Met het nieuwe werkjaar begint ook de echte verhuis. Ik lijk er al weken mee bezig te zijn en leer zo langzaam met steeds minder te leven. Maar echt verhuisd is er nog niet. Alle kleren zijn er nog, computer, televisie, DVD's ect.
Tussen het verhuizen en 'het nieuwe huis' ligt een campeerfase van wellicht twee maand. Twee maand leven met het allernoodzakelijkste.
Bij het inpakken sta ik verrast van alle rommel die een mens (ik !) verzameld heb op al die jaren. Sommige zaken zijn een blij weerzien : ze herinneren me aan fijne tijden of ze aan interesses die ik vergeten leek te zijn maar nu weer heel boeiend vind.
Bij mijn vorige verhuis moesten mijn 'bezittingen' met 2/3 geminderd worden. Ik had mij dit tot doel gesteld omdat ik naar een kleinere maar leukere woning ging. Mijn vrienden van de toemalige verhuis herinneren zich nog hoe ik bij iedere zaak zei 'weg, weg, weg'.
Nu verhuis ik naar een huis dat zowat grootste huis van m'n hele leven wordt. Met een eigen grote bureau. De echte drang om 'weg te doen' is er niet.
Toch moet er weer es 'gekuisd' worden, en in alle opzichten.
Zo'n verhuis is echt wel een mentale grote schoonmaak.
Afscheid nemen, opnieuw beginnen, dingen achterlaten.
Lastig, maar met een prachtig zicht op de toekomst.
1 opmerking:
Die laatste zin is heel mooi, en ook heel waar. Ik ben twee jaar geleden verhuisd en ik heb mezelf beloofd dat ik nog minstens twee jaar wacht met opnieuw te verhuizen :-).. het blijft een hele rompslomp. Nog veel succes ermee!
Een reactie posten