liever met twee ?


Over de psychische en fysieke invloed van een relatie is al veel geschreven. Je zou gezonder zijn, zowel in fysieke als psychische zin. Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Ik ken gezonde gelukkige singles, net zoals ik diep ongelukkige en zeker niet zo'n gezonde partners-in-relatie ken.
Ik ben vele jaren alleen geweest en heb dat nooit als een gebrek ervaren. Mijn vriendenkring was (en is) groot, ik beschikte over een ongelooflijke vrijheid (o ja, ik kom nog af, och ja, het is laat, ik blijf wel slapen), en mijn wereld was heel erg groot en divers, wat mij ontzettend veel leerde trouwens. In mijn vriendenkring zitten mensen van allerlei slag en komaf met overtuigingen gaande van extreem conservatief tot uitdagend progressief.
Nu is dat allemaal niet zo veranderd, alleen is er minder tijd, mijn aandacht is meer gefocust op één iemand, mijn toekomstplannen zijn duidelijker : ik hou wel degelijk rekening met iemand. Het is zalig wakker te worden in de armen van een geliefde en bij eender wat te weten dat er iemand is bij wie ik terecht kan - al moet ik mezelf onmiddellijk corrigeren : dat was vroeger ook zo.
Ik ben gelukkig. Ik heb een zalig lief. Hij leer van hem een ander geluk kennen.
Ik zou 'm voor geen geld ter wereld willen missen. Hij warmt mijn hart zoals geen ander.
Maar aan mijn lieve vrienden zeg ik ook : dankjewel voor het warmen van mijn hart,dat jullie er nog altijd zijn en zullen zijn. Aan zij zonder liefje zeg ik : laat je nooit of te nimmer wijsmaken dat het een leven in mineur is.
Het is ander leven. Een ander geluk.
Het hoeft niet te worden gewogen.

stad versus platteland


Ik woon nu al bijna een maand op het platteland (niet definitief) en het is toch een hele ervaring voor een stadsmus als ik. Dagen beginnen met het voederen van de kleine dieren (kippen, konijnen, etc.), een blik op de vijver (gaat alles daar naar wens) en de hele dag wordt er buiten gewerkt : opruimen van de schuren, het verversen van het hooi, het schoonmaken van de kasseien, het wieden van het onkruid, het oogsten van de (laatste) bessen enzvoort. We eten en leven buiten. Soep kan rechtstreeks uit de moestuin worden gemaakt. Zo vers is het allemaal.

Ondanks de aanwezigheid van computers en ADSL-verbindingen en niet geheel verstoken van enige literatuur, heb ik in dagen geen pen meer vastgehouden en slechts sporadisch de krant gelezen. Televisie heb ik zo goed als niet gezien. Mijn vrienden lijken te leven op een andere planeet, al zullen zij dit (terecht) van mij zeggen. Het huis waarin ik woon leeft zonder klok : opstaan wanneer het lichaam daar zin in heeft en - voor vriendlief dan toch - slapengaan wanneer via de telescoop het interessantste gezien (en gefotografeerd) is of wanneer het lichaam kreunt onder de vermoeidheid.

Het is ontzettend romantisch, natuurlijk.
Maar ik had niet gedacht dat het zo'n aanpassing zou zijn.
Nu ben ik terug in mijn eigen biotoop, op een worp afstand van de Oude Markt, ik hoef mij geen zorgen te maken over sluitingsuren van winkels (warenhuizen tot 20 uur en dan zijn er nog de nachtwinkels) en alles is hier binnen handbereik.

Anderzijds begin ik het hier behoorlijk druk te vinden...

waarden

Een van mijn vrienden laat al een paar maanden niets meer van zich horen. Na intens contact en vele gesprekken en uitjes is het van zijn kant plots barre stilte. Nu had ik dat wel onmiddellijk door dat er iets scheelde en deed vervolgens verwoede pogingen om het contact toch aan te houden. Zonder resultaat overigens.
Nu ben ik sowieso al een groot voorstander van de menselijke vrijheid (een mens doet wat hij wil) dus na-lopen is mijn stijl niet, maar toch, zelfs na die paar maanden blijft het wringen. We hebben het immers best goed gehad, al waren we nooit maatjes.

Tuurlijk vraag ik mij af waarom we zo uit elkaar gegroeid zijn dat we elkaar niet meer vinden. Ik vrees dat het om waarden ging. Fundamentele keuzes in het leven en die waren nogal tegengesteld. We gingen ook beiden verder 'onze richting' in wat we geloofden, wat betekende dat we beiden verder van elkaar gingen af te staan. Wat hij zo belangrijk vindt in zijn leven en tijd en energie in steekt, zie ik als een keuze voor minder kwalitatief leven. Of concreter gezegd : waar hij voor kiest - en met hem vele mensen trouwens - zou ik in mijn eigen leven als een aantasting van vrijheid en integriteit zien.

Nu valt er over waarden niet te twisten. Of toch moeilijk. Hij meent dat zijn geluk daar ligt, terwijl ik denk dat het 'in the long run' juist zijn ongeluk zal zijn.
Het maakt niet uit wie gelijk heeft.

Het leert me wel dat je het met het met je vrienden over fundamentele dingen eens moet zijn of dat je er tenminste moet kunnen inkomen, in de grondhouding die iemand aanneemt in zijn leven.
Wat mij wel verwondert, is hoe mensen kunnen veranderen. Hoe hun idealen na verloop van tijd zodanig kunnen verschillen dat 'vroeger' haaks op 'nu' staat.
Verandering is goed.

Dus ook : het ga je goed vriend, ik loop je niet achterna, en hoop dat het jou ook goed gaat en je het geluk vindt in de dromen die je probeert te verwezelijken, net zoals ik dat probeer te doen.

Wachten aan de kassa is goed voor je relatie


In deze komkommertijd van vakantie durf ik al wat beschouwender de worden. Mensenkijken bijvoorbeeld. Vanop een terrasje, of vanuit de auto.
Zo was het studie-object deze week : wachtende rijen voor de kassa. Plaats van studie : Ikea en Delhaize. Eerste vaststelling : het is met de kassa's zoals met het wegenverkeer, de kans dat je zomaar voorbij de ring van Brussel glijdt is zo goed als nihil.
Leuker was echter te zien hoe koppeltjes zich bijna automatisch tot elkaar wenden en elkaar trakteren met een streeltje over de rug of een zoen in de nek. Bij de kassa perfect toegelaten en zo wordt het wachten nog tederlief ook.
Eindelijk tijd voor elkaar ?

zomeroogst
 

Eindelijk wordt het weer beter ! Eindelijk, eindelijk, al heeft dat ons er niet van weerhouden om de massa's besjes diepvriesklaar te maken. Deze week wordt zeker nog een rode bessentaart gebakken en het ijs gaat er goed in met zo'n rode rijkdom.
De zwarte besjes vonden hun weg naar de alcohol en van de krieken staan de boerenjongens al klaar te rijpen in het zonlicht.
Wat een zomeroogst !
Tussendoor muntthee drinken, liters en liters. En spelen, gezelschapsspelen bij het brandend haardvuur 's avonds, want zonder lukt het nog niet.
Morgen groot feest. Het wordt er eentje met alles erop en er aan !
Zalige zomer !

Vakantiespelletjes...

Ik heb mij weer eens aan een psychologisch testje - voor wat het waard is natuurlijk ! - gewaagd, wat doet een mens allemaal in de vakantie, met zeeën van tijd ! En dit was het resultaat. Dat laatste klopt geenszins, ga vooral je huis niet schoonmaken als ik op bezoek kom ! Fine art en decoration specialist. Nou ja, het vriendje heeft misschien wel al teveel vertrouwen in mijn decoration-art ! Al vind ik z'n huisje supergezellig !

Name the era, and you can name every artist from
it. You've got an eye for design and a knack
for feng shui. Color schemes, architecture, and
obet d'art - these are all your forts.
What people love: You're the perfect person to shop
with.
What people hate: They have to clean their house
whenever you come over.

en nu aan jullie ! What Kind of Elitist Are You?
brought to you by Quizilla

angst

Ik had het gisteren met een vriend van mij - die een lange relatie achter de rug had en daar duidelijk de sporen van droeg - over bindingsangst. Enerzijds voelde ik bij hem het verlangen naar een nieuwe relatie maar voelde tegelijkertijd de angst voor het opnieuw mislukken.
Ging slapen en vroeg mij af : is het nu bindingsangst of verlatingsangst ?

Verwondering (II)

Nu en dan probeer ik de liefde te begrijpen en zie in dat dat al even pretentieus is als het willen in kaart brengen van het heelal. Er is altijd iets 'daarachter', en het antwoord deint altijd uit.
Waarom hou ik zo heel erg van iemand ? Waarom heeft iemand zo'n diep effect op mij dat het mijn dag kleurt en mijn hart rustig maakt ?
Waarom juist die persoon en geen ander ?
Welke chemie zit er achter de toverformule die juist deze man mijn hart laat warmen en ik het zijne ?
Ik kan er van op afstand naar kijken en stomverbaasd zeggen : ik versta er niets van. Ik weet alleen dat het goed is.

Weeral, verwondering.

Vakantie is vriendentijd

Vorig jaar, rond deze tijd dus, gingen we met een aantal vrienden altijd richting westelijk Brabant om D. te bezoeken. D. was behoorlijk ziek, soms op stervensna, hij was mager geworden en ondanks de goede zorgen en chemo leek niets te helpen.
Naar de herfst en winter toe gebeurde eindelijk het wonder. Hij kwam weer aan, hij kon zich vrijelijk bewegen, hij had zin in het leven en de liefde, hervatte zijn werk en was een trouwe en zeer welkome gast op onze feestjes.

Gisteren bezochten wij D. opnieuw op Gasthuisberg. Merkelijk beter dan vorig jaar, maar de schrik zit er bij ons allemaal toch diep in. Is dit een heropflakkering ? Een prelude ? Of gewoon een herinnering dat gezondheid nooit garanties inhoudt ?

We lachten heel wat af in de ziekenhuiskamer.
Wellicht uit pure angst ook.
Blijf bij ons, lieve D. !

verwondering


Na een hele week vakantie bij het vriendje, terug thuis. Geen kippen hier, geen konijntjes, geen lieveling die mij 's morgens vraagt wat ik van de bakker wil.
Het dorp geruild voor de stad, bruisende en aantrekkelijke stad, maar na een weekje dorp en halve boerderij weet ik beiden wel te waarderen.
Wennen aan het eigen huis wordt het, ik ben er de voorbije twee weken niet eens veel geweest, wat deels het gebrek aan bloggen verklaart.

Ook de draad weer opnemen van de vrienden : morgenvanavond komen ze al op bezoek, is er al een etentje, dinsdag wordt het weer richting West-Vlaanderen. Ik schuif mij eventjes weer in mijn gewone leven.

Alhoewel. Mijn ogen glunderen, mijn lichaam geniet van de vakantie en ik ben barstensvol plannen van lekker experimenteel koken, nieuwe muziek ontdekken en zalig veel sporten.

Vakantie en ook weer tijd om languit te lezen. Zonder oog voor uur. Hij in de ene zetel, ik in de andere, of samen in de zetel. Ik in een boek over filosofie, hij verdiept in ingewikkelde theorieën over sterrenstelsels.
Nu en dan 'spiek' ik in een van zijn fotoboeken, zonder de theorieën dan. Want, zo zegt hij, "jij houdt meer van verwonderboeken".

Zo is dat.
Verwondering.
In alles.
Ik hoef niet alles te weten.

gewoonweg genieten

Weekje vakantie doorgebracht bij L'ke en genoten van de rust aldaar. 's morgens opstaan zonder wekker, genieten van de natuur in vol ornaat : soms bakken vol regen, dan weer stralende zon. Ik ben een Gyproc-madam geworden : het fijne stof zit nog altijd in mijn kleren. Gisteren als finale naar Ikea geweest. Het ziet er huiselijk uit, nodigt uit voor lange winteravonden lezen bij het vuur.

Zelden zo rustig geweest. Genoten van het koken, het inleggen van krieken op alcohol, het onverwacht bakken van een appeltaart. 's morgens goeie dag zeggen aan de konijntjes, bezorgd om de kip die maar geen eitjes meer wil leggen en nu en dan doodmoe op haar zij gaat liggen.

Zelden zo rustig geweest, zelden zo gelukkig.

Geestig

Zag vandaag Shrek II, in het gezelschap van lieverds en Lieverd. Monumentaal. Er werd mij verteld dat 2 seconden film zoiets als 2 weken werken vroeg, wat ik best kan begrijpen, werk van een hele ploeg dan nog wel.
De drang naar perfectie komt overal door : perfecte soundtrack, kei-goede casting (Banderas, Andrews, Murphy), een film in laagjes : humor voor groot en klein.
Dat verwondert mij nog het meeste : hoe maak je een film waar kinderen met volle teugen van genieten zonder dat de 'net geen kinderen meer' niet in slaap vallen ?

In Shrek komen een kleine honderd sprookjes te samen aan bod, vinden deed ik ze allemaal niet, maar het doet mij wel geloven dat er naast deze realiteit nog een soort sprookjesrealiteit moet zijn, waar al die figuren in hun geestig-zijn samen leven.

Shrek en Fiona moeten hun liefde nogal verdedigen tegenover de buitenwereld die bepaalde voorstellingen heeft over welk soort vrouw met welk soort man moet gaan. Fiona is niet de mooiste, Shrek ook al niet. Wat mij in mijn eigen sprookje doet geloven natuurlijk.