Soms valt het mee, soms valt het tegen. Vingervlug vond ik fantastisch, Brooklyn Dwaasheid stelde me teleur. Ik veronderstel dat ik een verhaal nodig heb, geen beschrijving. Er moet iets gebeuren, er moet een zekere spanning zijn, kortom : een begin, een midden en een einde. Brooklyn dwaasheid vertelt het verhaal van een gescheiden gepensioneerde verzekeringsmakelaar die met het lot van kanker voor ogen naar Brooklyn verhuist. Hij komt er opnieuw in contact met de broer van zijn zus, Tom die in de boekenwinkel van Harry werkt.De drie mannen hebben hun grote dromen opgegeven, hun Hotel Het Bestaan en vragen zich af hoe het verder met dat leven moet. Er gebeuren geen grote dingen (meer) maar langzaam blijkt dat de vriendschap tussen deze mannen hun leven draagt en warmt. Wanneer plots een zwijgende Lucy, het kind van Toms zus, voor de deur staat zonder enige verwijzing naar waar haar moeder kan zijn lijkt het even spannend te worden.
Jammer genoeg wordt het dat nooit.
Naar wat ik gelezen heb is Brooklyn Dwaasheid een buitenbeentje van Auster. Zijn zijn andere romans echt zo anders ?
2 opmerkingen:
Brooklyn dwaasheid beviel me door Paul Austers schrijfstijl, door de herkenbaarheid van karakters als die van het hoofdpersonage en zijn neef (ik hou niet van heldenromans), en ik beken: door New York. In mei 2005 was ik er op bezoek, logeerde in Brooklyn. Romans lezen die zich in NY afspelen is alsof je er zelf nog eventjes rondloopt.
CDM
PS Orakelnacht van Paul Auster eens proberen?? Zelf nog niet gelezen, staat op mijn lijstje.
@ Anonymus. De grootste verdienste vond ik ook dat ik me terug in in NY waande. NY blijft enorm fascineren. Ik woonde (korte tijd) wel in Harlem en kende Brooklyn alleen van het uitgangsleven, maar ja, bij het lezen kwam alles terug...
Wat stijl betreft kan ik je volgen. Ik had nog maar 2 bladzijden gelezen en het viel mij al onmiddellijk op hoeveel sterker Austers stijl was in vergelijking het andere (Waters) boek dat ik net gelezen had...
Een reactie posten