Twee blogjes

Soms lijkt het alsof de beide blogjes een apart leven leiden en het om twee Kaats gaat. Want die van 'de wereld' is toch het allerliefste thuis, ondanks de reizen in de zomervakantie. Genieten van manlief en kinderen, lekker eten, uren zitten lezen en met stukjes stof, papier van alles in elkaar knutselen.
Vandaag was het zowel een thuis als een 'out' dagje. Een overheerlijke dag.
Ik zal wel supermelig zijn, komt het door de winter of door de (letterlijk en figuurlijk) fijn gesmaakte feesten : ik ben toch dik content.
Hier nog de andere Kaat van vandaag !

Vanaf morgen zijn er weer feestjes. De oud/nieuwfeestjes ! Manlief is gefrustreerd omdat hij geen cadeautje voor me vindt. "Iedere keer ik iets moois zie dan besef ik dat je het al hebt". Oei, dat klinkt alsof het hele huis hier vol staat. Maar eigenlijk hoef ik gewoon niets. Ik probeer het hem wijs te maken.
Of toch : ik zag op zijn werktafel een figuurzaal die precies in geen eeuwen is gebruikt. Zou ik hem die kunnen ontfutselen ? Want daar kan ik weer van alles mee doen ....

Vakantie

Op tijden zoals deze beseffen we onze rijkdom : genieten van vrienden en familie, gezellig samenzijn, genieten van het thuiszijn, de natuur.

... is het daarom zo stil op deze blog ?

kerstkaarten op post !

Ik heb me weer geamuseerd ... de kerstkaarten of liever dit jaar 'kerstzakjes', kunnen op post !

Rondreisje in Europa van de 13de eeuw

Ik ben dol op lezen. Het is de beste vorm van reizen. Want ik kan ook heen en weer in de tijd reizen en in de hoofden en harten van anderen vertoeven. Zo ook 'Inkt en vuur', een historisch roman over een onmogelijke liefde tussen een Engelse geestelijke en een joodse vrouw.

Nu ik gisterenavond het laatste blad gelezen heb overvalt mij weer enige eenzaamheid.

Dag Robert, dag Myriam, dag Rome, dag Napels, dag Parijs. Alsof er een reis opzit. Maar net zoals bij de reis zit mijn hoofd ook vol herinneringen : de strijd tussen de paus en Frederik de Tweede, de discussies over Aristoteles en het geloof in alchemie.

Vandaag is het weer 'back to reality', en natuurlijk de hoop van opnieuw in een fantastische literaire wereld.

Olga Colette, Inkt en vuur, 2000

work in progress

Het eindresultaat van de kerstkaart, staat er nog niet op, maar ik ben toch al verder dan halfwege ! Tussendoor ook een paar foto's van mijn werkkamer genomen, oftewel, 'Kaats kamer', zoals ze dat hier noemen. Ik ben er onze architect nog altijd dankbaar om dat hij het zo heeft kunnen regelen dat we samen veel 'open' ruimte hebben maar ook allemaal over een meer dan behoorlijke 'eigen ruimte' beschikken. Manlief vindt het in 'mijn' kamer allemaal 'zo vrouwelijk' : kleurtjes en lichtjes, kaarsjes... bij hem lijkt het alsof er een computerfanaat in woont. Stukken hardware hier, kabels daar, telescoop naar de hemel gericht, boeken open, alsof hij nog een soort Einstein-ervaring zal meemaken.
Wie weet gebeurt het nog ?

kerststress (2)

Waar, in hemelsnaam, hebben we de kerststal opgeborgen ?

kerststress ! (1)

Geheel en al aangepord door Frank dacht ik : deze keer wacht ik niet tot het allerlaatste moment met het voorbereiding van de kerstcadeau's en het kerstfeest. Shoppen is voor mij sowieso al een nachtmerrie, dus ditmaal moest ik echt alle moed bijeen verzamelen. Gelukkig er is bij ons in de buurt een groot winkelcentrum waar je allerlei winkels op één plek vindt. Ik dacht : dinsdagmorgen, dat zal daar piepstil zijn. Ha, dat was buiten die honderden 'hetzelfde gedacht' mensen gerekend. Omdat het lijstje groot was had ik al een selectie gedaan via de folders die hier aan huis in de bus zaten. Ik ga naar winkel één en zie heel andere prijzen dan wat in de folder staat. Ik denk : ik ga het toch maar eens vragen. De prijs aan de kassa was inderdaad de folderprijs en niet de prijs die er op stond. Winkel twee en zoveel inkopen verder hetzelfde. Er staat een andere prijs en dit keer simpelweg een dubbele prijs. Ditmaal stond er een hele rij voor de kassa en ik voelde me te beroerd om het te vragen. Waarom zetten ze er niet gewoon de prijs op dat iets kost ?
Tenslotte moest ik inktpatronen halen. Supersimpele zaak, want die hangen achter de kassa en het is maar een kwestie van 'nummer zoveel' te zeggen. Een boodschap voor manlief. 18 minuten moest ik wachten aan de kassa, want de man aan de kassa kreeg het ene telefoontje na het andere, waar door hij mij - en de andere wachtenden - niet kon helpen. Ik zeg hem 'inktpatroon nummero zoveel' en hij vraagt mijn telefoonnummer. Misschien zou ik het op een andere dag gezegd hebben maar ik antwoordde : moet ik mijn nummer geven om dat te kopen ? Hij knikte van nee en ging duidelijk kwaad verder. Ik wachtte netjes en hij vroeg waarop. 'Op het rekeningetje' zei ik vriendelijk. 'Dat hoeft niet,' zei hij, 'op inktpatronen geven we toch geen garantie'. Alsof ik de ergerlijkste klant was en totaal ongemanierd keek hij naar de volgende klant met een blik van 'scheer je weg ' ! "Eu, voor de belastingen ?" zei ik stilletjes. Want inktpatronen zijn werkkosten.

Ik kwam doodgedeprimmeerd terug thuis. Het sneeuwde. Ik had een duurloop van 12 km in het vooruitzicht ! Zal wel wezen, met zo'n weer. Nu was het 'cadeau dat in de winkel dubbel zoveel kostte als in de folder', iets voor mij. Ik had het niet gekocht. Op de keukentafel lag de folder open. Ik had gelijk. De prijs was gehalveerd.
Nu nog door de sneeuw terug ? Grrrrrrrrr !

Gelezen

"Over leven, lopen, lezen" staat er op de hoofding van mijn blog te lezen. Wel, ik zou er misschien moeten bijschrijven : en bloggen. Want ik kan het niet meer zo goed bijhouden. Van de drie bovenstaande boeken die ik de afgelopen weken gelezen heb wil ik vooral een sterk pleidooi houden voor Gods Dwazen. Nee, geen religie, maar een verhaal over een vrouw uit een zigeunergezelschap die in een tijd van ketterijen en de pest, haar toevlucht moet nemen in een abdij. In de abdij is het een allegaartje van vrouwen die er om allerlei redenen zijn behalve om religieuze. De tijd ontbreekt me om het goed te beschrijven maar hier vind je alvast een uitgebreidere beschrijving. Het is echt een boek om in één ruk uit te lezen.
De andere twee boeken zou ik niet aanraden om te lezen. Ik ben een veellezer en lees gemakkelijk en veel, dus zo erg is het niet, maar als u als lezer van deze blog maar nu en dan een boek leest of weinig tijd hebt, dan zal u het boek van Joanne Harris zeker niet betreuren. Deze auteur is trouwens dezelfde als die van 'chocolat', een verhaal dat verfilmd werd met in de hoofdrollen Juliette Binoche en Jonny Depp.



Over 'de verlichte ziel' heb ik een kleine recensie geschreven die je kan vinden via mijn LibraryThing.

En nu hop op zoek naar een nieuw boek. Gelukkig staan de rekken hier vol en hoef ik niet persé onmiddellijk naar de stad of bibliotheek. Benieuwd wat het wordt, want soms laat ik het gewoon aan het toeval over. Misschien eens een thriller ?

eindelijk, de kerstboom !

De verrassing voor Sinterklaas was echt ongeëvenaard : een weekendje Rome ! Beiden hebben ze nog niet gevlogen - toch niet waar ze nog herinnering aan hebben - dus dit wordt een mooi avontuur !
Het kostte ons dan ook geen moeite om ze het hele weekend zoet te houden. Lees : met de chocolade en het opzetten van de kerstboom. Zelfs het studeren van wiskunde (examen !) ging zonder morren. En de papa kreeg talloze complimentjes over z'n lekkere lasagne.
Ondertussen ben ik in fase nummer zoveel van 'kerst' beland. 'Is het nog niet teveel', vraag ik aan het liefje. Maar hij vindt het gezellig. We hebben een behoorlijk groot huis en de kerstsfeer mag overal wel 'een beetje' hangen. Alleen wat de buitenkant van ons huis betreft, vallen we wat uit de toon. Hier enkel één sterretje voor het venster, geen rendieren, kerstmannen en nog van dat. We doen er niet aan mee, maar vinden het toch leuk om te zien hoe heel ons dorp zich weer in overdaad zal storten. Soms rijden we met de kinderen zelfs eens 'een toerke', om te zien of de traditioneel zwaar verlichte straten ook wel mee doen.

Ach, goed dat kerst en die verlichting er is. Want anders hield ik vast en zeker een winterslaap van een half jaar lang !

Ik heb even de namen van de labels op de - in krantenpapier gewikkelde - cadeautjes weg gephotoshopt (?) kwestie dat er nog een beetje verrassing is. Er zijn er wel meer die hier meelezen. Het zijn trouwens Sinterklaascadeautjes ! Toen ik ze vandaag wou inpakken was, bleek ik zo grondig in mijn 'verstoppen' geweest te zijn dat ik ze niet meer vond. Ik ging de trap op en neer, keek in het bureau van het liefje maar vond niets meer terug. Gelukkig vond ik ze uiteindelijk toch. Meelezende kindertjes van ons : nu weten jullie nog niet waar die mand is. En jullie kunnen jullie hoofdje breken over 'The Big Suprise' die we voor jullie in petto hebben. Ik vind het alleszins geweldig ! Uw papa en grootouders vinden het ook de max ! (ho, waarom mag ik er hier niets over schrijven ???). Nog 2 keer slapen !

Aan de foto's te zien was het dus weeral kerstversiering aanbrengen. Nee, nog altijd geen boom. Die komt er misschien zondag aan. En het blijft nog altijd sober ! Voor het eerste kerstfeestje in rij hebben alle mensen van vorig jaar alvast weer toegezegd. Joehoe !

Wat denken leerlingen over hun leerkrachten ?

Wel, het stond vandaag op het bord. Een portret van het liefje en ik ! Helemaal juist is het ! ;-)

we zijn weer begonnen

Joewie, eerste zondag van de advent dus we mogen al een beetje beginnen vind ik. Nog geen kerstboom (jammer !) en zelfs nog geek kerstlichtjes (nog meer jammer) maar wel aan aan de knutseltafel. Nu nog veel tijd !

zaterdagoogst

Wat blogjes over boeken betreft, sta ik heel erg achter, want ik heb enkele heel mooie boeken gelezen. Allemaal uit en vandaag richting Leuven gereden waar ik met het liefje hetzelfde doel voor ogen had : leesvoer ! Ik had vorige week al enkele nieuwe romans gekocht, vandaag werd het non-fictie. De dekentjes liggen klaar, de kaarsjes branden al en ... onze eerste voorraad chocomelk zit er al door ! Ook lekker en niet te versmaden : een voorraadje Melocakes. We zullen de winter overleven !

Hoe overleef ik deze dag ?

Er is zooooooveel werk en de vermoeidheid stapelt zich nog altijd. Dus meteen superontbijt gemaakt. Het zal nog een paar weken zo'n ontbijt moeten worden !

White Sunday

Een goede looptraining en voor de rest lekker thuis. Ook hier is alles bedekt met een laagje sneeuw. Omdat het zondag is en we allen lekker thuis zitten heb ik onze Roel tot assistent bakker gebombardeerd. De cake was in minder dan een kwartier ovenklaar ! Straks smullen !

lekker schuilen in huis

Vandaag had ik afgesproken met twee 'eeuwenoude' vriendinnen. Niet dat ze zo oud zijn, wel dat ze al 'een eeuwigheid' meegaan. Ik zag er heel erg naar uit maar keek toch op toen ik deze morgen de wereld onder een laagje sneeuw zag. Het mag dan wel mooi zijn, koud en kil was het ook, en smeltende sneeuw is niet echt mijn ding. Koude voetjes ! Gelukkig deed het prima koffiehuis (ik had een koffie met een Tiramisu aroma !) het kille weer snel vergeten. Maanden werden weer aan elkaar gebabbeld en tot onze aller ontgoocheling zagen we bij het buitengaan dat het aan het 'sneeuwregenen' was ! Brr, nu had ik net een stadsdagje voorzien met véél shopping. Het shoppen werd dus drastisch ingekort, en stond geheel en al in het teken van 'schuilen in huis'. Zo kocht ik stof voor kerstversiering en bracht meteen zo'n 5 tal boeken mee over kerstdecoratie in huis. Ik kocht eindelijk een huispak (heerlijk zacht en gemakkelijk om onder een plaid te zitten, boekjes te lezen) en kocht ook van die dikke huiskousen die de voetjes warm houden.
Gisteren had ik al de formidabele marie clair ideés gekocht, ook al helemaal in kerstsfeer
Dus vanaf nu wordt het thuis schuilen, véél lekkers bakken en koken en lekker achter mijn werktafel van alles bedenken. Ik hou ontzettend veel van mijn werk/zit/leeskamer, zoveel zelfs dat ik misschien even de winter vergeet. Want een wintermens ben ik echt echt niet. Te koud ! Nu nog kaarsjes branden !

woensdag naailes !

Ik kijk er al naar uit, naar de volgende naailes. Ik heb al netjes het patroon van mijn rok (rechtsboven) uitgetekend. Ondertussen heeft het 'jasje' een paar bloemetjes bij én een uitsnijding voor het handvat. Dat is nog zo handig !

Comfort food

Ja, eten troost ! En omdat ik hélemaal alléén ben op deze ziekjes dag en natuurlijk geen moed heb om te koken, zie ik mijn hand zo nu en dan verdwijnen tussen de cakejes*. Ik hou mij wat in kwestie van straks niet nog zieker te worden. O wat kijk ik de klok af tot mijn liefje thuiskomt ! O wat hoop ik snel weer beter te zijn

*cakejes gemaakt van yoghurt en citroenschil. Ook al met dank aan Mme ZsaZsa !

Sad Sunday

Vol goede moed (joepie, het is zondag !) opgestaan. Heel uitzonderlijk richting bakker getrokken om het liefje eens te verrassen in plaats van omgekeerd, lekker ontbeten, massa's strijk weggewerkt en een lekkere quiche gemaakt. Wat zeg ik ? Een overheerlijke quiche ! En toen begon het. Ik zat voor mijn bord en het geurde zo heerlijk maar ik had geen honger. Ik voelde me niet lekker. Dat had niets met de quiche te maken. Liefje bracht me naar de zetel en legde een dekentje over me heen, voorzag me van een kop thee en alle mogelijke afstandsbedieningen en zei 'rust jij maar lekker uit'. Oftwel : ziek maar uit.
Want na 10 minuten zetelliggen brak het zweet mij al uit. Snif !

Jasje

Omdat ik mijn naaimachine best dankbaar ben, wilde ik er een jasje voor maken. Ik denk dat het nog een beetje te sober is ... !
Of toch helemaal opnieuw beginnen ? Na 1,5 maand naailes wou ik iets 'helemaal alleen' maken. Het gaat dus snel, op die naailes ! Een leuker stofje zou zeker beter zijn, maar voorlopig - omdat ik vind dat ik het nog niet goed genoeg kan - beperk ik me tot overschotjes hier en daar. Het stofje is een overschot van een gordijn. Flink stevig, dat zeker ! De bloemetjes heb ik van zus gekregen, maar ik heb ondertussen ook al beschrijvingen om ze zelf te maken.

Vorige week heb ik ook een vredesvlag gemaakt. Het was een cadeautje. Om te zeggen 'zand erover'. Toch een avondje werk was het, maar ik heb een dikke knuffel terug gekregen !

avontuur voor het broertje !

Mijn broer gaat meteen voor de forse snelheid. Vandaag is hij in Parijs vertrokken richting Dakar. Heimelijk ben ik toch een beetje jaloers, want mee mogen én betaald worden, dat lijkt mij geweldig ! Nu maar hopen dat met zijn team alles goed gaat.
Ik heb me er nog nooit voor geïnteresseerd, en hier en daar roept het toch wel vragen op ook, maar nu ga ik het toch goed volgen !

Dat sporten met het liefje - waarover op mijn loopblog sprake - gaat wel nog even door. We hebben samen gezwommen, gelopen, gefietst en ik heb manlief maar meteen een beurtenkaart voor de fitness gegeven ook (een abonnement zou 'm afgeschrikt hebben). Met al dat sporten gebeurde vandaag wel het volgende - behoorlijk grappige ....

Ik liep op de loopband 5 km aan 9,5 km per uur en sakkerde wat in mezelf. Niet aan toegeven dacht ik : je hebt je goal op 5 gezet, dus gewoon doordoen. Trouwens, fungeerde ik niet als voorbeeld ? Dus ik zoefde maar door. Manlief stopte na 3 km, maar dat vond ik best kunnen. Hij liep richting fietsen.

Ik volgde hem na mijn looptoestandje naar de fietsen, maar hij 'schoof' alweer door naar een ander toestel. Soit, ik zetten mijn 'goal' op 10 minuten met in het achterhoofd dat ik ook nog 10 min step zou doen, 10 minuten crosstrainer enzovoort. Het was - zoals gewoonlijk op dit uur - ontzettend kalm in de fitnesszaal, we waren met een man of 4, en de muziek stond niet luid ... Ik legde mijn handdoek over de display voor mij) en kruiste mijn armen op het stuur en legde mijn hoofd erop. Omdat ik eens diep wil nadenken (geen idee waarover !) legde ik mijn handdoek ook nog eens over mijn hoofd.
Ik moet heel moe geweest zijn, want u kan zich wel voorstellen wat er gebeurde !

... soit, tot groot jolijt van de andere 3 ben ik naderhand toch nog in actie geschoten.
Maar van waar die vermoeidheid komt, god mag het weten. Ik ben deze week zo al 3 keer in slaap gevallen midden op de dag ! Gelukkig zonder ongelukken !

En NEEEEE ik voel mij helemaal niet vermoeid !

Working Sunday

We hadden gisteren best veel gewerkt, net om te voorkomen dat we vandaag nog veel te doen zouden hebben, maar het mocht niet baten. Lief en ik zaten vandaag bijna de hele dag achter ons bureautje. Tja ... de vakantie is gedaan. Spijtig genoeg. Aan het aantal (werk-)mailtjes dat ik van mijn collega's kreeg, blijkt dat we niet de enige waren.
Het was een schitterende vakantie. Mooi weer, veel gesport en o zo genoten van elkaar, ons huis, de kids...
Deze morgen lekker zelfgebakken rozijnenbrood gegeten. 't zal binnenkort wel nu en dan weer eens 'van den bakker' zijn...

Gelezen

Een op zes werknemers zegt wel eens psychisch geweld ervaren te hebben. In veel gevallen blijkt de baas de dader te zijn.
Werknemers zijn vaak het slachtoffer van intimidatie door hun leidinggevende. Dat zegt het Mobbing Expert Platform (MEP), een Nederlandse koepelorganisatie die pesten op het werk bestrijdt.

Veel gebruikte pestmethodes zijn geruchten verspreiden, iemand straal negeren of zijn zelfvertrouwen kapotmaken door enkel op zijn negatieve kanten te focussen. Meestal zijn collega's hiervan wel op de hoogte maar zeggen ze er niets van uit schrik het volgende slachtoffer te zijn.

Vooral talentvolle werknemers hebben het niet onder de markt. Dikwijls richten
leidinggevenden hun pesterijen op hen omdat ze als bedreigend gezien
worden.

Bron : Jobat

Herfst ten huize Kaat

De herfst is onmogelijk te ontkennen in onze tuin. Het is voor enkele planten hun 'eerste herfst', dus dat verdient een foto ! De bruidssluier klopt alle records. Aan een van de stallingen was een lelijk buitenmuurtje gebouwd dat ons stuk grond afscheidt van buren. Het is een mikmak van stenen en heeft eigenlijk geen enkele functie. In de lente heb ik er één plantje tegen gezet en draden geleid over de muur in de hoop dat het plantje 'zou pakken'. Ondertussen is er van 'lelijke' muur geen sprake meer, want hij is helemaal 'overgenomen' door de liederlijk bloeiende bruidssluier ! (foto 4 en 9). De hortensia's (foto 8) zijn zo goed als uitgebloeid en ik moet nog opzoeken hoe ik ze het beste snoei en of ze wel gesnoeid moeten worden. Ik veronderstel van wel maar ik weet niet wanneer. De 'grassen' vallen onder manliefs stuk tuin (4) maar ik veronderstel dat ze toch niet zo weelderig groen zullen blijven. Onze voorgevel kleurt momenteel prachtig rood. Straks vallen de bladeren echt en valt de winter niet meer te ontkennen. Het zal een naakte muur worden. Volgens het briefje bij de aankoop hecht deze plant zichzelf aan de muur, wij hebben 'm helemaal moeten leiden. Naderhand bleek dat een ongelooflijk voordeel, want nu bepalen we zelf netjes waar hij (of zij ?) heengaat en waar niet. Kennis over paddestoelen, laat staan of ze eetbaar zijn of niet, heb ik spijtig genoeg niet, want er zijn hier ware paddestoelen'taarten' te zien. (foto 3). Ik vind ze er heel lekkerfuitzien en ben er dol op, maar durf er toch niets mee te doen. Het sierfruit (foto 2) is een cadeautje van 'oma'. Zij had er vorig jaar gekregen van een buurvrouw en toen het begon te rotten had ze het op de mesthoop gelegd.... met een nieuwe oogst dit jaar als gevolg. Ook niet om te eten ! De pepermunt doet het dan weer heel goed...

Micro, onze 'buitenpoes' vond het fotograferen geweldig. Bij iedere klik kwam ze mijn been aaien en als ik gehurkt zat sprong ze gewoon in mijn armen. Haar zelf op de foto krijgen bleek heel wat moeilijker !

Vakantie in alle geuren en kleuren dus. De tijd dat 'time is money' was, is voorbij. Money is time. Want had ik tonnen geld, ... ik zou er vooral tijd mee kopen. Niet om langer te leven, maar om gewoon meer te kunnen genieten van alles wat 'gratis' is. Zoals de kleuren van de herfst.

Tja, ik ben precies nogal mijmerig !

Herfstzondag

Het moet natuurlijk vakantie zijn om de zondag met tonnen werklust te beginnen. Liefje timmerde het een en ander in elkaar voor onze slaapkamer, ik naaide de gordijnen voor het jongste volkje en maakte ondertussen nog een appeldessert. In de namiddag gingen we flink wandelen (foto 1) en 's avonds besloot ik om verder te werken aan het naaiproject van 'de school', zijnde de schort ! (foto 2)
Als dat geen vakantiedag is !

Met Einstein in bed

Eén keer in de maand laat ik mij gaan in de winkels van Leuven. Voor de meeste vrouwen is shoppen wellicht 'kleren' maar laat ik dit soort shoppen absoluut niet leuk vinden. Shoppen is, zowel voor manlief als mij : boekenwinkels afschuimen. Een citytrip, of het nu in binnen- of buitenland is betekent dan ook op zoek gaan naar boekenwinkels.

Gelukkig hoeven we voor boeken nooit ver weg. Leuven is goed voorzien.

De maandelijkse boekenjacht levert meestal zo'n boek of 4 op, en ik sta erop dat ik het lees, helemaal, anders hoeft het niet.

"You can't judge a book by its cover" zeggen ze aan de overkant van de zee, toch heb ik mij vorige maand laten gaan aan deze prachtige cover :

Het verhaal is simpel : een jonge studente gaan op bezoek bij Einstein en komt daarbij terecht in een dimensie waar tijd en ruimte heel andere betekenissen hebben. Het is populaire wetenschap. Ondanks het feit dat Einstein aartsmoeilijk is, las het boek als een trein. Het gaf me zelfs zin om mij nog meer in deze man te verdiepen. Zo werd dit eerste boek het begin van een reeks boeken over Einstein en zijn "theorie". In bed spraken manlief en ik niet meer over 'wat gaan we morgen doen ?' of 'hoe was je dag' ? maar wel over allerlei experimenten. Het liefje is immers een exacte wetenschapper en door mij bijgevolg gebombardeerd tot 'allesweter' wat exacte wetenschap aangaat. Dus vraag ik maar raak als een klein kind. En wat als ze dit hadden gedaan ? En wat als de ruimte zus zou zijn, en waarom hebben ze het zo gedaan ? Liefje vindt het heerlijk, al die vragen. Soms staat hij terug op om een ander boek te nemen, dan weer komen we op andere wetenschappers en blijven ons vragen stellen.

Als we niet opletten, vallen we midden onze boeken in slaap ...

Sweet Sunday

O ! Zie rechts ! Het liefje is muis geweest. 'Kon er niet afblijven', zei hij.

voor en achter (de naailes)

Woensdag was het D-day. Of S-day. N-day, maar dat laatste klinkt niet goed. Soit : Kaat heeft gestikt. Nu is er aan stikken niet zoveel kunst. Het is tenslotte een naaimachine , net zoals er aan wassen niet veel aan is, gezien ook voor deze klus een machine.
Toch kan er van alles fout gaan. Ha ! Dingen die met de hand gemakkelijk zijn (een draad door het oog van de naald en je kan beginnen) zijn een ander pak mouwen als het over de machine gaat. Binnen de kortste keren is het een geklodder van draden en zit de machine verstopt. Want het bovenste garen - dat om wat voor reden eerst een labyrinttocht lijkt te hebben moeten afgelegd - moet op een bepaald moment 'de binnendraad' oppikken. Het zal mij een raadsel zijn hoe dat precies gebeurt, maar feit is, dat het wel altijd ergens blijft vaststrikken.

Maar goed, uiteindelijk deed 'de lerares' het en kon ik beginnen. Het leek wel autorijden, met dien verstande dat de lerares dacht dat ik al een naaibewijs had. Gaat de stof voor- of achteruit ? Net zoals 'recht rijden' voor een ervaren chauffeur evident is maar niet voor wie voor het eerst naait, geldt dat ook voor 'recht stikken'. Gelukkig had ik proeflapjes, want anders had ik al veel ongelukken met mijn zwierig op en neergaande stiklijn. Dat je voor en achteruit kan naaien ? Wel wel, het worden echte rijlessen !

Uiteindelijk heb ik zo'n half uurtje lijntjes gestikt. Op en neer.

Ondertussen heb ik thuis allerlei zakjes gemaakt. Voor in mijn handtas. Om rommel in te bewaren. Zakjes met een lintje in die je kan stroppen. Zakjes met een omslag. Zakjes zonder omslag. Natuurlijk ging het mis met het draden. Dus heb ik al even zoveel keren bobijntjes in mijn handen gehad en gevloekt waarom die draad toch altijd verstrikt raakt in de machine.

Aan het echte werk ben ik dus nog niet begonnen. Die zakjes zijn maar om niet als een idioot op een stukje stof op en neer te naaien.

Ondertussen wel een leuke site gevonden met veel creatieve ideetjes !

onderwijsvragen

• Jan heeft het moeilijk op school. Hij vindt de drukte maar niks. Hij heeft ASS of autisme. Hij zit in een gewone klas met jongeren van allerlei alooi : rustige en onrustige, jongeren die net als hem ASS hebben en kinderen met ADHD, kinderens wiens ouders net gescheiden zijn en jongeren die problemen hebben met de hoeveelheid leerstof. Nu en dan vecht Jan. Hij zit in zijn puberteit. Hij heeft best wat kracht in zijn vuisten. De leerkracht durft nauwelijks fysiek tussen te komen, uit angst voor het geweld.
  Een dag na het incident is de hele klas anders. Er is angst omwille van het incident. Zal het opnieuw gebeuren ? Ben ik de volgende ? Jan wordt door sommige leerlingen (in puberteit) als een held gezien (die durft !) en door anderen angstvallig gemeden (schrik !). Onder de leerkrachten al evenveel verwarring. In hoeverre is Jan verantwoordelijk voor zijn gedrag ?
• Fie heeft dyslexie. Er wordt een boek gelezen in de klas. Ze krijgt een briefje mee van de ouders die vragen of zij van de opdracht ontslagen mag worden. Waarop de anderen meteen vragen of zij ook zo'n briefje kunnen meebrengen. En waarom mag Fie wel spellingsfouten maken en zij niet ? Want Nora heeft problemen met veel leerstof, dus mag ze toch ook meer tijd hebben om iets te verwerken ?
• Eva heeft last met de overgang van het lager onderwijs naar het secundair. Zoals zovelen. Ze weet totaal niet hoe ze aan studeren moet beginnen. Ze heeft het nooit moeten doen. Ze is ontgoocheld over haar eerste rapport. Haar ouders zeggen niets en reageren eveneens ontgoocheld op haar cijfers. Soms fluistert Eva dat het niet eerlijk is : dat die 'andere kinderen' allemaal extra aandacht krijgen, uitzonderingsmaatregelen. Ze wou dat ze een probleemgeval was. Ze zegt tegen haar vriendin : 'zou het helpen als ik moeilijk doe ' ?

Genietweekend

Genieten van een lange wandeling, van lekker eten, The Irish Pub, lang lekker de krant lezen, ...

Dwars door Mechelen

... en het was leuk !

Met reuze leuk gezelschap en mijn persoonlijke record 'tetteren tijdens een wedstrijd' verbroken !

De naailes

De naailes is toch iets heel bijzonders. Na mijn 'echte' studententijd heb ik nog jaren de banken versleten voor allerlei lessen ICT, bibliotheekkunde, talen en wat dan nog, maar naaien is echt wel iets anders. Ten eerste : er zijn alleen vrouwen. OK, voor informatica was ik de enige vrouw, maar toch. Ten tweede, het gaat er o zo gezellig aan toe ! Iedereen helpt elkaar en iedereen is ook met iets anders bezig. Ons klasje bestaat amper uit 5 mensen, waarvan sommige in het eerste zitten, andere in het tweede en nog andere in het vierde jaar. Onderwijs op maat ook, want Carine komt gewoon langs en geeft je uitleg.

EN we heben een echte koffie- en theepauze met veel gebabbel !

Ondertussen - ik heb nog geen naaimachine van dichtbij gezien - droom ik al van de vele projecten die ik wil realiseren ! Vintage ! Ik wou al meteen een ouderwets schort, maar dat is wellicht nog boven m'n petje.

Of het moeilijk is ? Ik zou het echt niet weten, want ik ben nog altijd in de patroonfase.

Volgende les mag ik voor het eerst 'aan het machien'. Joewie !

wandelzondag

Geen lazy sundayafternoon maar een fikse wandeling bij ons in de buurt. De wijngaardenwandeling. Het was echt genieten, vooral ook om gewoon es met ons tweeën op stap te zijn. Toen we thuis kwamen trakteerde 'oma' ons met frietjes !

Meer moet dat niet zijn, ... ?

*Voor manlief ook even pauzeren. Want het virus zit op ons hele netwerk....

Hack by the bugger

Ik heb ronduit 'compassie' met mijn liefje. Het begon zo : ik stuurde een verslag (in WORD) naar mijn baas en die melde dat er 'iets mis mee was'. Ik keek het na in de veronderstelling dat ik misschien een verkeerd verslag had gestuurd maar nee, ik opende het document en daar stond op 'Hack by The Bugger'. Heel het verslag weg. Al mijn WORDdocumenten weg. Nergens een waarschuwing over een virus.
Het internet leerde ons zo goed als niets, blijkbaar is het dus geen bekend fenomeen. MacAffee, Avast, alle schoonmaakploegen werden er op af gestuurd, maar niets mocht baten.

Dan maar de grove middelen : het hele ding resetten. Blijkt dat nog niet eenvoudig te zijn. Er mag dan wel een recovery CD bijzitten, in de ASUS zit geen CDromDrive. Via het netwerk kon het ook niet zo gemakkelijk. Hoe dan ook, mijn lief zit al twee avonden, twee nachten en van deze morgen vroeg met laptoppen, netwerken enzovoort de trap op en neer te gaan om mijn laptopje te herstellen.

Nou, dat vind ik vreselijk lief. Heel erg lief. Ik had het ding al lang naar de herstellingsdienst gedaan, maar koppig (en doorzettend) als hij is, wil hij het zelf vinden.
And he will ! Ik heb er alle vertrouwen in ! *

* maar toch maar gezegd dat ik er geen problemen mee heb als het toch in herstelling moet !

Helemaal mee eens

Dit las ik in de weekendeditie van De Morgen. Tom Nagels' definitie over liefde

"Het totale en natuurlijke aanvaarden
dat de tijd van zoeken voorbij is.
Dat je een levenstoestand hebt bereikt waarnaar je
hebt verlangd en waar je naartoe hebt gewerkt".

Voilà. Moet ik mijn lief vertellen. Krijgt hij meteen een kus !

lazy sunday afternoon

Tja, zoveel 'natte' dagen in de 9 weken vakantie en nu zijn ze daar : de zonnige dagen ! Of toch een paar. Omdat ik een grote fan ben van goed weer en bovenal van het licht, ben ik manlief al een weeklang aan het overtuigen om buiten te eten. Met tafels buiten moet dat lukken, want er is er altijd wel een in vol licht of in de schaduw. En er is een grote voor wel acht man, maar ook een bistro-tafeltje voor een kop koffie. Deze namiddag nestelde ik me lekker in een ligzetel in de tuin. Ja, in september ! Kouwelijk als ik ben, met een dekentje én zonnebril. Naast mij een hele zak vol 'boekskes', en nee Lies, ik ben niet zo enthousiast over 'Goedele' ! (alsof het iets uitmaakt natuurlijk, les goûts et les couleurs... n'est pas ?)
Omdat ik dit zo blij was met deze zonnige dag bezocht ik manlief op z'n kamer en vroeg heel liefjes of ik z'n EOS mocht lenen. Kwestie van deze dag zonnige vast te leggen.

Lang leve het licht ! Lang leve de zon ! Lang leve de natuur !