Nu de Da Vinci code als film uit is, laaien de discussies weer op. Wij zijn zondag gaan zien na een dagje hard werken en vonden het best ontspannend. Ron Howard volgt het verhaal zeer getrouw en maakt het voor wie het boek gelezen heeft één en al herhaling. Voor mij dus. Anderzijds wist ik dat ik zou genieten van de prachtige décors als Parijs en London. Natuurlijk zou de film het boek niet evenaren, maar dat deerde mij niet. Ik was de hele film lang 'weg van alledaagse zorgen' en voor mij krijgt dat al een voldoende. Veel meer ook niet.
Maar wat mij deze dagen weer ongelooflijk intrigeert, zijn de pertinente stellingen over en naar aanleiding van het boek. Een man schrijft een fictief boek, zonder één voetnoot of verwijzing naar (academische) bronnen en vele mensen nemen zijn deducties, fantasieën aan als zoete koek.
Gisteren zag ik in deel 2 van de canvasdocumentaire Dan Brown nog beweren dat heel wat (priorij van Sion etc.) 'historische' feiten waren.
Is Brown een historicus ? Een volkskundige ?
Toch heb kan ik de man best waarderen. Gegevens uit legendes, vermoedens, fantasieën op dergelijke manier combineren dat zoveel mensen aan 'waarheden' (what's in a name ?) doet twijfelen, vind ik sterk. Dat je een boek schrijft waarover overal ter wereld mensen, van de man op de straat tot hoge geleerden zich over buigen, dat vind ik een prestatie.
Daarom, beste Dan Brown, ik vind dat u best uw succes verdient.
Uw succes als romanschrijver. Maar meer krediet geef ik u toch niet.
1 opmerking:
Ik vond de film eigenlijk vrij ongeloofwaardig. Het leek wel of Hanks en Tautou er zelf niet in geloofden...
Een reactie posten