Ik las ergens dat je niet je 'story' bent. Daarmee werd bedoeld dat je identiteit niet samenvalt met wat je meegemaakt hebt. Ik vind dat een zeer terechte gedachte, maar een mens is ook geen leeg blad.
Daarom zou ik het willen verbreden. Je bent niet wat je meegemaakt hebt, maar waar je voor gekozen hebt.
Daar zit meer vrijheid in. Dat geeft mij de kans om mijn identiteit te vormen.
Soms sla ik al eens de bal mis, en probeer dat dan de klasseren als herinnering, 'gedachte' en uitdaging.
Uitdaging om deel uit te maken van een ander verhaal.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef hoe groot die vrijheid wel is. Hoe ouder ik word, hoe meer ik ook besef dat ik soms te lang bij een verhaal ben blijven hangen, te lang mezelf geïdentificeerd met 'wat ik meegemaakt heb'. Iedereen heeft zo'n verhalen. Verhalen die je liever niet had meegemaakt, gewild of ongewild. Verhalen die anderen je aangedaan hebben of waar je zelf in ben beland.
Daarom ben ik niet zo'n voorstander van allerlei cursussen en levensfilosofieën die maar blijven hameren op het verleden. Het verleden is gedaan. Het is mijn keuze om er al dan niet te blijven leven.
3 opmerkingen:
Juist Kaat. Je toekomst ligt voor je niet achter je!!
Wijze woorden ... ik zie het zelf meer als je identiteit bewaren of keuzes maken die identiteitsgetrouw zijn, niet echt belangrijk hoe het geformuleerd is maar inderdaad, het verleden moet soms zelfs gedaan zijn om van een keuze ook een realiteit te maken ...
Wijze woorden, ik ben zelf van mening dat je keuzes maakt in functie van je identiteit of waar je naar toe wil, en dat die vrijheid om dat te doen een beetje een zelfrespect is dat een mens moet kunnen behouden, maar inderdaad, het verleden, dat moet een verleden zijn, daar zijn dingen uit te halen, maar verder gaan kan pas als dat achter je ligt, of dat nu tegen of met je wil was is enkel belangrijk voor jezelf denk ik.
Een reactie posten