En ja, ik geef toe, het is ook de idee erachter die mij verleidt. De gedachte dat ik een echte madam ben. Of tenminste kan worden. Zo kan ik al helemaal wegdromen bij de gedachte dat ik zo helemaal tussendoor in een gesprek mijn lippen tuit en de lippen even stip, om de volmaakte glimlach te toveren. In mijn dromen doe ik dit met hetzelfde gemak als - ik zeg maar iets - het snuiten van mijn neus.
Maar u hoort mij al komen, ik bak er niets van, als ik mijn lippen stift dan is het resultaat hetzelfde als een kleuter die met vetkrijtjes op de spiegel een figuur tekent, dan heb ik lippen als ware ik lid van een of andere Afrikaanse stam. Nee, ik zie er niet uit.
Dus ligt al dat klein gerief daar te blinken, en te verouderen natuurlijk, want zoiets blijft niet goed. Ik moet het dan meestal met spijt in mijn hart weggooien, wéér een illusie minder. Gelukkig dat het meestal bij de Hema blijft.
Nagellak. Kijk, dat durf ik nog wel eens gebruiken. Maar dan niet eens een opvallend kleur, geen rood of bordeaux voor mij, maar onopvallend wit of doorzichtige glans - een mens zou zich afvragen waarom het nog nodig is - kwestie van mijn gevallen carrière als picasso te verdoezelen. Kleuren binnen de lijntjes lukt me amper - letterlijk en figuurlijk - dus tja, dat met die nagels lukt met een 'net voldoende', maar dan enkel en alleen omdat het niet zo opvalt, dat wit of doorzichtig.
Wat mijn haar betreft ben ik helemaal à la Zusjesenzo, daar moet geen tralala bij komen. Wassen en zelfs aan de stok drogen ! En dan moét het juist vallen, of niet, maar toch deftig. En laat dat laatste nu eens een succesverhaal zijn. Want kijk, wie veel sport staat veel onder de douche, dat haar moet allerlei shampoo's, zweet en chloor doorstaan, dus gaan we er toch geen verschroeiend hete haardroger op zetten zeker ?
Kort en gemakkelijk.
Oftewel : alles behalve een beautyqueen.
Wijvenweek onbekend of nog meer wijven lezen ? Lees hier !
1 opmerking:
Haha, dit klinkt en beetje als "me".
Een reactie posten