kaat is still alive !


jajaja, het is waar, mijn blogje was ronduit aan het inslapen ! Niet dat er hier IRL veel geslapen werd, integendeel, er gebeurde zoveel dat er nauwelijks tijd was om enig avontuur aan deze blog toe te vertrouwen !
Jammer, jammer, maar de voorbije avonturen zullen hier ook hun neerslag niet vinden, evenwel de langluie zomervakantie die nu voor mij ligt, uitdagend en stralend om er in te vliegen !

Veel plannen zijn er nog niet, maar de kriebels komen langzaam, lees : nu het eindelijk zo ver is kan het CONCREET worden. En dat zal wel allemaal te lezen zijn op dit blogje.

MOCHTEN er zich mensen zorgen gemaakt hebben over het slappe saaie, zombie-achtige toontje hier, MOCHT u gedacht hebben dat het mij niet goed ging, of dat ik er het schrijversbijltje had bij neergelegd : NO WAY ! Er is ondertussen behoorlijk veel geschreven, zij het niet op blogwijze en is het ondertussen de gestalte aan het krijgen van een warempele roman.

I'm alive & kicking !

Gratis Hotmail wordt interessant

Gelezen bij www.internetaddict.be : naar aanleiding van het aanbod van Google om aan z'n mailboxen een ruimte van 1 Gb te koppelen (ja, u leest het goed), verruimt Hotmail nu ook de mogelijkheden : attachments tot 10 Mb en een totale ruimte van 250 Mb.
Kloppen doen ze Google in hun aanbieding vooralsnog niet...

vakantiestress


Nu de vakantie met rasse schreden naderbijkomt, voel ik bij mezelf meer dan een beetje vakantiestress. Help help help !
Voor mij liggen 2 maand ongestructureerde tijd en dat doet mij toch even om adem happen. Ik besef best dat ieder ander mens een gat in de lucht zou springen, maar de ombuiging van druk druk druk naar immens tijd tijd tijd vraagt nog enige aanpassing van geest en lichaam.
Ik zou die vakantie, zoals ik al nog gedaan heb, natuurlijk kunnen volsjouwen met dingen te doen, enzovoort, maar ik wil dit jaar wel eens de uitdaging aangaan om te leven volgens het adagio 'go with the flow'. Wat zoveel betekent als de mogelijkheid vandaag via internet een vliegtuigticket te boeken en morgen al op de luchthaven te staan.
Ik flirt met mogelijkheden, de laatste tijd heb ik het nogal op wandelen, is Santiago de Compostella een optie ? Of verken ik Frankrijk tevoet ? Of wordt het toch Azië, mocht ik bv. een goed ticket vinden richting Thailand (alweer !) waar ik toch goeie herinneringen aan bewaar en weet dat ik mij daar meer dan een beetje in mijn sas voel ?

Voorlopig is het dus toch nog iets te spannend.

boetedoening

Dag B-8 : op weg naar het ziekenhuis, ik haal net de afspraak

Dag B : "zware overtreding", XXX euro, gedaan op dag B-8.

Dag B+1 : verdorie, verdorie, wat een weggegooid geld !

Dag B+2 : ik zal het maar overschrijven zeker ? Ai, geen mogelijkheid om over te schrijven ! Ik moet boetezegels kopen.

Dag B+5 : eindelijk raak ik in het postkantoor : reistijd + aanschuiven : 40 minuten.
Wat blijkt ? Het papier moet naar de Philipssite (rand Leuven) terwijl het politiekantoor zowat schuin tegenover het postkantoor is.
Poging ondernomen om het toch daar te doen.
5 wachtenden voor mij. Wachttijd : 20 minuten.

"Is het nu in orde ?" vroeg ik de politieagente van dienst.
"Ja hoor !"
"U bent zeker dat ik geen fysieke dwangarbeid hoef te doen ?"

Ze kon er niet echt mee lachen. De "superboete" was al erg genoeg, - al ben ik geen voorstander van hard rijden - maar dat ik nog eens meer dan een uur kwijt ben en mijn verhaal aan 2 mensen moet uitleggen (eu ja, te vlug gereden...) dat vind ik eerder middeleeuws !

Vrienden



Ik kan er blijven over schrijven natuurlijk, over vrienden.
Nu en dan verrassen ze mij. Tonen ze mij het leven op een manier die ik niet vermoedde. Tonen ze mezelf zoals ik mezelf niet kende.

Het zou bedreigend kunnen zijn.
Maar het is het niet.

Het komt immers van een goeie vriend.

Wie - waar - hoe - waarom ?

Al de hele week laat volgende gedachte mij niet los : als 1/4 van de Vlamingen op het Vlaams Blok stemt, dan is het onwaarschijnlijk dat ik niemand van deze stemmers zou kennen.
Nu wordt er in mijn omgeving best wel open over politiek gepraat (veel rood en groen en nu en dan wat blauw), maar niemand, werkelijk niemand heeft zich tot het Vlaams Blok bekend.
Ik vermoed onder de (nieuwe) Vlaams Blokker enige schaamte, al klopt het wellicht dat eenmaal de stap gezet, een tweede stem voor hen gemakkelijker is gekleurd.

Volgende truuk was die van eliminatie. Tijdens de gesprekken probeerde ik na te gaan voor wie ze niét zouden stemmen. Het maakte mij niets wijzer.

Blijf ik dus bezorgd over dat vierde Vlaams Blokkers waarmee ik Vlaanderen deel. Eerste onderzoeksresultaten, oa van Peter Van Aelst (Antwerpen) leerde al dat het Blok verruimd is, dat het niet meer de klassieke foertstemmers zijn, noch een gefrustreerde laag.
Ook Jan Modaal ziet heil in het bruine goed.
Met andere woorden : ze geloven dat wanneer Filip en de zijnen het voor het zeggen zouden hebben ons land er beter, frisser en gelukkiger zou uitzien.
Nu kan ik dat best geloven van andere partijen waarvoor ik niet stem, dat daar 'geluksboodschappen' inzitten die mij niet onmiddellijk boeien. Maar het Blok ?
Een beter Vlaanderen waarvan het geluk gestoeld is op haat, discriminatie, eigenbelang ?

Gisteren nog zag ik Anke Vandermeersch op TV. Wat vrouwen in het blok, wat diplomatie, een paar goeie communicatoren en het Blok gaat nog vooruit.
Wat is de tegenstrategie ?

Luis !


We hebben een Mexicaanse gast in huis en het huis is er alleen maar zonniger op geworden ! Luis studeerde jaren geleden in Leuven en werd zo'n vriend aan huis. Sedertdien keert hij eens per jaar naar Europa terug om wat onderzoek te doen of gewoon, te genieten van de vrienden van toen.

Gisteren nog zat ik bij een vriend die ooit een reisje naar Mexico had gedaan en op z'n T-shirt de afbeelding van een - wellicht - Azteekse kalender had staan. Genoeg aanleiding voor Luis om er de volle uitleg aan te geven. Over de Venuskalender, de zonnekalender, het belang van de slang, de eeuwigheid en het punt waarop de zonnekalender en de Venuskalender elkaar terug vonden, iets wat maar om de 52 jaar gebeurt trouwens. In het midden van de kalender het punt waar man en vrouw elkaar vinden als scheppers van nieuw leven.
Tussendoor lekker aan de wijn genipt, gedroomd over onze komende vakanties. Ik kon op 29/6 naar Cancun vertrekken maar zou nog eens 230 euro moeten betalen om mijn internationaal paspoort in sneltempo in orde te maken. Dat reisje gaat dus niet door, maar vrijdag ga ik vast die reispas in orde maken. Twee keer sla ik zo'n aanbod niet af !

Viva !

zwanger

Het hele huis is hier zwanger van de langluie zomervakantie. Al een hele maand doen we aan voorproefjes : wandelen onder het dak van de hemel, op een bankje 's nachts turen naar de sterren, (een vallende ster !), poëzie lezen, 's avonds bij kaarslicht eten, en wanneer we stil vallen, de ogen sluiten bij muziek uit lang vervlogen tijden.

Het werken - helaas, helaas - wordt steeds moeilijker.

Vrije dag


... en echt naar buiten gaan, zit er niet in, al kan de regen mij eigenlijk weinig deren. Gisteren nog met een hele groep tieners in het gras gespeeld. Op blote voeten. Mocht niet volgens hen, staat zelfs in het reglement. Ik had er geen weet van. Sandalen terug aan dus.

Deze morgen vroeg opgestaan en verder gelezen in Paravion van Hafid Bouazza. Een magisch poëtisch boek. Tijdloos verhaalt het over geuren, het maken van eten, het liefkozen van je geliefde, de cohesie van de Marokkaanse cultuur.

Op de flap :

"Op een dag wordt de jongste Baba Baloek, een herder, bezocht door een mysterieus meisje dat hem inwijdt in de liefde. De ontdekking van lichamelijke behoeften gaat gepaard met het ontwaken van zijn bewustzijn. Zo komt hij er aan de hand van de verhalen die het meisje vertelt achter dat hij meer deelt met zijn voorouders dan de naam alleen. De jongens die overgebleven zijn in het dorp en die Baba Baloek dagelijks treiteren verdwijnen. Hij blijft alleen over met de achtergebleven vrouwen, met wie hij ook zijn erotische lessen deelt. Maar ook zij verdwijnen. Naar Paravion. Deze naam is een misvatting van de personages, die het opschrift par avion lezen als de naam van Amsterdam, de stad die elke middag zichtbaar wordt in de mirage"

Zoals het hier staat lijkt het alleen maar over erotiek te gaan. Als het gaat over leven met al je zintuigen, het tot jou nemen dus verder dan man/vrouw, dan is het zeker erotisch. Erotisch misschien ook in de zin dat alles in alles is, geen barrières, geen morele codes, één met de natuur.

Geheel in de lijn van het boek ben ik opgestaan en aan het eten begonnen. Zelfgebakken brood, een taart voor deze avond en zwanger van een droom.

werken - groei - eenvoud

Geen idee hoe we er bijgekomen zijn maar in huis hebben we hier de boeken van Etty Hillesum opgediept. Daar komen weer mooie gesprekken van. Kijk, wat ik hier onderlijnd heb, en de andere met evengoed het grote boek in handen : zie hier.

In mijn tweede boek van haar staat "4 januari 1985" geschreven, 20 jaar geleden !

Ik doorbladerde het boek en glimlachte om wat ik toen onderlijnd had.
Groei en werken, eenvoud, ik zou het wellicht nog onderlijnen !
Verandert een mens dan nooit ?

En zeer, zeer bescheiden zijn, (...) steeds eenvoudiger worden. Zeer, zeer eenvoudig worden en zijn en léven. Niet alleen voor jezelf in je stille en beste momenten die eenvoud en wijdte in je voelen, maar ook in je dagelijkse leven, geen sensaties om je heen uitstrooien, niet interessant willen zijn, afstand doen. (...) Maar de eenvoud werkelijk in je leven en in de atmosfeer om je heen verwerkelijken. Ja werkelijk zeer bescheiden en eenvoudig zijn en wachten en openstaan en groeien laten en ook : werken. Ja, werken. (...) Werken en vertrouwen dat je synthese komt en dat het ergens naar toe gaat. Dat vertrouw ik toch immers al lang. Werken en daden die ineengrijpen en ineen passen en geen verloren leegten daartussen en veel en gestadig en bestendig werken.

Knappe vrouw, die Hillesum !

No one alive has seen this

Venus is hier zonder veel omhaal de zon gepasseerd. Hier, nou ja, bij mijn collega's. Ze waren niet te boeien.
Ik dacht nog, in navolging van Nasa : beseffen jullie dat geen mens ooit, dit gezien heeft ?

Mij bracht het tot poëzie, Venus, samen met zo'n stralende zon. Venus en de zon als maatjes, of als vriendinnen. Kleine stip van hier, ik nog veel kleiner.

Hier - het is middagpauze nu - blijft iedereen met dwarse koppigheid binnenzitten en zeuren over het werk.

Ik wil naar buiten, de zon voelen, het gras ruiken.
Hier : papier, papier en nog eens papier.
Het zijn de dagen waarop ik mij afvraag, wat doe ik hier...

*z u c h t*

4-daagse


Al een paar jaar heel veel zin gehad maar om allerlei redenen kwam het er niet van. De vierdaagse van de Ijzer : 4 keer 32 km stappen in het West-Vlaamse achterland.


In 2004 wordt het dus waar, en ik weet nu al : het wordt zààààlig.
Goed gezelschap, goed geoefend en West-Vlaanderen !

Great !

Muziek die door de boxen knalt : I feel good, Jackson Brown

Weekenders on our own

Just a perfect day,
Drink Sangria in the park,
And then later, when it gets dark,
We go home.
Just a perfect day,
Feed animals in the zoo
Then later, a movie, too,
And then home.

Just a perfect day,
Problems all left alone,
Weekenders on our own.
It's such fun.


Lou Reed

Balans van het weekend : perfectie en eenvoud gaan samen.
Een lege plek in het gras waar ik mag blijven.

Intimacy

Ik zag daarnet dat ze op Ned3 deze avond Intimacy zullen uitzenden. Jaren geleden heb ik het boek van Hanif Kureish gelezen waarop deze film gebaseerd is, en ik vraag mij af of teveel beelden het verhaal geen onrecht zullen doen.

Het verhaal draait rond een koppel dat enkel een seksuele relatie wil en daar redelijke afspraken rond gemaakt heeft. Echt kennen doen ze elkaar niet, en hoe 'solide' hun afspraak ook mocht zijn, beiden blijken ze toch verder in elkaar geïnteresseerd te zijn dan enkel hun wekelijkse ontmoeting. De afpraak laat een echt gesprek echter niet toe. No strings attached. Ze worden er beiden zo'n beetje gek van, al zijn ze niet verliefd. Toch hunkerend naar een diepere ontmoeting dan alleen het seksuele, al ware het maar gewoon dat ze de andere een beetje zouden kennen.

Jaren geleden dacht ik dat Kureish's stelling - als hij er al één had - was dat het een illusie is te menen dat zoiets als enkel een seksuele relatie mogelijk is.
Ik ben benieuwd of ik na al die jaren de film op dezelfde manier zal 'zien' als ik toen het boek 'zag'.

Heeft dit met seksisme te maken ?

Ervaring : bij jongeren (en volwassenen) lijken jongens/mannen zich veel beter thuis te voelen in de wereld van ICT dan meisjes/vrouwen. Nu is dat best een zorg bij mij, want de hele wereld draait zowat op ICT en als jongerenbegeleider kan ik toch moeilijk toezien hoe een groot groep meisjes hier de boot mist.
Onderwijs en begeleiding moeten emancipatorisch zijn.
- Ze zijn er gewoon niet in geïnteresseerd, was het ene argument (kon ik nog accepteren)
- Ze kunnen het niet zo goed als jongens (ik werd lichtjes verontwaardigd)
Bij het laatste argument zei ik dat ik het niet gehoord had. Ik kan onmogelijk geloven dat het ene geslacht (met uitzondering van fysieke uitdagingen) in het algemeen genomen iets minder goed zou kunnen dan het andere, al zegt de ervaring natuurlijk iets anders.
We kwamen uiteindelijk uit bij man/vrouw. Dat ze nu eenmaal
verschillend zijn. Tja, maar hoe ver mogen je besluiten hieruit leiden ?
Iemand zei verder : vrouwen zijn beter in zorg, multi-tasking, het geheel, mannen zijn gemakkelijker op één ding gefocusd, vrouwen op het geheel.

Het werd een boeiend gesprek maar ik voelde ook het gevaar. Wanneer bepaalde vaardigheden eerder seksegebonden zouden zijn en ze worden verschillend gewaardeerd (wat zo is met iedere vaardigheid), wat heeft dit dan tot gevolg voor de waardering van de man, de vrouw ?

En zijn mannen dan - in het algemeen - geen goede, of mindere zorgdragers ? Hoe zit dat dan met het alleenstaand vaderschap ?

Feedback

Een van de vaardigheidstrainingen die ik aan jongeren geef is feedbacken, zowel positief als negatief.
De andere kan je gedachten niet raden en gedragingen interpreteren is zich wagen op glad ijs. Je moet het zeggen als je met iets zit. Erger dan slechte communicatie is geen communicatie. Elk op zijn eiland wordt het dan, die dan nog eens van elkaar afdrijven.

Vanavond ben ik zwaar gezakt in communicatieve vaardigheden.
Heb mij al honderd keer afgevraagd waarom het in godsnaam zo moeilijk is, terwijl whatever it is, vriendschap of de persoon die voor mij zit, altijd belangrijker is.

Vreselijk.
Ik vrees dat het mijn slaaprover wordt deze nacht...