De helft van de treden van de nieuwe trap (trap 1) is geschuurd en vernist. Manlief heeft een hele dag buiten gewerkt om electriciteit in onze tuinkamer te leggen. En toen, toen lukte het ons niet meer en gingen we allemaal richting zwembad. Genoeg gewerkt !
vrijdag 31 juli 2009
thuis
De helft van de treden van de nieuwe trap (trap 1) is geschuurd en vernist. Manlief heeft een hele dag buiten gewerkt om electriciteit in onze tuinkamer te leggen. En toen, toen lukte het ons niet meer en gingen we allemaal richting zwembad. Genoeg gewerkt !
woensdag 29 juli 2009
dinsdag 21 juli 2009
Reis naar Iran gaat niet door
... tenminste, niet voor mij. Zus en Lut vertrekken wel. De beslissing viel vorige week na alweer een nacht met weinig slaap. Terwijl iedereen in mijn omgeving enthousiast over zijn of haar komende vakantie sprak in Europa of overzee, merkte ik dat ik steeds stiller werd. Of ik ook op reis ging ? En waarheen dit jaar. Eu, naar Iran. Ja, nog altijd.
Dat ik niet ga heeft niets te maken met de vele verbaasde reacties die ik van mensen kreeg toen ze mijn reisbestemming hoorden. Al wie werkelijk iets wist (mensen die daar nu nog zijn, Iraniërs zelf, mensen die daar voor hun werk jaren waren, reizigers zowel vrouwen als mannen), niemand van die mensen heeft me Iran afgeraden, wel integendeel.
Maar hoe meer ik mij verdiepte in de actualiteit, hoe minder gerust ik er in werd. Die actualiteit leek 'te doven', maar dat was enkel omdat een item niet ten treure kan herhaald worden. Doen alsof er niets meer aan de hand is, is de werkelijkheid negeren. Dat de reisadviezen van de ambassades bij de één positief (mits de nodige waarschuwingen) waren en andere weer negatief, gaf ook al aan dat ze 't niet weten. Momenteel geeft Nederland sedert 16 juli ook opnieuw groen licht voor toerisme, maar ondertussen is Iraël evengoed nucelaire onderzeeërs richting Suez aan 't brengen om Iran 'een signaal' te geven. Er is opnieuw een massabetoging geweest vorige vrijdag en voormalig president Khatami een referendum (nieuws gisteren) over de voorbije verkiezingen).
Alles samen genoeg om niet meer gerust te zijn. Er kan echt wel van alles gebeuren. Misschien gebeurt er ook niets. Misschien dooft het langzaam uit. Die onzekerheid alleen al maakt het mij moeilijk. Misschien wil ik te gerust zijn.
Nog iets anders is natuurlijk de link tussen de politieke situatie daar en toerist zijnde ginder. In alle eerlijkheid denk ik niet dat ik daar werkelijk gevaar zou lopen. In het ergste geval - en dan moet het al erg zijn - zal het internetverkeer misschien bemoeilijkt worden en de identiteitscontroles verhoogd. Dat is vervelend te noemen, maar niet onoverkomelijk.
Als vakantie gelijk staat met ontspanning en liefst minder stress dan in het 'gewone' leven, dan zag ik plots een periode van stress voor. Het zal wel tussen mijn oren zitten, de ene mens is nu eenmaal sneller ongerust, gestresseerd dan een ander.
Bewijze hiervan mijn zus en Lut. Zij vertrekken wel. En ik bewonder hen om de manier waarop ze met de stress omgaan. Ze kunnen beter doseren en wellicht ook beter relativeren. Ze hebben reiservaring en al een stuk meer levenservaring. Misschien helpt dat om te relativeren.
Als zij diep in augustus terugkeren zullen hun hoofden en harten gevuld zijn met prachtige verhalen en contacten met mensen aldaar. Ik kan het mij niet anders voorstellen. Zij zullen prachtig 'hun plan' getrokken hebben en de avonturen zullen stuk voor stuk, dag na dag verteld worden. Ik zal eens kijken naar mijn ongebruikt ticket(*) en heel even denken : daar had ik bij kunnen zijn, dit had ik ook kunnen meemaken, om daarna, als ik hun verhalen gehoord heb te denken : ho, toch liever niet.
(*) Jammer van het ongebruikte ticket, ik kan het geeneens weggeven !
Dat ik niet ga heeft niets te maken met de vele verbaasde reacties die ik van mensen kreeg toen ze mijn reisbestemming hoorden. Al wie werkelijk iets wist (mensen die daar nu nog zijn, Iraniërs zelf, mensen die daar voor hun werk jaren waren, reizigers zowel vrouwen als mannen), niemand van die mensen heeft me Iran afgeraden, wel integendeel.
Maar hoe meer ik mij verdiepte in de actualiteit, hoe minder gerust ik er in werd. Die actualiteit leek 'te doven', maar dat was enkel omdat een item niet ten treure kan herhaald worden. Doen alsof er niets meer aan de hand is, is de werkelijkheid negeren. Dat de reisadviezen van de ambassades bij de één positief (mits de nodige waarschuwingen) waren en andere weer negatief, gaf ook al aan dat ze 't niet weten. Momenteel geeft Nederland sedert 16 juli ook opnieuw groen licht voor toerisme, maar ondertussen is Iraël evengoed nucelaire onderzeeërs richting Suez aan 't brengen om Iran 'een signaal' te geven. Er is opnieuw een massabetoging geweest vorige vrijdag en voormalig president Khatami een referendum (nieuws gisteren) over de voorbije verkiezingen).
Alles samen genoeg om niet meer gerust te zijn. Er kan echt wel van alles gebeuren. Misschien gebeurt er ook niets. Misschien dooft het langzaam uit. Die onzekerheid alleen al maakt het mij moeilijk. Misschien wil ik te gerust zijn.
Nog iets anders is natuurlijk de link tussen de politieke situatie daar en toerist zijnde ginder. In alle eerlijkheid denk ik niet dat ik daar werkelijk gevaar zou lopen. In het ergste geval - en dan moet het al erg zijn - zal het internetverkeer misschien bemoeilijkt worden en de identiteitscontroles verhoogd. Dat is vervelend te noemen, maar niet onoverkomelijk.
Als vakantie gelijk staat met ontspanning en liefst minder stress dan in het 'gewone' leven, dan zag ik plots een periode van stress voor. Het zal wel tussen mijn oren zitten, de ene mens is nu eenmaal sneller ongerust, gestresseerd dan een ander.
Bewijze hiervan mijn zus en Lut. Zij vertrekken wel. En ik bewonder hen om de manier waarop ze met de stress omgaan. Ze kunnen beter doseren en wellicht ook beter relativeren. Ze hebben reiservaring en al een stuk meer levenservaring. Misschien helpt dat om te relativeren.
Als zij diep in augustus terugkeren zullen hun hoofden en harten gevuld zijn met prachtige verhalen en contacten met mensen aldaar. Ik kan het mij niet anders voorstellen. Zij zullen prachtig 'hun plan' getrokken hebben en de avonturen zullen stuk voor stuk, dag na dag verteld worden. Ik zal eens kijken naar mijn ongebruikt ticket(*) en heel even denken : daar had ik bij kunnen zijn, dit had ik ook kunnen meemaken, om daarna, als ik hun verhalen gehoord heb te denken : ho, toch liever niet.
(*) Jammer van het ongebruikte ticket, ik kan het geeneens weggeven !
vrijdag 10 juli 2009
vakantielectuur - sport voor de hersenen
Twee interessante boeken aan 't lezen waarvan ik niet gedacht had dat ik er evenzo aan verknocht zou zijn als, zeg maar Stieg Larson.
De 20ste eeuw in een notendop gaat over alle grote thema's van de 20ste eeuw die ik welliswaar in de humaniora gelezen heb (en later) maar die hier bijzonder goed zijn samengevat. De wereldoorlogen, Stalin, Vietnam, de Golfoorlog, het passeert allemaal de revue en leest als een tram !
H. Ulrich, De 20ste eeuw in een notendop, Bert Bakker. (De Slegte, ramsj, rond de 5 euro)
De 20ste eeuw in een notendop gaat over alle grote thema's van de 20ste eeuw die ik welliswaar in de humaniora gelezen heb (en later) maar die hier bijzonder goed zijn samengevat. De wereldoorlogen, Stalin, Vietnam, de Golfoorlog, het passeert allemaal de revue en leest als een tram !
H. Ulrich, De 20ste eeuw in een notendop, Bert Bakker. (De Slegte, ramsj, rond de 5 euro)
Abonneren op:
Posts (Atom)
