geef jongeren vertrouwen in plaats van examenstress

Kijk papa, zonder handen ! 

Daarnet las ik in De Standaard dat heel wat ouders examenstress hebben. Begrijpelijk, wie samenleeft voelt mee met de ander. 

Toch zie ik dikwijls ouders die meer examenstress hebben dan de jongeren zelf, en dat pakt niet altijd positief uit. Die jongeren beginnen te twijfelen aan zichzelf, zeker de jongste. Als ouders stresseren dan moet het wel écht stresserend zijn en dan moet het wel echt moeilijk zijn. 

Zou je mogen zeggen dat wie echt mee gestresseerd is, de jongere het signaal geeft dat hij er niet gerust in is ? 

Ik las ook dat er nogal wat ouders zijn die extra verlof nemen voor het studerende kroost. Omdat ze te jong zijn om alleen te zijn ? Omdat ze het niet vertrouwen dat ze gaan studeren ? 

Ik geef onmiddellijk toe, ik vraag het mij ook soms af. Zijn ze (de dochter, de zoon) wel aan het studeren ? Keren ze na school wel naar huis of blijven ze ergens hangen ? Beginnen ze er wel op tijd aan ? Hebben ze wel een goede studieplanning ? Ik moet het controlebeest in mezelf ook altijd heel erg temmen. Als ik het vrij zou laten dan vroeg ik om het uur de hele cursus op en maakte ik mee alle oefeningen. Om zeker te zijn. Om ze te behoeden voor slechte ervaringen. (Om mezelf gerust te stellen)

Maar ik tem het beest en hou de vragen beperkt tot 'lukt het wat ?' in de hoop dat dit de mogelijkheid geeft om iets te zeggen als het niet zou lukken, en natuurlijk in de illusie dat pubers een open boek zijn en alles zomaar op tafel zouden gooien. 

Wie echter in de juiste studierichting zit is normaal gezien goed voorbereid op de examens en moet dat zonder kleerscheuren doorkomen. Natuurlijk, leuk is iets anders. Plots zijn die jongeren bijna de hele dag alleen in plaats van in groep te zijn. Geen interactie tijdens de examens, in de namiddag zonder leeftijdsgenoten alleen thuis - al moet dat gerelativeerd door de sociale media. 

De 'vrije' tijd moeten ze zelf organiseren om te studeren, terwijl er niets echt 'moet', geen leerkracht die dirigeert van 'nu doen we dit' of 'nu doen we dat'. 

Lange concentratie en discipline, het is misschien moeilijker dan het afleggen van de examens zelf, dan de leerstof. Ook dit is leren : tijd indelen, zelf verantwoordelijk zijn. 

En laat dat nu net iets zijn wat mensen volwassen maakt, eigenwaarde geeft, een gevoel van zelfvoldoening : dit heb ik gedaan, hier ben ik verantwoordelijk voor, dit heb ik alleen gedaan. 

Jongeren ten lande, verenig u en zeg aan uw ouders : laat u zorgen varen, ik doe mijn best, ge moogt mij vertrouwen ! 

Hoe je in een half uur 500 euro verdient .... of verliest.

Het verhaal is simpel : er zit een barstje in de vooruit van onze auto en wel zo diep dat de vooruit vervangen moet worden. Kan gebeuren !

De garage waar we al onze auto's kopen - een merkgarage - kan de vooruit vervangen en zal ons bellen voor de prijs. Misschien zijn we een beetje naïef, of lui, door zomaar altijd bij de merkgarage te gaan waar we ook onze auto's kopen. Naïef dat de service beter is ?

Maar ze zijn correct, daar niet van. 836 euro zeggen ze. Zo'n 400 euro voor de vooruit in kwestie en nog eens zo'n 400 euro om ze te plaatsen.

Hola, we schrikken toch even. Dat is toch wel écht veel. Of we even mogen wachten om te beslissen. (Maar ja, wat weten wij ervan ?).

Ik zoek het internet wat af en er zijn diverse bedrijven gespecialiseerd in het plaatsen van nieuwe autoruiten. We komen terecht bij een bedrijf en vragen prijsopgave. Merk, bouwjaar ...
Dat is dan 300 euro, zegt de man. En het plaatsen ? Vraag ik. Inbegrepen, zegt hij.

Reken maar uit 836 euro - 300 euro !

Ik stel de man nog even de vraag hoe dat mogelijk is dat onze garage zo'n hoge kosten rekent. "Die gaan er vanuit dat je verzekerd bent, en rekenen de hoogste prijs aan". Geen idee of het klopt, maar we kiezen alvast voor de 300 euro.

Ik bel terug naar de merkgarage. Nee, we gaan toch niet bij jullie bestellen, het is ons te duur, we hebben een veel goedkoper alternatief.
Waarom de man in alle eerlijkheid zegt  "Ik vond het ook al zo duur, ik zou ook op een ander geweest zijn". 

Ik kan alvast niet zeggen dat hij hier niet eerlijk is.

Baldacci, De laatste man : echt goed bedacht verhaal

544 pagina's, niet evident maar ho, dit verhaal zat zo goed in elkaar dat ik 's avonds al uitkeek naar het moment dat ik terug onder mijn dekentje kon kruipen om te lezen hoe het verder zou gaan met Web London, die net zijn hele HRT (Hostice Rescue Team) uitgemoord zag. Het blijkt dat zijn team in een val zijn gelopen en domweg vermoord werden door automatische scherpschutters - een soort machine waarvan ik geen weet had.

Ondertussen worden ook enkele rechters vermoord die jaren geleden verantwoordelijk waren voor de veroordeling van een sekteleider, B. Free. Men vermoedt dat het Free zelf is die net ontsnapt is en dat hij wraak wil nemen op zijn veroordelers. Ook toen was het HRT aanwezig, de Frees hadden immers vele gijzelaars

Vijfhonderd bladzijden en geen eentje teveel. Het is lang geleden dat ik zo'n goed geconstrueerd verhaal heb gelezen. Er zijn vele puzzelstukjes en ik bleef met argwaan lezen : zou het de schrijver lukken om het verhaal goed in elkaar te laten passen ? Zou het plot geloofwaardig zijn ?
Voorspelbaar helemaal niet, maar eenmaal op het einde van het boek denk je : ho, dit is écht goed bedacht !