buikgriep

De derde dag al. Mijn lichaam lijkt een machine met veel pijpen en leidingen en ik voel alles. Ik zou er zelfs een tekeningetje kunnen van maken. Iets groots, iets industrieels !

Ik hoop dat het snel over is !

Liefje maakt zich klaar voor zijn 24uur Rome. Hij is zo zenuwachtig dat ik er ook niet echt rustig van word ! Nu en dan krijg ik een handkusje toegeworpen. Ik hem 'm immers een 2 meterverbod gegeven, wil niet dat hij ziek wordt in Rome. Je weet maar nooit. Dan glimlacht hij naar mij en komt vragen of ik een koekje wil, of chocolade. Alles waar ik dus nee moet op zeggen. Dan zet hij zich op de verplichte 2 meter van mij en glimlacht, opnieuw.

Hij is toch zo lief* !

* maar ik hou die koekjes, die chocolade en al de rest van de lekkers wel tegoed hoor !

de trein is altijd een beetje reizen

Ik word altijd maar meer fan van het openbaar vervoer. Nee. Onjuist. Ik zie er steeds meer tegenop om met de auto te rijden. Ik geloof dat het openbaar vervoer een rustiger manier is, minder agressief, milieuvriendelijker, socialer. Via Mappy.be rekende ik dat ik vandaag 130 kilometer te rijden had. Enkele rit. dus 260 km. Dan gaat een mens toch eens nadenken. Eerst het naakte kostenplaatje. Van het laatste station had ik geen busrit naar mijn doel. Of ik moest voor de 7 km anderhalf uur bus rekenen. Ik loop sneller ! Een telefoontje naar het taxibedrijf leerde me dat ik ongeveer 2 euro per kilometer moest rekenen. Als ik de kosten van mappy geloofde, dan zou de autorit me rond de 42 euro kosten. De treinrit met taxi kwam net een euro duurder uit. Het besluit was gauw gemaakt : dan maar met de trein en de taxi. Eén euro verschil en ik kon rustig zitten lezen. Het zou een mooi verhaal zijn, een echte reclame voor de NMBS, maar dat was het niet.

3 van de 4 treinen die ik had, hadden vertraging waardoor ik 2 keer mijn verbinding miste. Het ergste vond ik dat de NMBS het niet nodig vond iets te melden. Zo zat ik op de trein richting Gent en die bleef plots staan midden op het traject, met natuurlijk een vertraging als gevolg, dat werd echter niet omgeroepen. In het terugkeren was het net hetzelfde.

Uiteindelijk ben ik zo'n 6 uur onderweg geweest. Gelukkig was het warm in de trein en had ik geen afspraken die niet konden verzet worden. Ik heb er van genoten, maar voor mensen die écht stipt moeten zijn en er op rekenen, is dit toch erg. Ik neem 'nu en dan' eens de trein, maar wat met die mensen die alle dagen de trein nemen ?

zakjes vullen

De hele namiddag koekjes gebakken voor de collega's die morgen de sneeuw gaan trotseren. Krachtvoer is het : mueslikoekjes met uiteraard granen maar ook stukjes fruit erin. Ze zien er onschuldig klein en 'lief' uit, maar ze geven je een 'boost' aan energie. Nu duimen dat alle zakjes terecht komen. De foto's zijn work in progress. Het was hier bijna 'bakkerij Kaat'.

Let it snow, let it snow, let it snow !

Drie uur hebben we er over gedaan om op ons werk te geraken. DRIE uur ! Voor 25 kilometer ! Maar dat is dan ook de pech als je in een dorpsomgeving woont en alleen maar 'secundaire' wegen kan nemen vol heuvels op en af.
Maar ik heb geen klagen, want ik werd netjes gevoerd ! Drie uur in de auto om te babbelen met het liefje, om nog een dutje te doen, én om foto's te nemen !

En even opgebiecht : nee, ik hou niet van sneeuw. Sneeuw is mooi om naar te kijken als je binnen in je eigen huis bent. De rest hoeft niet (nu krijg ik heel Vlaanderen over mij ! Oeie !)
Twee : op 'het werk' denken ze aan een verhuis van 700 mensen om te gaan langlaufen ! Hoeveel bussen zijn dat ? Allemaal richting sneeuw ! Het gaat koud zijn ! Brrrr ! Wat een gedacht !

Opruimen !

Het is misschien een beetje drastisch, maar ik heb - op een paar dingen na - alles van Kerst alweer ingepakt. Ik vind de kerstversiering heerlijk, echt waar, maar eenmaal het nieuwe jaar begonnen wil ik ook 'opnieuw beginnen'. Kerstversiering hoort bij het oude jaar. Dus gaat vandaag bijna alles terug in zakjes, dozen en wordt de kerstboom helemaal 'afgebroken'.
Misschien is het ook een vorm van rouwritueel, want de (heerlijke) vakantie is bijna voorbij en in het hoofd komen alweer woorden als 'werk', 'agenda', 'voorbereiden'. Woorden die hier anders zo goed als niet vallen. Ja, ik ben er wel een beetje triest om, maar dat ben ik altijd bij verandering. Ik heb het zelfs als de vakantie begint. Natuurlijk blij om het begin van de vakantie, maar dan denk ik meteen ook aan de werkwereld die ik mis. Dat ik mij in beiden heel goed voel, is alvast dik meegenomen. Alleen nog een beetje aan die overgangen werken !

snoepzakjes

Vandaag moeten we naar een laatste feestje en ik wou nog kleine cadeautjes meegeven zodat iedereen iets krijgt. Het werden deze snoepzakjes. Het basisidee komt uit 'Kook', het magazine van Spar. Zoals je op de foto's kan zien is de basis een kartonnen bord. Ik heb de engeltjes een feestjurkje bezorgd en onder hun rok zit een zakje snoep. Het is werkelijk heel eenvoudig maken. Iets wat oudere kinderen kunnen al mee knippen, de jongere kunnen de jurkjes van stippen of wat dan ook voorzien. In de kerstboom hangen kan ook natuurlijk, maar die wordt dit weekend al afgebroken. Dus zijn het maar snoepzakjes geworden !