Niet echt origineel, maar ik kan er wel boeken over schrijven en ik kan het natuurlijk ook zingen.
Ik heb zelfs nog eens mijn communieversie opgezocht en dat was zoiets in de zin van 'al sprak ik alle talen, al had ik alle kennis, als ik de liefde niet heb ben ik niets'.
Voilà zie. Daarmee is meteen ook het geheim van mijn leven prijsgegeven. Zomaar op deze blog. In tijden van verdriet, in tijden van geluk, in mijn meest zotte momenten en in mijn meest wanhopige : het zijn de mensen om mij heen die mij graag zien die het voor mij maken. Grote liefde, kleine liefde, mensen die kort mijn leven passeren en andere die het al lang bewonen. Ze zijn mij dierbaar.
En zelf graag zien, ja ook dat. Iemand anders graag mogen zien.
Klinkt allemaal super melig, maar 't is wel van dat : zonder liefde, tja, wat dan nog ? Wie zijt ge dan nog ? Waartoe dient het dan allemaal ?
Onlangs stond ik nog stil bij dat boek van Beertens met de titel 'Eén mens is genoeg', en toen dacht ik : ja, da's waar, zolang er toch maar één mens is die in u gelooft en die u zomaar graag ziet, dan kunt ge verder. Eén mens.
Maar ik toost hier op mijn lief en op mijn vrienden ! Min moaten, Flip Kowlier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten