Geen tijd om ziek te zijn

Ik keek mijn collega aan en forceerde mijn gezicht in een plooi en kon nog net de woorden 'wat zie jij er slecht uit !' inslikken. Het leek alsof er aan zijn gezicht getrokken was. Misschien kwam dat door één of andere zwelling. En die kleur, dat was er ook niet naar. Dat was allesbehalve gezond. 

Hé, hoe gaat het ? 
probeerde ik opgewekt. Ik keek niét naar zijn gezicht maar zogezegd geïnteresseerd naar de valven al waar de 'Belangrijke Berichten' te lezen staan. 
Ik merkte hoe hij zijn hoofd naar mij toe draaide en keek dus vanuit mijn ooghoeken en wachte op een antwoord, maar er kwam niet veel uit. 
Ik heb geen stem, zei hij. 
Hola ! Zei ik, nu wél pal in zijn gezicht kijkend, dat gaat wat worden straks, met die leerlingen ! en met schurende stem zei hij
'Ik ben gisteren naar de dokter geweest en die heeft mij een week thuis geschreven'. 

Ik zag een zweetdruppeltje over zijn linkerslaap glijden. Langzaam. Het vroeg al mijn aandacht maar dat leek mij wéérom zo onbeleefd, dus ik richtte mijn aandacht terug naar de Belangrijke Berichten. 

"Waarom ben je niet thuis gebleven ? ", vroeg ik, wat naderhand toch een beetje indringing in zijn privacy was. 

Ik heb er geen tijd voor - weer dat schriele stemmetje - ik heb al mijn uren nodig om mijn jaarplan af te krijgen. 
Wiskunde ! Wiskunde is belangrijk, dacht ik. 

en ook : wat een wereld is dit. Een zieke leraar voor de klas met amper stem. 

Het is maar dat ik wéét dat hij niet de enige is. Die niet durft thuis blijven, om het jaarplan, om de reactie van de collega's, om allerlei redenen.
Ziek op het werk. Het kan niet gezond zijn.

Schuldgevoelens over het thuisblijven. Hij is niet de enige. 

De 100 (bange) dagen

Voor wie denkt dat 'grote kinderen' minder zorgen betekent : ik dacht het niet ! Lig je van een kleintje nog wakker omdat het om de zoveel tijd voeding nodig heeft of toch verdacht stil ligt in de wieg, dan lig je van een tiener wakker omdat die juist niét in zijn bed ligt en je je afvraagt of hij dat bed nog gaat vinden. 

De 100-dagen dus. Of Chrysostomos zoals ze dat hier zeggen. Met een bang hart zie ik het tegemoet. De dochter. Nog net geen achtien. 

Donderdagmiddag stoppen de lessen en gaat het feest - dat de hele nacht doorduurt - in. 

Enig idee wat je gaat doen ? vraag ik. 
Wij zijn holbewoners, zegt ze me, en ik verzwijg de vragen die door mij heen gaan. 
- Gaat ze zich warm genoeg aankleden ? (Nee dus)
- Goed dat het winter is, dan zal ze toch wel iets aanhebben. (Ik durf niet denken aan de zomerse editie van 'gekleed als een holbewoner'. 

Heb je nog iets nodig, vraag ik ? 
Ze antwoordt dat ze al een knuppel heeft - die zal gebruikt worden - ik zeg niets. En verder trekt ze haar plan. 

Heb je vrijdag les, vraag ik, bezorgd dat ze toch op een deftig uur in bed ligt dan. 
- We moeten om 8.30 uur op school zijn, maar er is niet echt les. 
- Oei, da's vroeg, zeg ik, veronderstellende dat er een fuif zal zijn
- Niet erg, zegt ze, we steken door, gaan gewoon van de fuif naar school 

Ik kijk naar de vader die niets zegt. 

Tussendoor praten we over die 100-dagen. Manlief en ik. En ook wat met  de collega's op het werk
- Hoe weet je eigenlijk hoeveel je mag drinken ? 
- Ervaring, zeggen mijn collega's, je moet ooit eens goed zat en ziek worden en dan weet je het. 
Het stelt mij alles behalve gerust. 

In gedachten zie ik een hele bende zwetende halfdronken jongeren dansen die uiteindelijk uitgeput op één of andere vloer eindigen. Kramp in mijn hart. 

Waren we bij zoonlief ook zo ongerust ? Nee, zegt de man, en hij oppert zijn bezorgdheid om de eerbaarheid van de dochter. Drank, nachten doorsteken, jongens en meisjes, hij moet er geen tekeningetje bij maken. 

Wanneer we er met haar over praten dan 'is alles al geregeld' en wordt er aan de traditie niet geraakt. Tussen de lijnen door horen we 'Dit is mijn leven, gun me het plezier'. 

En dat doen we natuurlijk. Dat wij ongerust zijn daar heeft ze geen oren naar. Wie achttien is, is onoverwinnelijk, de Grote Wereld kan niet snel genoeg open gaan. Let the party begin, zou de slogan van haar 18de verjaardag kunnen zijn. 

We houden ons hart vast. 

This girl can !

Als ik loop zweet ik. En niet een beetje. Mijn haar wordt bij tijden kliedernat, al een reden op zich waarom ik een pet draag. 
Bij tijden ziet mijn hoofd als een rode tomaat en kijken niet sportende mensen naar mij alsof ik een doodswens heb. 

 Als ik in Runnersworld blader - heel graag trouwens - dan vind ik daar glimlachende lopers, misschien staat er in de tekst iets over afzien maar dat zie ik niet op hun gezicht. Rode tomaten vind je er ook niet. Runnersworld of andere sites of tijdschriften: dat zijn altijd gespierde mensen. Ik heb ook spieren. En vet ook. Volgens BMI normen niet teveel, maar volgens lopersnormen véél te veel. En laten die looptenues nu dikwijls nogal strak zitten. Het is niet dat daar veel te verbergen valt. Reken daarbij dat lopen ook een gevecht is met zwaartekracht en je ziet het al van hier : er beweegt meer dan alleen maar mijn benen en armen. 

Maar hé, ik loop graag. (Bij tijden). Tomaat of geen tomaat. Maar hé, who cares ? Ik loop ! Ik zwem (daar kunt ge ook al niet echt veel verbergen !). Daarom vind ik dit filmpke geweldig ! Ode aan alle sportende vrouwen ! Laat u niets wijsmaken over hoe je er uitziet, tomaat of kreeft. Just do it ! Enjoy !

Deze blog verscheen ook op mijn sportblog. 

De week in beelden

Het lijf

De beelden van de week zijn allemaal variaties op één thema : het lijf dat niet meewou. Het begon met een geblokkeerde schouder. En vervolgens een geblokkeerde heup. Dat laatste minder erg dan het eerste, maar toch.

Twee dagen later kwam daar een heuse griep bij. Dubbel voor hetzelfde geld ! Joewie !
Er viel dus niets te doen. Behalve veel lezen en de Economie van de Zakdoeken een duw geven.

Het huis

Ik had het voortdurend kou, ondanks de temperatuur van zo'n 21 graden hier. Dus pakte ik een zeteltje en verhuisde het tot bij de radiator. Ook om naar buiten te kunnen kijken. Hoe zielig kan een ziek mens zijn ? Wel, het kan écht nog zieliger ! Manlief zag het zeteltje staan en zit er nu hele uren te lezen. Alsof hij daar niet kon opkomen ! 

Troost

Liters thee, dat ook.  Maar gelukkig ook veel gelezen. Misschien het enige voordeel aan ziek-zijn. 

Ik hoop dat het jullie beter gaat ! 

Eén mens is genoeg

Hierboven

"Voor ons moeder was het als huiswerk maken, wie goed bad, kreeg veel punten, zoiets, die met de meeste punten vloog direct de hemel in. Op de vraag hoe dat zat met de sukkelaars die niet goed konden rekenen of schrijven, had ze nooit een antwoord. Stonden die voor de rest van de eeuwigheid in de hoek ? Zo wreed konden ze hierboven niet zijn, zei Louis". 

Gebroken hart

"Als ge met twee weent, valt ge allebei van de wereld. Maar altijd brak mijn hart. Het is raar hoe dikwijls uw hart kan breken en ge toch niet doodgaat."

Slapeloosheid

"Het zijn de nachten die het zwaar maken. Ik doe mijn ogen dicht en het licht gaat al aan in mijn kop. En dat licht is zo fel dat mijn ogen vanzelf weer opengaan en ik naar het donker begin te staren. In feite staar ik naar niks, want er is niks te zien. Niet om uit te houden is dat. De ene mens staat op en loopt rond, de andere neemt pillen, een derde telt schapen, een vierde begint te bidden. Ik blijf liggen en tel de schapen."

Zot worden

"Ge kunt van veel dingen zot worden, zeiden ze in het gesticht. Meestal voelt ge het aankomen. En soms kunt ge het tegenhouden. Wij gaan u leren hoe."

Els Beerten, Eén mens is genoeg, 2014, 256 blz.

Ontzettend graag gelezen, vandaar 4 sterren.  Mijn review vind je hier. 

(Mijn) format : Kindle (hier te koop)

Doodgewone dingen

Lilith heeft een heuse rubriek in De Standaard Magazine alwaar mensen vertellen over de doodgewone dingen die hun hart laten zingen. En kijk zie, ze nodigt uit om ook virtueel mee te doen. 

Dit is mijn lijstje :

• Met weinig volk in het zwembad het zonlicht zien spelen op de bodem van het bad. Het staat hoog in mijn lijstje van alledaagse dingen die mij diep gelukkig kunnen maken.
• Guilty Pleasure : een nieuw figuur van Playmobil, ook al zijn mijn kinderen ondertussen veel te oud.  Het bestond nog maar net toen ik klein was en dat heb ik altijd vreselijk gevonden, dat zo'n schoon speelgoed er toen nog niet was. Dus nu en dan koop ik zo'n surprise. Omdat leeftijd een state of mind is.
• Helemaal verdwijnen in een boek en een paar uur van de wereld zijn. Vrienden worden met de personages en doen alsof ik ook meedoe, in dat boek. Al was het maar als toeschouwer en mens aan den toog. Helemaal in het verhaal zitten.
• Zien dat de weegschaal lief tegen mijn is al heb ik dat niet verdiend. Glimlachen dan. Er bestaat zoiets als barmhartigheid en oeverloze vergiffenis (voor al dat zoet).
• De zon en het licht dat overvloedig overal schijnt. Winter, zomer, het maakt niet uit. De wereld is plots lichter en het hart minder zwaar. Iedereen is op slag veel mooier.
• In de kringloopwinkel iets vinden dat ik al jaren wou maar dat toen te duur was of onvindbaar. En het daar nu zien pronken. Alsof er zoiets bestaat als lotsbestemming.

Ook meedoen ? Schrijf het postje en zend je link in de comments van Liliths bericht. 

De week in beelden

De week zat barstensvol. Met twee werkdagen die duurden van 7:50 tot na 20 uur hadden zowel het lief als ik het wel gehad. 12 uur op het werk, tussen het volk en er het verstand maar bij houden. 

Het hele weekend viel dus zowat in duigen. Soms is een mens gewoon te moe. We troosten ons met etentje in Hasselt en een koffie in de Kringloopwinkel. Want de kringloopwinkel heeft daar een echt café, geen zelfbediening (die ook op prijs gesteld wordt) zoals in vele kringloopwinkels, maar een café met een toog waar je zelfs cappuchino kan bestellen en daarmee meteen het goede doel tweevoudig steunt. (Kringloop én Fair Trade !). Een mens zou voor minder blijven hangen daar. 

Ik liet het lief zitten in het café (hij dommelde nota bene wel in slaap zeker ?) en ging op schattenjacht. Je weet nooit, in zo'n winkel. En zo zag ik bovenstaande kopjes. Ik vind ze één en al vrolijkheid uitstralen en ik zag ze zo al in onze keuken. Niet allemaal, zo'n dingen koop ik maar per twee, kwestie van bij iedere koffie te kunnen kiezen. Maar hoe verleidelijk ook, ik liet ze staan, niet voor de 70 cent maar wel omdat hoe meer spullen hoe meer opruimen betekent. Soms, heel erg soms hou ik dat nog eens in gedachten. 

Maar snuisteren in zo'n winkel blijft een belevenis. Al is het maar omdat ik daar dingen zie die ik anders niet tegenkom. Kleerkasten met problemen bijvoorbeeld. Ze zijn daar wel eerlijk in die winkel. 

Woensdag had ik mijn 'om de zoveel maanden' afspraak met een vriendin. We zaten samen op kot, dus reken maar uit hoe ver dat terug gaat. En nee, ze is niet ingetreden in één of ander klooster, ze had gewoon een gigantisch goed idee voor een bistro en wel de Engelenburcht in Tildonk. Het Ursulinenklooster is daar geretaureerd en er is nu een restaurant - denk vooral aan de refter van Harry Potter, majestieus ! - en een bistro.

Foto's nemen van mensen die aan het eten zijn vind ik erover, maar zo'n toiletdeur (nee, er was verder niemand aanwezig), dat moet toch kunnen. Een echte aanrader is het daar ! Wij bezochten de bistro en namen de dagschotel. Schoon, schoon schoon is het daar, ge moet hier maar eens zien !

De week in beelden - hoe ik deze week probeerde te overleven

Ik ben het jaar niet goed begonnen. Het is een beetje alsof ik de trein gemist heb of misschien zelfs op de verkeerde trein zit.

Het hele thema deze week was bijgevolg 'overleven'. Ik heb alles uit de kast moeten halen om te overleven. Dat had allemaal te maken met het werk waar het totaal niet wou vlotten.

de ondragelijke lichtheid van het bestaan 

Er zijn dagen dat ik er goed tegenkan en er zijn andere dagen dat het mij 's morgens al de moed ontneemt. Files. En dan spreek ik niet over de Brusselse Ring of zelfs de ring van Leuven, maar een simpele provinciale weg waar alle mensen natuurlijk hetzelfde moment dezelfde richting uitmoeten. 

50 minuten voor 25 kilometer. Het kan mij misschien troosten dat het met het openbaar vervoer meer dan 2 uur per rit zou zijn. 

Zelftroost

Teruggekomen van het werk leek mijn lichaam één stuk beton. Alles zat vast. Het hoofd zat onder hoogspanning en dat was nog maar de eerste dag.

Ik besloot om naar 'de zolder' te trekken en alles eens goed uit te zweten in de sauna. Ondertussen kijkend naar een serie die mij toeliet om het verstand op nul te zetten.
Het lichaam was mijn dankbaar. En ik de sauna. Moet ik meer doen !

Dit was het beste gedacht van de week. Gaan zwemmen. Lopen is ook goed, maar zwemmen, daar word ik helemaal zen van. Muziekje op en er is alleen nog 'ik en het water'. Zwemmen heeft een gigantisch kalmerend effect op mij. Dat ik een hele baan voor mij alleen had maakte natuurlijk ook veel goed. Het zwembad zelf was al de rust zelve. En nee, dat is bijlange niet overal zo. 

Schuldig 

En natuurlijk ben ik in de val getrapt van menig gestresseerd mens : eten ! Zoet ! Dubbele val trouwens, want ik heb mij helemaal laten gaan door het ingrediënt 'havermoutvlokken' alwaar het duiveltje in mij zei 'dat gaat hier supergezond zijn'. Jaja, je moest maar eens zien hoeveel (witte !) suiker daar in zit.  Ik durf al niet meer op de weegschaal te staan ! 

Soms vraag ik mij af : ben ik nu de enige die bij tijden overspoeld word door stress en de vraag 'is dit alles ?'  Volgend week hopelijk beter ! 

Boeken van 2014

Dit zijn de boeken die ik in 2014 gelezen heb !

Als Goodreads het allemaal goed geteld heeft zijn er dat 30 !

Top 3 fictie

1. Stefan Brijs : Post voor mevrouw Bromely.
   Heel goed geschreven en een sterk beeld over wat de oorlog betekende voor gewone mensen. Een meeslepend verhaal ! Mijn review vind je hier.
2. John Boyne, De witte Veer : ook al over de oorlog, of beter : over vriendschap en verraad.
   Mijn review vind je hier.
3. Dave Eggers, De cirkel, omdat het mij ogen (nog meer) opende. Komen we in een maatschppij waarin privacy niet meer bestaat en alles en iedereen openbaar is ? 

Top 3 non-fictie

1. Stephen Covey : prioriteiten. Ik zou het ieder jaar opnieuw moeten lezen ! Hier vind je mijn review.
2. Stephen Covey : De 7 eigenschappen van effectief leiderschap
3. Skidelsky : Hoeveel is genoeg ? Omdat ik mij steeds meer vragen stel bij 'nog meer econmische groei', nog meer consumptie, nog meer verdienen, .... ten koste van wat ?

Top 3 slechtste boeken

1. Donna Tart, het puttertje. Een kanjer van een boek, een verhaal dat blijft dwalen. 
2. Dave Eggers, Wat is de Wat. Zelfde reden als hierboven 
3. John Williams : Stoner : geen vaart, misschien te weinig heroïsch, misschien gewoon te triestig. 

Het meest bizarre boek

staat niet op de lijst van 2014 omdat ik op het eind van het jaar nog maar aan pagina 750 zat en er nog 250 te gaan had ! 

• Murakami, 1Q84 : vreemd, vreemd vreemd. En toch blijf ik verder lezen. Meer dan 1000 bladzijden ! 

De meeste boeken heb ik gelezen op een E-reader en ik blijf een zeer grote fan ! 

Week in beelden

Het lijf 

In mijn zoektocht naar gezonde fastfood : de banaenhavermoutcake ! Heel erg tevreden over, ik gooide eieren, melk, zelfrijzende bloem, havermoutvlokken, suiker en een snuifje zout allemaal samen in een kom tot ik een mengsel had 'dat er op trok'.  Met maten en gewichten heb ik dus niet gewerkt. Hoe dan ook : dit is een terugkomer ! Prima om mee te nemen naar het werk !

Afzien

Afzien is zeker een te groot woord, maar ik heb het niet op de winter en zeker al niet op z'n korte dagen. Gelukkig gaat dat veranderen, de dagen gaan weer lengen ! 

Uitstap

We waren van plan om naar de Winterefteling te gaan en zijn uiteindelijk bezweken voor Winteravonden in Bokrijk. Op de site ziet het er heel goed uit maar wij waren niet zo enthousiast, ondanks het feit dat we verder wel fans zijn van Bokrijk.  Laat ik mij nooit meer ompraten door het lief ! 

Verder was het een kalme week die ik vooral doorbracht met veel lezen. Pikkety en Haruki Murakami. Ik denk samen goed voor meer dan 1600 bladzijden, dus ik ben er nog wel even zoet mee. 

Het lief begon het jaar met een waar affront. Gelukkig kon hij er (naderhand) toch mee lachen ! 

Mijn 12 beste productiviteitstips

Onderstaande tips hebben de tand des tijds en vooral alle mogelijke verleiding weerstaan. Voor mij werken ze. Eén ding hebben ze gemeen : ze zijn supereenvoudig en overal toepasbaar.

1. Beter 10 kleine taken dan 1 groot
   Deze is vooral een aanrader voor taken die je niet zo graag doet. De meeste van mijn taakjes zijn 10 minuten, met een maximaal van 30 minuten.
   Voorbeeld : elke dag 10 minuten bureaurafel opruimen. Niet meer en niet minder. Evenals elke dag 10 minuten de keuken opruimen. Het is niet dat ik reikhalzend uitzie naar opruimen. 10 minuten is behapbaar en zelfs al heb ik helemaal geen zin, ik kan mijzelf wel overtuigen om een vervelende karwei toch 10 minuten te doen. Hetzelfde met onkruid wieden. Dan maar elke dag 10 minuten (in de zomer dus !).  Bedenk maar eens hoeveel voldoening dat geeft : weer een taak afgevinkt, een vervelende zelfs !
   
   
2. Focus op 1 ding, 1 doel
   Ik ben zeer snel afgeleid, zeker als het om vervelende taken gaat zijn er altijd (leukere) dingen die belangrijker lijken. Het opruimen in de keuken is dan ook : aanrecht en tafel, niets anders. Het opschonen van mijn e-mail is deleten en in juiste mappen steken, en niet antwoorden of lezen.
   
   
3. Zet regelmaat
   Vele kleintjes lopen op tot één groot, zowel in het voldoen van de taak als in het verwaarlozen van de taak. Het opruimen van mijn bureau(-tafel) gebeurt elke dag. Voor sommige taken heb ik een wekelijkse of zelfs maandelijkse herhaling. Ik gebruik daarvoor een schitterende app die mij bij de les houdt.
   
   
4. Zorg voor afwisseling
   Toen ik mijn bezorgheid uitte aan een vriend van mij omdat hij volgens mij - hij was CEO van een groot bedrijf - geen onstpanning had, zei hij me 'mijn ontspanning zit in de afwisseling'. Je kan van je werk ook soms afwisseling maken. Papieren ordenen is een verademing na een intellectuele inspanning. Als ik de hele dag druk bezig geweest ben met mensen kan ik, omgekeerd, gelukkig zijn dat ik eens in alle stilte mijn hoofd kan gebruiken om te studeren.
   
   
5. Voorzie voor alles hoeveel tijd je er zal aan besteden
   In principe is dit een tip die dicht samenhangt met nummer 1, al kunnen natuurlijk niet alle taken herleid worden tot 10 à 30 minuten (al neemt volgens mij je rendement wel af als je te lang met hetzelfde bezig bent, alsook je focus, waardoor je misschien wel bezig bent met dingen die je doel (punt 2) niet waren).
   Voor mij is dit heel belangrijk omdat ik niet zo tijdbewust ben. Of het nu om een taak van 10 minuten of om eentje van een uur gaat, met de klok voor mij én een goed geformuleerd doel, weet ik wat ik in die tijd wil bereiken. Daardoor word ik minder afgeleid. Het verplicht mij ook tot realisme, want ik ben dikwijls zo naïef van te denken dat ik zeeën van tijd heb.
   Opnieuw : ik gebruik daarvoor  weeram diezelfde prachtige app.
   
   
6. All work and no play makes Jack a dull boy
   We leven niet om te werken. Dat is althans mijn opvatting. Maar wie niet oplet werkt gewoon de hele tijd want er is altijd wel iets te doen en het kan altijd beter. Daarom : plan ook wat je graag doet en gebruik dezelfde principes. Zet er tijd op en zet voor jezelf scherp wat je wil doen met die vrije tijd. In mijn geval is sporten en lezen evengoed een "taak". Het zijn dingen die ik belangrijk vind. Het helpt ook om evenwicht te vinden. Ik heb zelfs zoiets als 'sociaal leven' als taak !
   
7. Plan per week en niet per uur
   In zekere zin plan ik per dag, maar ik zet nergens dat ik op dit moment dat ga doen. Er zijn teveel zaken waar je geen controle over hebt en dan is je hele planning op zeep. Ik kan door die geweldige app wel kiezen of ik een week- dan wel een dagoverzicht wil. Wat ik niet gedaan heb die dag, verhuist gewoon naar de volgende dag. (jaja, opnieuw dankzij die app !)
   
8. Vraag je bij alles af wat je prioriteiten zijn
   Dit is misschien nog het allerbelangrijkste en ik geef toe dat ik hier nog niet zo goed in ben. Sommige mensen zullen vinden dat handdoeken gesstreken moeten worden, of lakens, maar is het wel je tijd waard ? Dit is nog een onschuldig voorbeeld, bij mij is het dikwijls de grens tussen 'meer dan goed genoeg ' en 'perfect'. Of in sommige gevallen merk ik dat ik toch veel tijd in de vorm steek terwijl het overduidelijk is dat van mij vooral inhoud gevraagd wordt (die ik ook geef, maar ik steek ondertussen toch wel veel tijd in de vorm ook).
   Is wat ik doe, wel hetgene dat ik wil doen ? Is dat wel mijn taak ? Is het gerechtvaardigd dat ik er zoveel tijd in steek ?
   
   
9. Durf te kuisen in verplichtingen / gewoontes
   Dus ook in sociale contacten en gewoonten waar er zonder dat je er erg in hebt, veel tijd in kruipt. Voor Facebook gebruik ik Waste no time, waardoor ik maar 10 minuten per dag op Facebook kan.  Je kan het aanpassen naar wat eigen voorkeur. Ik maak ook gebruik van Freedom, waardoor gewoon je hele internet platligt. Wastnotime doet de job echter even goed.
   
10. Ga ten rade bij anderen hoe zij het voor elkaar krijgen
    Zelfs al neem je niets over, het zet je eigen tijdsgebruik in vraag. Ik ben zelf een gigantische fan van Stephen Covey en dan vooral van zijn boek prioriteiten, waarin hij stelt dat het niet gaat om zoveel mogelijk in zo weinig tijd te doen maar wel om die dingen te doen die je echt wil doen. Hij maakt in zekere zin ook geen onderscheid tussen privé en werk, wat ik geweldig vind. Tenslotte wil je ook een goede echtgenote (echtgenoot), vriend, moeder, etc. zijn en zou het heel triestig zijn dat je éérste/enige prioriteit je werk is en de rest daaronder lijdt.
    Tik het woord 'lifehacking' in en je staat versteld van de goede tips.
    
    
11. Durf niets doen
    Nog eentje waar ik het moeilijk mee heb in een tijd waarin alles rendement moet hebben. Op zondag durf ik soms wel enige tijd lummelen en dus alle tips die hier boven staan compleet overboord gooien. Ik durf dan te zappen of gewoon in mijn hangmat te liggen. Ik durf lui zijn. Volgens mij is daar niets mis mee voor zover het een keuze is. Naar verluidt lag Descartes tot de middag in zijn bed en kreeg daar z'n beste gedachten.
    
12. Een app helpt
    Er zijn vele apps en ik heb er al vele gebruikt voor lange en voor korte tijd, betalend of gratis maar voor mij is Remember The Milk de beste app. Ten eerste geloof ik in het devies van David Allen (Getting Things Done) dat je een dumplaats nodig hebt voor alles wat in je hoofd komt. Dat kan bij RTM. Je kan elke taak van een begin- en einddatum voorzien, maar ook van allerlei tags (om taken te bundelen) en van tijd. Dat laatste is voor mij belangrijk. Als ik zie dat er op mijn daglijst (bovenop mijn tijd op mijn werkplaats) nog 5 uur taken staan, dan weet ik dat dat onmogelijk is. Er is integratie met Evernote - Gmail, Gmail Tasks enzovoort. Ik kan de lijst raadplegen op al mijn aparaten. Het systeem kan zelfs de hele manier van GTD integreren, iets wat ik niet gedaan heb wegens volgens mij te ingewikkeld. 

En aangezien ik graag lees/hoor hoe anderen het doen, ben ik heel gelukkig als je een postje laat met jouw tips of een verwijzing naar je blog/een URL.  Dankjewel !