Gelezen

Een op zes werknemers zegt wel eens psychisch geweld ervaren te hebben. In veel gevallen blijkt de baas de dader te zijn.
Werknemers zijn vaak het slachtoffer van intimidatie door hun leidinggevende. Dat zegt het Mobbing Expert Platform (MEP), een Nederlandse koepelorganisatie die pesten op het werk bestrijdt.

Veel gebruikte pestmethodes zijn geruchten verspreiden, iemand straal negeren of zijn zelfvertrouwen kapotmaken door enkel op zijn negatieve kanten te focussen. Meestal zijn collega's hiervan wel op de hoogte maar zeggen ze er niets van uit schrik het volgende slachtoffer te zijn.

Vooral talentvolle werknemers hebben het niet onder de markt. Dikwijls richten
leidinggevenden hun pesterijen op hen omdat ze als bedreigend gezien
worden.

Bron : Jobat

Herfst ten huize Kaat

De herfst is onmogelijk te ontkennen in onze tuin. Het is voor enkele planten hun 'eerste herfst', dus dat verdient een foto ! De bruidssluier klopt alle records. Aan een van de stallingen was een lelijk buitenmuurtje gebouwd dat ons stuk grond afscheidt van buren. Het is een mikmak van stenen en heeft eigenlijk geen enkele functie. In de lente heb ik er één plantje tegen gezet en draden geleid over de muur in de hoop dat het plantje 'zou pakken'. Ondertussen is er van 'lelijke' muur geen sprake meer, want hij is helemaal 'overgenomen' door de liederlijk bloeiende bruidssluier ! (foto 4 en 9). De hortensia's (foto 8) zijn zo goed als uitgebloeid en ik moet nog opzoeken hoe ik ze het beste snoei en of ze wel gesnoeid moeten worden. Ik veronderstel van wel maar ik weet niet wanneer. De 'grassen' vallen onder manliefs stuk tuin (4) maar ik veronderstel dat ze toch niet zo weelderig groen zullen blijven. Onze voorgevel kleurt momenteel prachtig rood. Straks vallen de bladeren echt en valt de winter niet meer te ontkennen. Het zal een naakte muur worden. Volgens het briefje bij de aankoop hecht deze plant zichzelf aan de muur, wij hebben 'm helemaal moeten leiden. Naderhand bleek dat een ongelooflijk voordeel, want nu bepalen we zelf netjes waar hij (of zij ?) heengaat en waar niet. Kennis over paddestoelen, laat staan of ze eetbaar zijn of niet, heb ik spijtig genoeg niet, want er zijn hier ware paddestoelen'taarten' te zien. (foto 3). Ik vind ze er heel lekkerfuitzien en ben er dol op, maar durf er toch niets mee te doen. Het sierfruit (foto 2) is een cadeautje van 'oma'. Zij had er vorig jaar gekregen van een buurvrouw en toen het begon te rotten had ze het op de mesthoop gelegd.... met een nieuwe oogst dit jaar als gevolg. Ook niet om te eten ! De pepermunt doet het dan weer heel goed...

Micro, onze 'buitenpoes' vond het fotograferen geweldig. Bij iedere klik kwam ze mijn been aaien en als ik gehurkt zat sprong ze gewoon in mijn armen. Haar zelf op de foto krijgen bleek heel wat moeilijker !

Vakantie in alle geuren en kleuren dus. De tijd dat 'time is money' was, is voorbij. Money is time. Want had ik tonnen geld, ... ik zou er vooral tijd mee kopen. Niet om langer te leven, maar om gewoon meer te kunnen genieten van alles wat 'gratis' is. Zoals de kleuren van de herfst.

Tja, ik ben precies nogal mijmerig !

Herfstzondag

Het moet natuurlijk vakantie zijn om de zondag met tonnen werklust te beginnen. Liefje timmerde het een en ander in elkaar voor onze slaapkamer, ik naaide de gordijnen voor het jongste volkje en maakte ondertussen nog een appeldessert. In de namiddag gingen we flink wandelen (foto 1) en 's avonds besloot ik om verder te werken aan het naaiproject van 'de school', zijnde de schort ! (foto 2)
Als dat geen vakantiedag is !

Met Einstein in bed

Eén keer in de maand laat ik mij gaan in de winkels van Leuven. Voor de meeste vrouwen is shoppen wellicht 'kleren' maar laat ik dit soort shoppen absoluut niet leuk vinden. Shoppen is, zowel voor manlief als mij : boekenwinkels afschuimen. Een citytrip, of het nu in binnen- of buitenland is betekent dan ook op zoek gaan naar boekenwinkels.

Gelukkig hoeven we voor boeken nooit ver weg. Leuven is goed voorzien.

De maandelijkse boekenjacht levert meestal zo'n boek of 4 op, en ik sta erop dat ik het lees, helemaal, anders hoeft het niet.

"You can't judge a book by its cover" zeggen ze aan de overkant van de zee, toch heb ik mij vorige maand laten gaan aan deze prachtige cover :

Het verhaal is simpel : een jonge studente gaan op bezoek bij Einstein en komt daarbij terecht in een dimensie waar tijd en ruimte heel andere betekenissen hebben. Het is populaire wetenschap. Ondanks het feit dat Einstein aartsmoeilijk is, las het boek als een trein. Het gaf me zelfs zin om mij nog meer in deze man te verdiepen. Zo werd dit eerste boek het begin van een reeks boeken over Einstein en zijn "theorie". In bed spraken manlief en ik niet meer over 'wat gaan we morgen doen ?' of 'hoe was je dag' ? maar wel over allerlei experimenten. Het liefje is immers een exacte wetenschapper en door mij bijgevolg gebombardeerd tot 'allesweter' wat exacte wetenschap aangaat. Dus vraag ik maar raak als een klein kind. En wat als ze dit hadden gedaan ? En wat als de ruimte zus zou zijn, en waarom hebben ze het zo gedaan ? Liefje vindt het heerlijk, al die vragen. Soms staat hij terug op om een ander boek te nemen, dan weer komen we op andere wetenschappers en blijven ons vragen stellen.

Als we niet opletten, vallen we midden onze boeken in slaap ...

Sweet Sunday

O ! Zie rechts ! Het liefje is muis geweest. 'Kon er niet afblijven', zei hij.

voor en achter (de naailes)

Woensdag was het D-day. Of S-day. N-day, maar dat laatste klinkt niet goed. Soit : Kaat heeft gestikt. Nu is er aan stikken niet zoveel kunst. Het is tenslotte een naaimachine , net zoals er aan wassen niet veel aan is, gezien ook voor deze klus een machine.
Toch kan er van alles fout gaan. Ha ! Dingen die met de hand gemakkelijk zijn (een draad door het oog van de naald en je kan beginnen) zijn een ander pak mouwen als het over de machine gaat. Binnen de kortste keren is het een geklodder van draden en zit de machine verstopt. Want het bovenste garen - dat om wat voor reden eerst een labyrinttocht lijkt te hebben moeten afgelegd - moet op een bepaald moment 'de binnendraad' oppikken. Het zal mij een raadsel zijn hoe dat precies gebeurt, maar feit is, dat het wel altijd ergens blijft vaststrikken.

Maar goed, uiteindelijk deed 'de lerares' het en kon ik beginnen. Het leek wel autorijden, met dien verstande dat de lerares dacht dat ik al een naaibewijs had. Gaat de stof voor- of achteruit ? Net zoals 'recht rijden' voor een ervaren chauffeur evident is maar niet voor wie voor het eerst naait, geldt dat ook voor 'recht stikken'. Gelukkig had ik proeflapjes, want anders had ik al veel ongelukken met mijn zwierig op en neergaande stiklijn. Dat je voor en achteruit kan naaien ? Wel wel, het worden echte rijlessen !

Uiteindelijk heb ik zo'n half uurtje lijntjes gestikt. Op en neer.

Ondertussen heb ik thuis allerlei zakjes gemaakt. Voor in mijn handtas. Om rommel in te bewaren. Zakjes met een lintje in die je kan stroppen. Zakjes met een omslag. Zakjes zonder omslag. Natuurlijk ging het mis met het draden. Dus heb ik al even zoveel keren bobijntjes in mijn handen gehad en gevloekt waarom die draad toch altijd verstrikt raakt in de machine.

Aan het echte werk ben ik dus nog niet begonnen. Die zakjes zijn maar om niet als een idioot op een stukje stof op en neer te naaien.

Ondertussen wel een leuke site gevonden met veel creatieve ideetjes !

onderwijsvragen

• Jan heeft het moeilijk op school. Hij vindt de drukte maar niks. Hij heeft ASS of autisme. Hij zit in een gewone klas met jongeren van allerlei alooi : rustige en onrustige, jongeren die net als hem ASS hebben en kinderen met ADHD, kinderens wiens ouders net gescheiden zijn en jongeren die problemen hebben met de hoeveelheid leerstof. Nu en dan vecht Jan. Hij zit in zijn puberteit. Hij heeft best wat kracht in zijn vuisten. De leerkracht durft nauwelijks fysiek tussen te komen, uit angst voor het geweld.
  Een dag na het incident is de hele klas anders. Er is angst omwille van het incident. Zal het opnieuw gebeuren ? Ben ik de volgende ? Jan wordt door sommige leerlingen (in puberteit) als een held gezien (die durft !) en door anderen angstvallig gemeden (schrik !). Onder de leerkrachten al evenveel verwarring. In hoeverre is Jan verantwoordelijk voor zijn gedrag ?
• Fie heeft dyslexie. Er wordt een boek gelezen in de klas. Ze krijgt een briefje mee van de ouders die vragen of zij van de opdracht ontslagen mag worden. Waarop de anderen meteen vragen of zij ook zo'n briefje kunnen meebrengen. En waarom mag Fie wel spellingsfouten maken en zij niet ? Want Nora heeft problemen met veel leerstof, dus mag ze toch ook meer tijd hebben om iets te verwerken ?
• Eva heeft last met de overgang van het lager onderwijs naar het secundair. Zoals zovelen. Ze weet totaal niet hoe ze aan studeren moet beginnen. Ze heeft het nooit moeten doen. Ze is ontgoocheld over haar eerste rapport. Haar ouders zeggen niets en reageren eveneens ontgoocheld op haar cijfers. Soms fluistert Eva dat het niet eerlijk is : dat die 'andere kinderen' allemaal extra aandacht krijgen, uitzonderingsmaatregelen. Ze wou dat ze een probleemgeval was. Ze zegt tegen haar vriendin : 'zou het helpen als ik moeilijk doe ' ?

Genietweekend

Genieten van een lange wandeling, van lekker eten, The Irish Pub, lang lekker de krant lezen, ...