ik er niet echt een oog voor...

Tips zijn altijd welkom...

Kampioenenterreur




Hoe lang houdt de VRT dat nog vol, herhalingen, herhalingen en nog eens herhalingen op prime time ? Ik gun het de fans van de kampioenen dat er nog altijd, ten treure nieuwe uitzendingen worden gemaakt, elk zijn goesting denk ik dan. Maar moet het echt dag na dag opnieuw, en nog zoveer herhaald ?

Zing, vecht, lach, huil... en bewonder !

Het lichaam heeft "afgezien". Vrijdag trokken we op pad voor de Dijlelandroute, 36 km door een wel heel heuvelachtig landschap en met hellingen die ik niet kon nemen. Na iedere helling komt de beloofde daling zal u zeggen, maar op kasseien heb ik het niet zo begrepen en deed die veiligheidshalve tevoet.
Alleen zou ik het niet volgehouden hebben, die klimmingen waren er voor mij teveel aan, maar vriendje is zo'n fietsfanaat dat ik 'm niet wou teleurstellen. Als beloning zou hij mij eenmaal thuis "ferm verwennen", ik viel echter onmiddellijk in slaap na zoveel inspanning.

Zaterdag geen fysieke inspanning (rustdag !) maar wel volle borst zingen op de Oude Markt te Leuven met Vlaanderen zingt. Mijn favoriet was "Les lacs du Connemara" van Michel Sardou, al zong ik tot mijn grote verbazing ook mee met 'Heb je even voor mij' van Frans Bauer mee.

Zondag moest opnieuw 'bewegingsdag' worden. We reden tot in Galmaarden om er aan een fikse wandeling te beginnen tot bleek dat vriendje wel heel erg nat werd zonder regenjas. Ik wou er nog wel door, omwille van de prestatie en omdat ik mij allesbehalve fit voel (je moet ergens her-beginnen) maar hij zag er uit alsof-ie morgen met een longontsteking in het ziekenhuis zou liggen.
Afgeblazen dus.

Betekent dat dat er vandaag opnieuw, volle moed, 'gesport' moet worden ?

Leve de Post, leve België

Jammer, maar al ben ik mijn hele leven al Belg, ik weet niet wat ik mij bij deze nationaliteit moet voorstellen. Vlaming, daar kan ik best wat bij verzinnen, maar tot mijn grote ontzetting moet ik toegeven dat ik weinig van mijn Franstalige landgenoten weet.
Ondanks mijn zeer geringe kennis over de Belgische identiteit vind ik feesten als 'België danst' dan weer ontzettend leuk. Ook de actie van de Post is niet aan mij voorbij gegaan. Maar liefst 15 vrienden krijgen van mij dinsdag een uitnodiging voor een etentje.
Wat 175 jaar dus allemaal niet doet...

Cityhoppen

Trein genomen en gezwind naar Antwerpen om daar voor de zoveelste keer de Knackwandeling over te doen. We liepen er Walter Van Beirendonck op het lijf en bezochten meteen z'n winkel. Walter tekende een contract met JBC, om kinderkleren te maken. Waarom ben ik die maten nou net ontgroeid ?
Op de Schelde lag een gigantisch Amerikaans cruiseschip dat ons alleen maar deed dromen van verre reizen (en veel, veel centjes). Onze maag rommelde en halverwege hebben we de wandeling gestaakt.
De Markies lonkte en ook de Meir.
Hoppen om te shoppen dus !
De Zomer van Antwerpen hebben we een beetje gemist. Letterlijk en figuurlijk. Te weinig ingelicht en te weinig voorbereid ? Dat vraagt om een herkansing !

De Ronde van Leuven Werchter

Bicycle races are coming your way
So forget all your duties oh yeah!
Fat bottomed girls
They'll be riding today
So look out for those beauties oh yeah
On your marks get set go
Bicycle race

Is het de Tour de France of zijn buikje dat door het zomerse zwemmen tot uiting komt maar hij wil sporten tot hij er bij neervalt. Zo reed hij zondag de rit Scherpenheuvel-Leuven (zo'n 30 km) om mij gisteren te verleiden tot de Ronde Leuven Werchter : 42 km. Koppig als ik ben wou ik mij niet laten doen, reed ik gezwind aan 21 km per uur (dat is voor mij echt het uiterste !) en deed ik alsof ik mijn zitvlak niet voelde.
O o en nog eens o als ik mij gewoonweg op een stoeltje zet. PIJNLIJK ! De tocht op zich is anders wel aan te bevelen. Slim als ik was had ik er de enige kaart uitgehaald waar als kenmerk 'vlak' op stond, wat meteen betekende dat onze weg hoofdzakelijk langs water (De Dijle, de Demer en de Vaart) liep en er weinig cols te nemen waren.
Toen we thuis waren wou hij nog een uurtje gaan tennissen. Kwestie van de been- en armspieren ook eens op een andere manier te gebruiken. Ik kreeg het plaatsje in volle zon, retourneerde de ballen aanvankelijk mooi in z'n richting, tot ik als het ware de zon op mijn kop kreeg en pardoes in het nabijgelegen gras viel om niet meer op te staan.
"Morgen rustdag" zei hij troostend, alsof het om de Tour ging. "Woensdag kunnen we een lange wandeling maken, en vrijdag kunnen we weer een lange fietstocht maken".
O help !

soms is liefde niet genoeg

Opnieuw een confronterend bericht uit onze vriendenkring : twee mensen die uit elkaar gaan. Het is het zoveelste gelijkaardig bericht dit afgelopen jaar. Iedere keer is er verwondering. Hadden we iets gemerkt ? Misschien. Wellicht niet. Nee, eigenlijk niet. Integendeel : vriendelijke rustige mensen, taalvaardig, mensen die openlijk over hun gevoelens kunnen praten, die assertief zijn en inzicht hebben. Gezonde, intelligente mensen.
En allemaal zijn ze begonnen met een droom van een levenlang, verliefd en met veel liefde en geduld voor elkaar.
Bij geen enkele van de mij bekende koppels was er een concrete aanleiding of zijn er bijzondere gebeurtenissen geweest, geen ontrouw, geen grote crississen. Wel altijd het verhaal : zo gaat het niet meer verder, ik ben niet meer gelukkig.

Soms denk ik - ik heb geen ervaring in deze materie - dat het ontzettend moedig moet zijn om afscheid te durven nemen van een confortabel leven waarin de ander vriendelijk en begrijpend is, waar je financieel goed zit (want ook dat is een constante waarde in de verhalen) maar waar een of beide partners voelen : dit gaat niet goed, het leven is meer.

Is het leven meer ? Is het gras aan de andere kant groener ?
Ik zou het bijgot niet weten.
Maar dragen doe ik ze wel, die vrienden en vriendinnen van mij die nu door de nacht gaan op hoop van een nieuwe lente.

We zijn terug !

Weeral een eiland dat mij heeft bekoord. Of is het gewoon dit : de combinatie van vakantie en goed weer maakt van mij een mens die ter plekke (waar dergelijke combinatie voor handen is) wortel schiet.
In het weidse Texel heb ik mij vaak afgevraagd of het iets voor mij zou zijn : verhuizen naar dit dun bevolkte oord, je leven in één groot natuurreservaat, omringd door water en overal rust en nog eens rust. Internet, dat zou er wel moeten zijn, om boeken te bestellen bijvoorbeeld. Maar voor de rest, gewoon in de stilte en de natuur, zo'n kluizenaarsleven, zou dat iets voor mij zijn ?
Voor mijn lief zeker. Die heeft geen 'kilometerdrang' (nu en dan moét ik grote afstanden overbruggen) en hij hoeft het niet allemaal mee te maken.
Ik weifel altijd. Want er is zoveel mee te maken : de Gentse Feesten, de Knackwandelingen, Beleuvenissen, zomerfestivals, terrasjes in een drukke stad.

Terug dus en ook hier schijnt de zon. "Nu kan de vakantie beginnen" zei het lief, en hij bedoelde dat een mens een soort superconfrontatie nodig heeft om af te kicken van het werk. Een eiland bijvoorbeeld. Anders blijf je maar hangen tussen al die al die (nu schijnbaar kleine) zorgen van het werk. Wij hebben nog maar liefst 7 weken vakantie te gaan.
Nu en dan maak ik mijn hoofd al eens een plannentje, een wishlist als het ware, maar nog steeds behoedzaam, want lijf en leden kwamen in het begin van de vakantie een nog nooit geziene vermoeidheid tegen. Vakantie om te slapen leek het wel, weinig opbeurend.

Vakantie kan ook zware gevolgen hebben. Zoals bijvoorbeeld : waarom gebeurt het maar één keer per jaar ? Is de rest van mijn leven niet te druk en te jachtig ? Als zoveel vermoeidheid het resultaat van werken is, is dat werken dan nog wel geproportioneerd ?
En ook : het lichaam deint uit en wordt fitloos. Ik word ouder. In alle opzichten. Dus ook : minder fit. Minder conditie. Doet de blog van Lena mij dan weer grote dromen koesteren...

We zijn weg ! (maar gauw terug !)

ontgoocheling

En dan is het vakantie. Zo lang naar verlangd en zo ontzettend nodig.
Maar dan is er evengoed een vermoeidheid die niet meer te overwinnen lijkt en verlamt, dan is er de regen die zelfs niet motiveert om buiten te gaan.
Dan nog, alsof het express is, vergallen muggen de broodnodige slaap.
Eigenlijk wil ik alleen dit :slapen en nog eens slapen.
Is dit nou vakantie ?

onwetendheid

"Jij weet toch echt niet veel," zei hij.
Ik zou het als een regelrechte belediging opgevat hebben ging het niet over mijn ontwetendheid over de truitjes en het puntensysteem van De Tour.
Ik kan er niet meer onderuit. In zijn familie is het wielrennen hot en worden zondagen vrij gehouden om 'de koers' te kunnen volgen. Noem een naam en ze weten voor welke ploeg hij rijdt en wat hij gewonnen heeft. Over Merckx wordt met grote eerbied gesproken en waag je aan geen kritiek op Frank Vandenbroucke.
Ondanks de verpletterende resultaten van Tom Boonen blijft Frank 'top'.

Ik kàn dus niet anders - wil ik nog ooit uitgenodigd worden op een BBQ of toegelaten tot het mannelijk gezelschap - dan wat kennis opdoen over wielreen. Ik hoop alvast dat ik met de Tour goed begonnen ben.

prinses

Vriendje en ik hebben weken, weken en nog eens weken vakantie. Daar zijn we vandaag aan begonnen en grandeur zelfs, want ik mocht mijn splinternieuwe autootje halen. Heerlijk vond ik dat, hoe de verkoper nog eens uitlegde waar de lichten zaten en hoe hij 'm zelf buitenzette en mij vervolgens de sleutel gaf mét chique sleutelhanger. En daar stond-ie dan : mijn blauw wagentje precies zoals ik 'm gekozen had. Superpraktisch en volgens mij geheel gebouwd voor vrouwen, met hoge zetels waar je niet hoeft uit te kruipen, helemaal Ikea-compatibel want 5-deurs en met natuurlijk de zetels neerklapbaar.
Laat het vriendje dan maar de grote broer van deze auto hebben, ik vind die van mij véél praktischer.

Mmm, ik voel mij een echte prinses.
Tot slot eerste ritje gemaakt naar Averbode. Ijsje gegeten.
Welkom vakantie, welkom autootje.