De week in beelden

Huis

Er zijn jaren geweest dat er nooit genoeg kerstversiering in huis kon zijn. In 2008 bijvoorbeeld, toen was dit gewoonweg het decemberproject, terwijl ik in 2011 alweer een ode aan het alledaagse schreef. Dit jaar was er ook een minimale kerstversiering en wel bovenstaand engeltje dat ik ergens in een lade heb gevonden bij het opruimen. Voor de rest blijf ik wel bij die ode !

Winter

Dat alles betekent echter niet dat ik kan ontsnappen aan de winter met zijn korte dagen. Het licht, ho, wat mis ik dat ! Omdat ons huis nogal groot is en de dreiging van de Black Out precies nogal wat indruk op mij gemaakt heeft, staan vanaf de schemering in alle vertrekken kaarsen zodat je je weg kan vinden van de ene ruimte naar de andere zonder dat je het licht hoeft aan te steken. Je hoeft zelfs de kaars niet aan te steken, gewoon een tikje geven en ze brandt ! En dat zonder rook !

Het lijf 

Ik blijf zoeken naar gezonde, snelle ontbijtrecepten met zoveel mogelijk variatie. De eerste foto is Griekse yoghurt met frambozen. Heel erg lekker, maar ik vrees aan de vette kant. Eronder - de slechte foto dus - een smoothie van wat hier dringend moest worden weggewerkt : ananas - kiwi, banaan en munt. Lekker en zeker zeer voedzaam. Maar geef mij toch maar de rode vruchten ! 

Winter

Ha, het leek al bijna alsof we op skivakantie waren, maar dit was gewoon een lange wandeling in Limburg. Knalblauwe lucht en vast sneeuw, dat moét je toch gewoon buiten ? 

Op de feestjes na was het hier anders heel rustig, helemaal zoals ik het het liefste heb. Manlief en ik met een boek (in mijn geval e-reader) in de hand en ergens een grote kan thee en voor de rest geen geluid. Klinkt misschien oersaai - maar hé, zo hebben wij het graag ! Genieten van rust en natuur, goeie lectuur, wat wil een mens nog meer ? (Het lief antwoordt : goed eten !). Ach ja. 

Geen genade op Kerstavond

Het ging er weinig vreedzaam aan toe bij ons op kerstavond, "Pakt ze", "Laat ze betalen", "Zet 'm een hak", "Geen genade !", oftewel Kerstavond met de ondertussen al 20-jarige zoon en bijna 18-jarige dochter en 'de ouders' tijdens een gezelschapsspel.
Eén keer gewonnen, voor de rest zwaar afgezien. Nog nooit zoveel met mijn leven bedreigd en één ronde bijzonder slecht geïnvesteerd !

Met alle goede wil van de wereld (over de zorg voor kinderen)

Bron 

Ik zou het zo naar heel wat collega's in het onderwijs willen sturen, onderstaand citaat van Ben Segers, u wel bekend uit 'Wat als' en 'Safety First', want ook in het onderwijslandschap zijn de visies op zorg zeer uiteenlopend. Ze gaan van 'dat hij/zij zijn plan trekt' (wat ik gelukkig zelden hoor) tot 'We nemen het probleem uit handen" (tot grote ergenis van ondergetekende).

Voorbeeld : leerlingen moeten een atlas bijhebben op hun examens. Als ze die vergeten dan kunnen ze, nadat diegene die wel z'n atlas meehad hem niet meer nodig heeft, hem lenen van die leerling. Tot hiertoe, redelijk, al zullen vele (onderwijs-)mensen zeggen "We moeten zorgen dat er hier op school ook atlassen zijn, zodat de leerlingen die het vergeten over een atlas beschikken". 
Een leerling kan niet goed noteren. In de 'we doen alles voor de leerling' wordt dit : we zorgen dat hij kopies kan krijgen van ingevulde bladen van de leerkracht.
Dat die leerling dan, eens hij aan de hogeschool/universiteit begint, niet kan noteren, kan je hem niet kwalijk nemen.

U mag er over denken wat u wilt, maar ik kan zo raden wat Ben Segers er over denkt.

Ik was de jongste van vijf kinderen en ik ben heel lang de kleine gebleven. Iedereen deed alles voor mij. "Voorzichtig, Ben, ik doe dat wel", die houding. En hup, mijn moeder stopte - met alle goede wil van de wereld - vijf potjes eten voor iedere dag in mijn reistas. Dat is heel gezellig en warm, maar wat ben je ermee in het woeste leven ? Alles werd me uit handen genomen en ik heb nooit geweten wat het was om verantwoordelijkheid te nemen. Ik heb het daar nog moeilijk mee. Ik heb een chronische onmacht om voor mezelf te zorgen. Voor mij is het belangrijk dat ik me daar bewust ben van geworden. Ik heb flink wat mindere periodes gekend in mijn leven. Ik ging van heel hoog naar heel diep. Ik wist niet waar het vandaan kwam, die intense tristesse. Als ik op zoek ging naar de oorsprong, dan kwam ik uit op het besef dat ik nooit heb moeten vechten voor mezelf. Dat is geen verwijt. Dat is een vaststelling".

Knack Focus 17-23 december 2014

Ik zie het zoveel : ouders, leraren die alles uit handen nemen van hun kind/leerling, opdat het maar niet zou vallen, geen schrammetje zou oplopen, geen frustratie zou kennen. Met de beste bedoelingen, inderdaad. En ook wat de gevolgen zijn, zoals Ben Eggers het zo goed verwoordt. Die gevolgen zijn voor beide partijen erg, want ook de ouders/zorgverlener zit met de handen in het haar : heeft hij/zij zoveel gedààn, opgeofferd dikwijls met zo'n resultaat.  Beide partijen blijven dikwijls gedesillusioneerd achter. Het was tenslotte vol goede wil.

De week in beelden

Afkicken

Wat ontbreekt er op de foto ? Suiker ja, of in mijn geval het vertrouwde doosje stevia. Van het ene op het andere moment besliste ik dat ik het zou afleren : stevia in mijn koffie, oftewel de automatische reflex om ook koffie 'zoet' te maken. We zijn een weekje ver en ik mis het niet. Op naar het volgende !

Het werk 

Klassenraden, zoals u hier al kon lezen. Hopen dat ik geen stijve nek krijg van het kijken naar het Smartboard. Vergadermarathon, 't heeft geen naam. 

En na al dat vergaderingen - ge wordt er doodsuf van - mee de schoolfuif organiseren en weten : hier doen we het voor, voor die jonge gasten. Zij hebben gewerkt ! Zij verdienen feest ! (en ook een kerstontbijt en nog een sportieve activiteit, nee, 't is niet dat ze een hele week thuis gezeten hebben...)

Mindfood

Na de kleine, de grote ! Hij weegt meer dan een kilo en telt 816 bladzijden. Gelukkig besloot de auteur om zijn bijlages gewoon op internet te zetten, kwestie van 'm nog te kunnen dragen. Ik ben er wild van maar besef ook dat dit materie is die helemaal 'mijn ding' is. (Misschien toch verkeerde studie gedaan ???). 816 bladzijden, dat wordt een leesrooster, anders ligt hij hier volgend jaar nog ! 

aanval

Ik ben er weer te laat aan begonnen, en een simpel stuk karton met een wens en je naam eronder zou ook goed zijn, ware het niet dat ik tijdens de kerstperiode plots een aanval van 'crafting' krijg, iets wat mij voor de rest van het jaar totaal vreemd is, op enige naai- en haak- en breiprojecten na. (Hm, toch niet zo erg precies !). Stempels, washi-tape en vooral veel chaos ! 

Aan u lezer, alvast een fijne kerst ! 

De geheimen van de klassenraad

In mijn verbeelding (toen ik jong was en leerling) zag ik ze al zitten : de leerkrachten die zuchtend en puffend rond de koffietafel hun hart luchtten over die leerlingen die 'maar niet meewilden'. Want ik zat in een woelige klas en menig leraar werd er het vuur aan de schenen gelegd. Nu ik er als volwassene op terugkijk heb ik pure compassie met die leerkrachten, want wat wij als tienermeiden meemaakten - the survival of the fittest - transporteerden wij gewoon naar de leraren, we zouden wel eens zien wie er zou overleven en wie niet. Sommige leraren overleefden, anderen niet.
De klasseraad - waarvan het gevolg meestal een algemene klaspreek was - leek in mijn ogen dan ook de therapeutische zelfhulpgroep van de leraren.
Wist ik veel.

Bovendien werd er altijd heel geheimzinnig gedaan over die klassenraad. Leerlingen werden er 'besproken'. Het wat - hoe en waarom konden we er zelf bij verzinnen.

Ondertussen is er al heel wat meer transparantie gekomen, maar wie hier toch een blik in hoe het (bij ons* toch) er aan toe gaat.

De resultaten (het rapport !)

1. Liggen de resultaten in de lijn van de verwachtingen ?
   Dat is de eerste vraag die gesteld wordt. Bij verwachtingen wordt bedoeld : de capaciteiten en de voorgeschiedenis van de leerling. (indien nee, ga naar vraag 2, indien ja, ga naar vraag )
2. Waarom presteert deze leerling niet naar zijn kunnen ?
   Hier wordt een hele analyse gemaakt gaande van studie-methode, onderzoek naar welke de ontbrekende vaardigheden zijn of de gemiste kennis, tot het welbevinden van de leerling in zowel school- als gezinsomgeving.
   Is er sprake van een fundamenteel probleem ?
3. Wat kunnen we doen om deze leerling vooruit te helpen ?
   Voor alle tekorten is er sowieso een begeleidingsplan met een foutenanalyse en een remediëringsvoorstel. Extra oefeningen, extra uitleg, andere plaats in de klas, afspraken. Wie doet welke opvolging ? 

Houding en gedrag 

1. Zijn we tevreden over de (studie-)inzet van deze leerling in en buiten de les ? 
   Indien niet, wat is de oorzaak en wat kan er aan gedaan worden. 
2. Zijn we tevreden over de houding van deze leerling ? 
   Hier gaat het over beleefdheid naar zowel leraren als leerlingen, stiptheid, al dan niet positief of negatief gedrag. 

Het welbevinden (een gelukkig kind presteert beter !)

1. Hoe ligt dit kind bij de rest van de (klas-)groep ? 
   Wat zijn de observaties tijdens groepswerken, en niet prestatievakken (muziek, LO, godsdienst, sociale activiteiten). 
2. Hoe functioneert deze leerling buiten de lesuren ?
   Tijdens de middagpauze op de sportpleinen, tijdens de kleine speeltijd, in de refter, op uitstappen ?
   Hoe kunnen we (indien we bezorgd zijn) deze leerling helpen ? 

Contact met de ouders of externe hulp vragen

Sommige besprekingen monden uit in een expliciete vraag naar contact met de ouders. Dit gebeurt trouwens het hele schooljaar door. De stap om ouders te betrekken is snel gezet.
Soms is er ook externe hulp aangewezen. Dit kan natuurlijk enkel als ouders daarmee akkoord zijn. Dit gebeurt voornamelijk als er een vermoeden is van een leerstoornis, of wanneer we héél erg bezorgd zijn om de leerling en menen dat er meer aan de hand dan de grote en kleine problemen die een tiener kan meemaken. 

Dit is dus wat er gebeurt en waar die leraren zich mee bezighouden de dagen dat de leerlingen thuis zijn omdat er 'rapportbespreking 'is. Ik kan u verzekeren dat dit de korte versie is en bij iedere vraag moet je je ook nog eens zo'n 12 tot 15 leraren voorstellen die daar elk hun (eigen) kijk op hebben. 

Wie voltijds werkt en een klein vak heeft, maakt dit proces zo'n 240 keer mee. 240 keren al deze vragen. Begin al maar te rekenen ! Al die informatie moet ook nog eens gedigitaliseerd worden. 

Gelukkig doet de meerderheid van de leerlingen dat goed en kunnen we pluimen uitdelen en gezwierd "proficiat" op het rapport zetten. Maar de klassenraad is er dan ook voornamelijk voor die leerlingen die het ergens moeilijk hebben. Een reikende hand in de hoop dat ze vanaf het volgend trimester weer goed mee zijn op de trein. 

De week in beelden

Het werk 

Herkent u nog de doorzichtige plastic-zakjes van tijdens de examens ? Ja, het was weer zo ver. Surveilleren, tegels tellen, schoenen bekijken, het plafond bewonderen, terwijl het arme volkje examens invulde. Sommige hebben zeker hoge ambities, want het boek heeft niets met een vak te maken, maar werd door deze leerling uit pure interesse gelezen 'na het examen'. Ge moet hoog mikken ! 

Het lijf 

Eerst heb ik de regen overwonnen. Regen zal mij niet tegenhouden om te lopen ! Dan kwam de overwinning op de koude (gewoon rapper lopen !), nu nog de donkere nacht in. Bij tijden loop ik al eens in putteke duisternis, maar tegenwoordig ben ik vooral goed verlicht ! Licht in de duisternis ! Hoe toepasselijk ! 

De zee 

"Gij hebt de zee nodig", zegt het lief en misschien heeft hij gelijk, want om de zoveel tijd, als ware het een innerlijke klok, dan moet ik naar de zee. Zijn het mijn westvlaamse genen of is het gewoon omdat ik op tijd en stond alles wil verlaten en weg wil van alles ! 

Het hoofd, de ziel of wat ge wilt

Een museum is altijd een feest voor de ziel.  Ha, dat klinkt nogal  ! MuZee en de tentoonstelling van wijlen Jan Hoet over De Zee bezocht - we blijven in het thema. Veel over te zeggen, en er komt nog een apart blogje. Maar geen foto's van in het museum. Want dat werd ten strengste verboden !  Het zit dus nog allemaal in mijn hoofd ! 

auto als identiteit (nee gij !)

Bron 

Een nieuwe auto dus, tja, we kunnen niet anders (schrijf ik met de nodige frustratie, zie hier). 

Het lief en ik zien een auto puur als een gebruiksvoorwerp. Hij moet betrouwbaar zijn en praktisch, voor de rest hebben wij geen bijzondere eisen. Dat wij met deze instelling door de verkopers (we hebben twee merkgarages bezocht) aanzien werden als pre-historisch en onbekend met wat een auto wel was, merkten we snel. Autoverkopers hebben enkele zeer hardnekkige paradigma's. 

Een diesel is beter dan een benzine-auto

Wij hebben iedere keer expliciet moeten vragen naar een benzinewagen. Toen we dat deden werden we getrakteerd op een verbaasde blik : "waarom zou je een benzinewagen willen ?"  Het 'maar madammeke toch', was er nog net niet bij. Dat wij amper 10 000 km per jaar rijden met een auto, werd met veel sceptisme bekeken. 

Airco, airco, airco !

In de voorstelling van de auto's werd airco voorgesteld als een must. Ik was al blij dat ze niet over de opwarming van de aarde begonnen, want aangezien wij met de auto ten hoogste een paar honderd kilometer richting buurlanden gaan, zien wij het nu van de extra kost van airco niet zitten. Volgens de verkoper zijn wij 's zomers gebraden kippen. 

Geen auto zonder boordcomputer

Ondertussen hebben we al door dat die er sowieso zal inzitten, ondanks de gevoeligheid van zo'n zaken. Er werd geschermd met allerlei gegevens, dat je dan weet wat je gemiddelde snelheid is, je gemiddelde verbruik en dat er overal sensoren zitten. Dat ik als bestuurder niet nog eens zo'n overload aan informatie wil, dat deed mij uitschijnen als iemand die er niets van begreep. Het lag op mijn lippen om te vragen of de auto ook van alle gegevens en mediaan berekende. Ik heb maar gezwegen. 

De overnameprijs (is een farce)

Daar heb ik bewijs van, op papier en al ! Een half jaar geleden overwogen wij immers ook om een nieuwe auto te kopen. Overnameprijs voor mijn huidige auto (compleet onderhouden en niet geaccidenteerd) : 1 450 euro. De auto die wij op het hoog hadden kostte 15 000 euro. 

Overname prijs die ze nu bieden (zelfde auto, half jaar ouder, total loss) : 2000 euro. (Met het zicht op nieuwe auto van 13 000 euro). 

Wie een auto koopt moet tegenwoordig behoorlijk mondig zijn of hij komt thuis met een auto met allerlei toeters en bellen die hij niet heeft. De verkopers zijn gehaaid, hun verkoopspraatje zich psychologisch goed in elkaar. Ze zijn geheel getraind in het Loréal-principe : koop een dure auto, want je bent het waard ! 

De week in beelden

De miserie

Pijnlijk, pijnlijk, maar dit is 'm dan. Of wat er van over blijft. Geen schoon zicht is dat, en ooit was hij wél mooi en praktisch ! Nu staat hij te verpieteren bij ander schroot. Gelukkig zat er niemand in. En nee, ik heb het de spookrijder nog niet vergeven !

Het lijf 

Tijdens het zomerverlof heb lette ik goed op wat ik at, eenmaal het werkjaar begonnen was : weg met de goede intenties. Comfortfood, comfortfood ! De laatste weken probeer ik 'fast' + 'comfort' te combineren met 'gezond' en kom aan deze smoothies. Ik gooi er meteen ook altijd een paar lepels havermoutvlokken in, ha, binnen zonder dat ik het weet. En hip hip hoera voor de diepvriesframbozen, -aardbeien enzovoort !

Het werk 

Nu eens geen foto van mijn betaalde werkplek maar van een stukje van mijn bureau - tenslotte gebeurt ongeveer de helft van mijn werk hier achter mijn bureau thuis. Het is een snelle foto van een hoekje van één van mijn werktafels. De bloemen zijn lichtjes, kwestie van het wintergevoel buiten te houden. En ik ben bijziend, vandaar....

De kinders

Sinterklaas blijft hier komen, al zit de jongste hier binnen een dik half jaar ook op kot. Maar ik kan het niet laten passeren, Sinterklaas, de goede man. Stel u voor dat hij volgend jaar helemaal niet meer komt ? Hoera hoera ! Daar komt de Sint !

Voor de rest :  blij dat deze week voorbij is. Ze zijn echt niet allemaal gelijk, die weken !

Time is a monster that cannot be reasoned with

Time is a monster that cannot be reasoned with.It responds like a snail to our impatience, then it races like a gazelle when you can't catch a breath.

Joe Wenteworth in 'Simon Birch', de kerstfilm die de jongste leerlingen hier zagen.

Herinnering aan zalige vakantiedagen

Nu het flink kouder geworden is - 3 laagjes kleren al om te gaan lopen - is het zalig toeven in de herinnering van de 4-daagse van de IJzer. We hebben er nochtans ook regen gehad, maar de sfeer, de ontspanning, dagen na elkaar wandelen. Zalig !

En toen reed iemand mijn auto in de prak

... en verloor ik toch een beetje mijn geloof in rechtvaardigheid.

Bron : klik hier
Een foto van mijn eigen auto had gekund, maar ik kan het niet aanzien. 

Het moet zowat rond zeven uur geweest zijn : een gigantische knal voor ons huis. Wij wonen in een dorp, op een worp van de kerk, met een verkeersdrempel op de weg omdat 5 huizen verder een lagere school is. Zone 50 dus, en tijdens schooluren zone 30.

Mijn auto - netjes geparkeerd voor ons huis - was 'weg'. Een spookrijder had er  in volle kracht tegenaan geknald en hem in de gevel van onze buren geslingerd. Zelf was hij in de tuin van onze overburen terechtgekomen.

Frontaal aangereden en achteraan op de gevel van onze buren. Als een accordeon. Overal stukken.
Ik wist niet eens dat ik er zo aan gehecht was tot ik zag dat hij helemaal om zeep was.

Politie gebeld, de man moest een verklaring afleggen. Manlief zette de straat af om nog meer ongelukken te voorkomen. Verzekering gebeld, ze zouden een takelwagen sturen.

En hoe gaat dat nu verder ? vroeg ik.

"Normaal gezien krijg je de waarde van je auto", zei de politie-agent. Ik keek nog eens. Bouwjaar 2007 en nog geen 100 000 km. Nog nooit  grote kosten aan geweest. Als ik een dikke 2000 euro krijg mag ik tevreden zijn.

En hier begon mijn gevoel van machteloosheid behoorlijk te groeien.

1. Voor die som heb ik mijn auto niet terug, ook geen gelijkwaardige. 
2. Ik kreeg meteen ook een hele lijst af te vinken taken : papieren naar hier brengen, dit en dat verwittigen ... 
3. Maar ook : ik zit zonder auto. Maximaal 6 dagen een vervangwagen. In 6 dagen heb ik geen andere wagen, zelfs niet met een pak geld in de hand.
   

En al de rest ? Hoe raak ik op mijn werk ? Hoe zit het met de geplande uitstappen ? De kerstvakantie ? Het geregel met de kinderen ? Niemand die daar een antwoord op geeft. 

Balen is het. 

Dus kijk, dàt vind ik niet rechtvaardig. Rechtvaardig betekent volgens mij dat je de schade die je iemand toebrengt goed maakt. Dat is volgens mij minimaal. Maar nee hoor, niemand die daar oren naar heeft : het is gewoon dikke pech. 

Ik ben dus maar meteen gaan uitkijken naar een nieuwe auto. Die meer kost, natuurlijk. Onvoorzien en totaal onnodig. Ik zal geld terug krijgen van de verzekering, ja, maar wanneer ? Zo lang kan ik niet zonder auto. Hoeveel ? Ik hoop dat ze tenminste hierin snel duidelijkheid brengen. 

"Ben je verzekerd voor rechtsbijstand ?" vroeg de agent nog. "Moest er discussie zijn ?"... Discussie ? Ik wist niet wat ik hoorde. De politie zei zelf dat de auto daar helemaal correct geparkeerd stond, de man reed op het verkeerde rijvak tegen een overdreven snelheid. What's to discuss ? 

Stel u voor. Dat ze het ook nog eens in proces gaan trekken. Kunnen ze weer tijden lang bezig blijven. En kan ik netjes wachten. 

Not fair.