Na bijna 4 weken huwelijk meende ik dat het hoog tijd was om mij in te schrijven als inwoner van mijn nieuwe gemeente. Gewapend met trouwboekje en identiteitskaart in de hand, een big smile, vroeg ik om adreswijziging naar onze nieuwe stek.
De schepen van burgelijke stand had het immers klaar en duidelijk gezegd : man en vrouw moeten onder één dak wonen.
Zodoende, met een maand vertraging, wou ik het in orde brengen.
Stadsbediende : nee, dat gaat niet.
Ik : Hoezo ? Hier is het trouwboekje en de identiteitskaart.
Stadsbediende : Uw man moet toestemming geven.
Ik : ????
Nogmaals ik : Maar ik ben toch bij wet verplicht om samen te wonen als ik getrouwd ben ?
Stadsbediende : Mijnheer moet dit formulier invullen. En toelating geven dat u bij hem woont. (Heleba, het is wel ONS huis ! moet ik hém dan geen toelating geven ?)
Ze schoof het papier voor mijn neus. "En u moet zijn identiteitskaart meebrengen, anders gaat het niet".
Op het papier staat het volgende te lezen
"Ik, ondergetekende, (mijn man dus), wonende te .... bevestig hiermee dat ik toestemming verleen aan de ondervermelde persoon om bij mij te wonen en één gezin te vormen. Zij/hij zal er werkelijk verblijven. (Tja, waar anders ?).
Ik verklaar dat hiermee dat er voldoende woonruimte aanwezig is om hem/haar te huisvesten."
Beste Minister van Administratieve Vereenvoudiging, hier hebt u opnieuw werk !
Nu maar hopen dat manlief mij toestemming geeft !
3 opmerkingen:
Dat is inderdaad wel erg onlogisch!
www.kafka.be !
Shit zeg, da's wel heel onfeministisch
Een reactie posten