de wereld van kaat 2.0

alleen reizen

Gesprekje tussen mijn man en de bijna 80-jarige buurman, vernomen via MSN van het echtgenootje. Setting : de tuin met tussen hen twee de haag.

- Hij : ik ben alleen, mijn vrouw is weg.
- Buurman : O ! Oei. (met een blik van 'wat moet ik nu zeggen)

- Ze zit in China. Op reis.
- Ho, ze heeft dik gelijk. Als mensen dat graag doen, dan moeten ze dat doen !

En zo blijkt onze buurman behoorlijk modern voor zijn leeftijd.

Het echtgenootje is dus niet mee naar China. Redenen : veel minder interesse, maar vooral een hekel aan de warmte (dat is niet leuk meer, over de dertig graden !), de hoge vochtigheidsgraad en het soms bijna nomadisch leven in een cultuur die niets van de onze heeft.

Ik heb altijd veel, en graag gereisd. Hoe verder hoe liever en hoe avontuurlijker, hoeveel te beter. Dat het soms met de schrik in het lijf was, dat ik niet wist waar ik 's avonds zou slapen, of dat ik met een zeer strikt budget leefde (een uitdaging op zich) heeft mij nooit tegengehouden.

Integendeel.

Omdat ik het zo graag doe, vond mijn liefje dat ik er dan ook niet moest mee stoppen. Het is een beetje de filosofie van onze relatie. Los en samen. Elkaar van alles gunnen en weten dat we nu eenmaal niet voor alles dezelfde interesse kunnen opbrengen al zijn we best wel geïnteresseerd in elkaars passies. Loslaten en samenkomen.

Alleen reizen heeft trouwens veel voordelen : een enorme bewegelijkheid, een niet te evenaren vrijheid aan de andere kant van de wereld en bovenal de bijna-verplichting om andere mensen te leren kennen. Een alleenreiziger blijft een sociale reiziger.

Er zijn veel alleenreizigers. Veel backpackers. Alleen of met twee. Ze delen elkaars evaringen, lief en leed én kosten. Delen taxi's, routes, tips.

Alleen reizen betekent voor mij ook stilte in het hoofd en rond mij. In mijn werken met jongeren ben ik altijd omringd door mensen. Jongeren, collega's. Ook zo thuis. Alleen kan verfrissend zijn én doet voelen hoe kostbaar mijn dierbaren zijn.

Loslaten en samenkomen. Ik zal blij zijn om terug in zijn armen te vallen !

Update : aanvulling met stukje uit de Standaard, Zomer van de Liefde, Bart Moeyaert :

Ik zie mijn relatie niet als een bastion tegen de buitenwereld. Dat stadium ben ik voorbij. Ik denk niet dat het verstandig is om bescherming te zoeken in een relatie. Dan veronderstel je dat er binnen je relatie niets mis kan gaan. Het is veel beter om elk apart een leven te hebben. Je gaat helemaal op in iets en dan keer je terug naar elkaar - dat lijkt me veel interessanter dan “samen uit, samen thuis,. Maar steun moet er wel zijn. Steun en geduld voor elkaar.

DS 24 juli 2007