Zus is net terug uit Kenia. Dikke wallen onder haar ogen, het gezicht platjes. Ze heeft de hele nacht niet geslapen.
Ik wou de verhalen horen, maar de vermoeidheid was nog te groot.
"Het enige aspect van onze reizen waarmee je een publiek werkelijk kunt boeien zijn rampverhalen... dat willen mensen horen. En ze kunnen nauwelijks wachten tot we uitgesproken zijn, om vervolgens zelf uit te pakken met hun eigen lijden in het buitenland... " Ze voegt daar echter aan toe dat 'niets beter is voor de eigendunk dan een geslaagde survival".
Ze vertelde al iets over een overvolle bus vol zwarten, waar ze als blanke vrouw het stuur overnam. De rest is voor morgen.
Duimen maar ! Want inderdaad 'hoe straffer, hoe leuker' !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten