Een late foto, ja. Want ik zat er wel mee. Foto's van mezelf op het internet, daar doe ik niet aan. Om allerlei redenen. Maar goed, positivity is wél een prima reden om toch een uitzondering te maken.
Eén van de redenen is immers ook onzekerheid. Misschien zelfs virtuele verlegenheid. Foto's van mezelf op het internet posten. Hmm ?
Als er al een beste foto zou bestaan van mij, dan is het zeker deze niet. Hij scoort wel gigantisch hoog wat 'geluk' betekent, want deze foto, tja, die doet mij nu nog vollen bak glimlachen.
Ik deed er immers mee aan mijn eerste echte triatlon. (1/8ste voor u zich illusies maakt). En voor u denkt, daar gaan we weer : ik was de laatste. En ook al was het niet mijn laatste triatlon, het was wel de allerbeste.
Ik ben geen snelle loper. Ik kon toen nog maar amper crawl zwemmen. Ik heb klop gekregen van ongeveer iedereen in het water. Ik ben gedoubleerd tijdens het lopen. (Er waren twee rondes). De grote man Marc Van Herremans (organisator) moest wachten op mij voor hij de winnaar kon afroepen, want zo sportief zijn ze daar wel, de wedstrijd is pas afgelopen als de laatste binnen is.
De voorlaatste was iets sneller dan ik, maar ook niet zoveel sneller. Het was dikke fun. Het was afzien en genieten tegelijk.
Maar bovenal was het een overwinning op al mijn vooroordelen (ik ben te dik, niet fit genoeg, te oud, te weinig getraind, te stram, te ... te ... en ga zo maar door).
Yep, this girl can ! Positivity rules !
3 opmerkingen:
Da's echt een super vrolijke foto :-)
Cool !
ik kan me zo inbeelden hoe je je voelde. Ik word er ook gelukkig van ;-)
Een reactie posten