Met bovenstaande nummers hebben we onze eerste loopwedstrijd gelopen. Het Liefje-alias-Echtgenootje en ik. Totaal onvoorbereid behalve dat ik wist dat ik de afstand kon lopen. Ik loop al enkele weken zonder veel inspanning 5 km, en dit was een wedstrijd van 4,5 km in Herselt, Antwerpen.We zijn twee groentjes, midden april pas moeizaam begonnen met '2 minuten lopen'. We zijn nog nooit naar een wedstrijd gaan kijken laat staan dat we wisten hoe zoiets ineen zat. Een mooie prestatie leveren was niet eens onze ambitie. We wilden meedoen en de wedstrijd uitlopen als een soort examen voor onze Start-to-Runtrainingen.
We zijn geëindigd in het laatste groepje. Zonder schaamte. Samen over de meet. Niet uit romantiek maar uit toevalligheid.
Lopen op je eentje aan het thuisfront is echt iets anders dan een wedstrijd lopen. Hoe zeer ik mij ook had wijsgemaakt dat ik niets te verliezen had - juiste gedachte ! - ik was toch zenuwachtig. Ik vond maar heel slecht mijn ritme en ik kreeg mijn ademhaling niet afgestemd op mijn stappen. Normaal gezien moet ik daar niets voor doen, gaat dat allemaal van zelf, maar pas na 3 km had ik door dat ik werkelijk zou moeten 'bijsturen' en bewust met die ademhaling bezig zijn.
Een stuk van het parcours ging over gras en dat viel dik tegen. Ik heb nog nooit op gras gelopen. Tenslotte waren de laatste 500 meter een en al klim. Met mijn vlakke parcourstraining ook een nieuwigheid.
Het laatste groepje (onbekenden) feliciteerde en bemoedigde elkaar. Een geweldige solidariteit : nee, wij zijn niet de tijdlopers maar we doen het toch maar ! We kregen een goodiebag en drank maar bovenal waren het Liefje-alias-Echtgenootje bijzonder fier op onszelf. We genoten van onze prestatie. En dat we het samen gedaan hadden, was nog zo leuk !
Op naar de volgende !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten