woensdag 19 maart 2014

En toen gingen we naar Zeeland


Dit reisje is er een beetje toevallig gekomen, zeg maar dat het een cadeautje was. Roompot - waar we verbleven - had namelijk een superpromotie : 1 boeken 1 gratis. De voorwaarden waren niet zo streng, behalve dat het buiten het hoogseizoen moest vallen, maar wat een geluk, in Nederland zijn onze Vlaamse kleine schoolvakanties daar laagseizoen.

Dus trokken we richting Zeeland - Nederland. Zo dichtbij ! Ik had er geen idee van ! En zo anders ! Wat mij trof was de weidse natuur. Opgehoogde dijken, polders overal maar in niets vergelijkbaar met die van mijn geboortestreek. Een kust, ook dat, zij het van de Westerschelde en toch iets anders.

En dan natuurlijk de Deltawerken, bij wijze van spreken in onze tuin, want op 3 km fietsen of wandelen van waar we logeerden.

Als ik één ding bijhoud van deze vakantie dan is het wel natuur, natuur en nog eens natuur. Konijnen, fazanten, ganzen, meeuwen, het is daar precies één groot natuurreservaat. De wind heeft er vrij spel en het hele leven is er afgestemd op het water. Het water dat gehoorzaamheid vraagt - waardoor je soms kilometers om moet terwijl het juist 'aan de overkant' is.

En dat deed dat deugd, die weidsheid, die stilte, die natuur. Weinig handel daar, cafeetjes of restaurants - maar je vond er wat je nodig had - en ook dat deed deugd.

Stilte, rust en natuur, het is een goede mix, en na al dat werken een prima manier om de batterij op te laden ! De beste 'attractie' was manlief of moet ik zeggen 'tijd hebben voor elkaar' .... een mens zou er weer romantisch van worden !

zaterdag 1 maart 2014

Het werk loslaten en hoe moeilijk dat is




Manlief en ik hebben een nieuwe afspraak. Kwestie van ons leven en onze relatie kwalitatief beter te maken. 
De regel is simpel en tegelijk aartsmoeilijk : alleen tijdens de autorit naar en van het werk wordt over het werk gesproken. Thuis niet meer. 

Het experiment leidde tot opvallende en pijnlijke conclusies. We spraken 4 woorden uit en stopten ... 'o, over het werk !'. Het confronteert ons beiden. We zijn heel veel met het werk bezig. Wij zijn ook collega's en het werk als rode draad komt altijd terug,  op de achtergrond blijft het hoofd altijd  'doorwerken'.
Wij geven beiden les, maar ik denk niet dat wat ik schets enkel voor het onderwijs geldt. 

Waarom praten wij thuis zoveel over het werk ? 

  1. We brengen de stress van het werk mee naar huis en hebben nood aan ventileren. 
    Het doet deugd om eens wat stoom af te blazen. Alleen moet daar een limiet op staan of het genereert nog meer stress omdat je het niet loslaat. Dus proberen we dat te doen tijdens de autorit (2 x 45 minuten zou toch moeten volstaan ?)
  2. Wij werken als collega's verder samen
    Wij zijn beiden competent op ons eigen en gezamenlijk terrein en vragen advies aan elkaar, iets wat tot de gewone orde van collega's behoort. Alleen zie ik de andere collega's 's buiten de werkuren veel minder natuurlijk.
  3. Wij kunnen het werk niet loslaten
    Leerlingen met problemen. Grote problemen, kleine problemen. Vele collega's. In tegenstelling tot wat vele mensen denken : toch veel onvoorspelbaarheid. Wij zijn al blij als we een week gewoon mogen lesgeven en er niet van alles bijkomt. Ik ben niet de enige die zegt dat het lesgeven zelf het minst zware van de job is.
  4. Het werk is nooit af
    Omdat mijn werk ook thuiswerk is en niet eindigt bij het sluiten van de deur, kan ik altijd doorwerken. Het kan altijd beter, ik kan altijd meer opzoeken. Er valt gigantisch veel te lezen en te leren over mijn job. Het is - zoals bij wellicht vele jobs - eindeloos. Omdat wij met mensen werken is het werk nooit af. 

Ons leven valt niet samen met onze job

Dit vind ik ontzettend moeilijk, want al beaam ik dat rationeel, mijn daden zeggen iets soms iets anders, mijn mentale aandacht ook. Maar toch wil ik dat niet meer, hoe graag ik mijn werk ook doe. Ik wil meer zijn dan mijn functie en mijn job. Ik heb meer talenten dan enkel diegene die ik in mijn job gebruik. Maar die verwateren. Ik wil een sociaal leven dat méér is dan mijn collega's, hoe goed dat ook gaat. Ik wil andere dingen 'horen' van mensen die met totaal andere dingen bezig zijn, zij het professioneel, zij het door hun hobby's of hun visie. Er moet meer in het leven zijn dan enkel die werkwereld. Hoe boeiend die ook is. 


Zijn we nu naïef ? 




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...