Het hele thema deze week was bijgevolg 'overleven'. Ik heb alles uit de kast moeten halen om te overleven. Dat had allemaal te maken met het werk waar het totaal niet wou vlotten.
de ondragelijke lichtheid van het bestaan
Er zijn dagen dat ik er goed tegenkan en er zijn andere dagen dat het mij 's morgens al de moed ontneemt. Files. En dan spreek ik niet over de Brusselse Ring of zelfs de ring van Leuven, maar een simpele provinciale weg waar alle mensen natuurlijk hetzelfde moment dezelfde richting uitmoeten.
50 minuten voor 25 kilometer. Het kan mij misschien troosten dat het met het openbaar vervoer meer dan 2 uur per rit zou zijn.
Zelftroost
Teruggekomen van het werk leek mijn lichaam één stuk beton. Alles zat vast. Het hoofd zat onder hoogspanning en dat was nog maar de eerste dag.
Ik besloot om naar 'de zolder' te trekken en alles eens goed uit te zweten in de sauna. Ondertussen kijkend naar een serie die mij toeliet om het verstand op nul te zetten.Het lichaam was mijn dankbaar. En ik de sauna. Moet ik meer doen !
Dit was het beste gedacht van de week. Gaan zwemmen. Lopen is ook goed, maar zwemmen, daar word ik helemaal zen van. Muziekje op en er is alleen nog 'ik en het water'. Zwemmen heeft een gigantisch kalmerend effect op mij. Dat ik een hele baan voor mij alleen had maakte natuurlijk ook veel goed. Het zwembad zelf was al de rust zelve. En nee, dat is bijlange niet overal zo.
Schuldig
En natuurlijk ben ik in de val getrapt van menig gestresseerd mens : eten ! Zoet ! Dubbele val trouwens, want ik heb mij helemaal laten gaan door het ingrediënt 'havermoutvlokken' alwaar het duiveltje in mij zei 'dat gaat hier supergezond zijn'. Jaja, je moest maar eens zien hoeveel (witte !) suiker daar in zit. Ik durf al niet meer op de weegschaal te staan !
Soms vraag ik mij af : ben ik nu de enige die bij tijden overspoeld word door stress en de vraag 'is dit alles ?' Volgend week hopelijk beter !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten