Ik loop graag. Wat zeg ik ? Ik ben dol op lopen.Ik loop al jaren maar iedere keer liet ik het ook weer liggen en moest de conditie weer opgebouwd worden, was het weer (schijnbaar) beginnen van nul, oftewel zoveel minuten lopen, zoveel minuten wandelen. De minst aangename periode. Want leuk wordt het pas als je lang kan lopen. Minuten lang, kilometers lang is daarbij niet zo belangrijk.
Het liefje-alias-echtgenootje is door mijn enthousiasme ook begonnen met lopen. Bij de eerste training liep dat al mis. Hij stormde als een bliksemschicht iedereen voorbij en moest voortijdig opgeven. "Ik kan niet zo lang lopen als jij", zei hij dan. Maar hij liep wel snel, heel erg snel.
Sedertdien houden we onze looptrainingen gescheiden. Ik loop het liefste alleen. Het staat in mijn top drie van ontspanning. Een dikke week geleden liepen we dan wel een wedstrijd maar het was afzien. Ik zal alleen maar de anderen. Die sneller waren natuurlijk. Die minder rood waren.
Vandaag liep het weer mis. Het liefje bleef maar aandringen dat we nog eens samen moesten lopen. Want het liep niet zo goed met z'n lopen, zei hij, en ik zou hem motiveren om lang te lopen. Want ik ben een 'lange loper', motiveerde hij mij nog.
Ik liet mij weer verleiden. Amper twee kilometer hield hij het op mijn tempo vol en zoefde me dan weer als een bliksemschicht voorbij. Ik zag de rode stip altijd maar kleiner worden en verder van mij af glijden.
Daar ging mijn zelfvertrouwen. Ik zag alleen de rode stip. Sneller, beter, atletischer. Na 2,5 km keerde ik om en liep dezelfde afstand terug naar huis.
Hij kwam iets na mij thuis. Met een afstand die veel groter was natuurlijk. En een zelfvertrouwen ook al evenredig veel groter.
Ik loop nooit, nooit, nooit meer met een man !
1 opmerking:
Denk aan de haas en de schildpad :-) Je geraakt er ook wel op jouw tempo !
Een reactie posten