Vroeger kon ik nooit begrijpen dat ouders zo zenuwachtig konden zijn wanneer hun kind voor het eerst naar de middelbare school ging. Komaan dacht ik : hebben ze al drie kwart van hun leven op school doorgebracht, zo erg kan het toch niet wezen ? Beroepshalve weet ik ook nog eens dat scholen alle mogelijke moeite doen om de overstap te verzachten. Zelfs als dat betekent dat onze leergierige dochter de eerste week gewoonweg geen les krijgt (en dat écht wel wil, want wanneer begint het anders ?).
Maar goed, ze vertrekt dinsdag dus, en haar broer is al te groot om haar bij het handje te houden. 'Ik kon het, dus zij ook', lijkt hij wel stilzwijgend te zeggen. En gelijk heeft hij. Waarom niet ? Ze heeft het voordeel van een oudere broer en al vele verhalen (lees : die leerkracht wil je echt niet hebben !) en onderwijservaring in de familie. Wat kan er nog fout lopen ?
De papa vond echter dan 'een gesprek met de dochter' op z'n plaats was. Och arme, ik zag het al gebeuren. Dat ze voorzichtig moest zijn en van die dingen. Heeft hij dat ooit aan de zoon gezegd ? Voorzichtig ? In welk opzicht ? Hmmm...
Ze lijkt er zich niet veel van aan te trekken, chiromeid in hart en nieren heeft ze al ergere uitdagingen doorstaan (die we overigens niet willen weten).
Nergens zorgen in dus. Behalve in de badkamer regeling. De file wordt groter en er moet 'een meisje' tussengeschoven worden. We hebben er alvast een schemaatje gemaakt. Nu nog hopen dat iedereen op tijd uit zijn/haar bed raakt !
3 opmerkingen:
Spannend! Maar ze gaat daar ongetwijfeld een prachtige tijd beleven
Ik denk dat ik dat hier over een paar jaar ook heel spannend ga vinden.
Spannend! Kei leuk ook!
Veel succes dinsdag!
Een reactie posten