donderdag 30 april 2009

het werk

Het meest opmerkelijke kenmerk van de moderne werkomgeving heeft, volgens filosoof en schrijver De Botton, niets te maken met computers, automatisering of globalisering. Nee, het is het feit dat we geloven dat ons werk ons gelukkig moet maken. In alle samenlevingen is werk belangrijk, maar onze moderne westerse samenleving is de eerste die ervan uitgaat dat werk iets anders zou kunnen zijn dan een straf. Onze samenleving is volgens de Botton de eerste die ervan uitgaat dat een gezond menselijk wezen zou willen werken, zelfs als hij niet onder financiële druk stond. Bovendien zijn we uniek omdat we ons werk voor een groot deel laten definiëren wie we zijn, met als gevolg dat de eerste vraag die we stellen als we iemand ontmoeten niet is waar hij vandaan komt of wie zijn ouders zijn, maar wat hij doet. Alsof dit het enige is dat een mens maakt tot wie hij is.

Alain de Botton bekijkt werk heel nuchter,  zo lijkt het. Ons werk hoeft ons niet gelukkig te maken. Ik heb het best moeilijk met die stelling, want tenslotte gaat zowat onze meeste energie en tijd naar het werk. Moest het nog gaan om zoveel uren 'kloppen' en een relatief stressloos werk (alsof dat zou bestaan), dan zou ik er misschien nog kunnen achter staan, maar heel wat jobs vragen extra inspanning, creativiteit, én enthousiasme. Hoe kan je nu enthousiast zijn voor iets wat je niet gelukkig maakt ? 

Erger wordt het als je je werk zinloos vindt, ervaart als het dragen van water naar de zee, wat voor mij zeer herkenbaar is. Wie brood bakt, voedt mensen. Wie een huis bouwt, voorziet mensen van bescherming en een thuis. Maar niet iedereen heeft een werk met  zichtbaar resultaat. 

Ik kan wel volgen in de zin dat je werk je niet constant gelukkig maakt, en dat zinvolheid niet noodzakelijk gelukkig maakt. Een bakker kan dan wel zinvol bezig zijn, misschien wordt hij niet zo gelukkig van het honderdste brood dat hij bakt. 

Vraag die ik mij stel - en dat is niet enkel een filosofische vraag - kan een werk, dat je als zinloos ervaart, je gelukkig maken ? In zijn geheel ? Ik vrees ervoor. 

Een vriendin van me keerde enkele jaren geleden haar leven radicaal om door geheel anders tegenover werk te staan en resoluut te kiezen voor werk dat zij als zinvol ervaarde. Ze zei me 'ik wil niet dat ik later, als ik oud ben, terug kijk en denk 'waar was ik toch mee bezig ?'. 

Ik vraag het mijzelf dikwijs af, wat zal ik denken als ik 'oud' ben. Welke vraag zal ik mij stellen en wat zal het antwoord zijn ? 


Verder lezen over Alain de Botton en de betekenis van werk : hier 

woensdag 29 april 2009

bedenking

Intelligente leerlingen zijn ook zorgleerlingen. Zij die er met een kop bovenuit steken. Zij die het gauw door hebben.
Zij hebben uitdaging nodig, leren op een ander ritme.
Het verrast mij altijd dat zij gevraagd worden zich aan te passen, want ze hebben toch overschot.
Meestal doen ze dat nog ook. Ze passen zich inderdaad aan.
En soms worden ze ook ongelooflijk lui, ongeïnteresseerd en vinden inderdaad nieuwe uitdagingen in de klas : sfeer scheppen in de volgens hen alledaagse saaiheid van de lesdag.
U mag zelf bedenken wat zo'n intelligente leerlingen dan doen.
En soms kan ik ze niet eens ongelijk geven, al zijn de resultaten naderhand bedroevend en is de neerwaartse spiraal dikwijls ingezet.

Het is maar een bedenking.

vrijdag 24 april 2009

werk aan de winkel

Hoe ga ik het best om met collega's?

Elke dag werk je samen met dezelfde mensen. Dankzij deze 10 tips verloopt de samenwerking met hen heel wat beter.

  1. Wees eerlijk. Hou je werk en privé liever gescheiden? Zeg dat dan rechtuit tegen je collega's. Maak je net graag vrienden? Dring je dan niet op aan collega's die er anders over denken.

  2. Communiceer. Laat anderen weten waar je mee bezig bent, en maak duidelijke afspraken.

  3. Hou je vlinders getemd. Val je voor de charmes van een collega of leidinggevende? Hou jezelf dan in bedwang en gedraag je professioneel.

  4. Spreek met twee woorden. Niets is zo onprofessioneel als roepen en schelden op kantoor.

  5. Relativeer. Overal zijn er lomperiken, die doen alsof je lucht bent of je belangrijke dingen 'vergeten' te melden. Relativeer hun houding en neem jezelf iets minder serieus.

  6. Werk samen. Berg je ego eens op en vraag een collega om zijn mening. Een goed team bereikt meer dan een groep koppige eenzaten.

  7. Wees assertief. Heb je een probleem met een baas of collega? Praat er rustig en beheerst mee.

  8. Waardeer de anderen. Weet je collega het altijd beter? Geef hem dan de indruk dat je belang hecht aan zijn oordeel. Dat werkt beter dan je te ergeren.

  9. Heb geduld. Niet iedereen werkt even snel of heeft alles even vlug begrepen.

  10. Geniet. Ga met de glimlach werken en geniet van je werk. Anders zoek je best een andere job.

Nee, ik heb deze tips niet uitgevonden, ik zijn van Jobat. De kleurtjes zijn wel van mij. De groene, dat zijn de tips waar ik volmondig achter sta en echt belangrijk vind. De rode vind ik minstens zo belangrijk maar aartsmoeilijk. Zeker nummer 7. Relativeren is ook niet mijn sterkste kant. 
Werk aan de winkel dus . 




donderdag 23 april 2009

Op zoek naar de verloren tijd

Terwijl mijn goeie vriend T. na weekje vakantie op zijn blog schrijft dat hij zonder drukte niet vooruit kan, blijft de slechte start mij achtervolgen en blijf ik hevig verlangen naar 'de verloren tijd' van de voorbije weken toen het lichaam rustig was en het leven was zoals het moet zijn. 

Nu is het lichaam 'electrified' en één en al verlangen naar de Verloren Tijd, naar de kindertijd misschien, waar ik uren door de velden korenbloemen plukte en ze overal in huis zette, waar ik konijnenholen vond en dagenlang uitviste waarheen die liepen. De tijd, toen ik oprecht meende dat onze Duitse Herder in feite een ridder was en dat dat zou blijken als gevaar mij gemeen toelachte. 

Het komt wel weer goed, de plooien raken wel weer gestreken en ik moet terug naar het normale ritme van werken, van stress, van uitdagingen, waarvan ik vreemd genoeg moet toegeven dat ik zonder ook niet zou kunnen, dat ik ook van die energie leef. 

Deze avond naar het stadstheater, naar Prousts zoektocht naar de verloren tijd. Proust, die zo aandachtig leefde dat hij over één geleefde minuut bladzijden vol kon schrijven. 

woensdag 22 april 2009

verrassing


Soms is het leven eenvoudig verrassend. Zo liet ik in december hier en daar vallen dat ik graag een paspop wou. In het kader van de naailessen nietwaar. Maar ik wou er niet al te veel centjes aan geven. Dus tweedehands was best OK.
Maar niemand, zoals ik wel een beetje had verwacht, had thuis op zolder of in de kelder een paspop staan.
Gisteren stond er aan onze 'achterdeur' een paspop. Ik wist niet wat ik zag. Ze stond nota bene buiten. Een ouderwetse, véél mooier dan op de foto hiernaast. Met hout afgewerkt. Met linnen bedekt. Het had iets surrealistisch. Pal voor de deur. Een ongenodigde gast.
Ik ga de trap op naar manliefs bureau. "Er staat een paspop voor de deur".
"O ja, zegt hij, A. is die komen brengen, die is voor jou".
Ik kijk verrast. Hoe wist A. dat ? vraag ik.
Ik heb dat eens laten vallen. En A. heeft dat laten vallen bij B, en B dan weer bij C. En C kende D en die had een paspop.
Blijkbaar is de paspop dus terug van D naar A geraakt. Of naar mij. Hoe dan ook 'via via'. En dit alles omdat manlief dat ergens heeft laten vallen. Dat ik dat graag wilde. En A. het dus ook ergens heeft laten vallen, ... Van hoever of waar de pop echt komt weet ik niet. Maar wel dat de paspop via een keten van mensen tot bij mij geraakt is. Fijn !

zondag 19 april 2009

weekendwerk



En straks lekkere groenten uit de tuin ! Geduld oefenen !

Zumba : verslag

Donderdag een heerlijk uur Zumba meegemaakt. Vooreerst : het is zoals in de video (zie 16/04) ; dezelfde soort muziek, dezelfde soort bewegingen. Het is ontzettend opzwepend en leuk en het is inderdaad een totale body workout. Ik vond het zo heerlijk dat ik het al spijtig vond dat er tussendoor 2 minuten pauze waren !
Moeilijk is het niet, veel bewegingen worden herhaald en wie ietswat ervaring heeft met andere dansen of aerobics ziet dat Zumba een mengelpotje is van de basisstappen salsa, aerobicsbewegingen, jazzdance enzovoort. Dat lijkt moeilijk maar dat is niet en dat mag je best geloven, want ik ben helemaal niet zo goed in ingewikkelde choreografieën !
De meeste bewegingen worden 3 à 4 keer herhaald en komen ook weer terug, dus op den duur weet je het wel. De muziek is dé draaiende motor bij zumba én de leuke bewegingen natuurlijk. Ik kan je vertellen dat er ontzettend veel heupbewegingen inzitten, met hoog Latino gehalte.
Zumba is echt wel voor iedereen omdat je zelf kan beslissen hoe intens je het doet. Ga je diep door de knieën of juist niet, spring je echt of haal je gewoon je hakken even van de grond… Ik probeerde zo ‘diep’ mogelijk te gaan in de training en ging er gewoon helemaal in op, zo erg zelfs dat ik soms nog bewegingen bij deed of ze verdubbelde. Kan allemaal. Tussendoor zitten ook een soort spieroefeningen die doen denken aan Tribal Dance. Ik kan wel zeggen dat ik een behoorlijke conditie- en krachttraining achter de rug had na een uur Zumba.
Zumba bouwt niet verder op. Dat vind ik een groot voordeel. Iedere sessie is anders en toch gelijkaardig omdat bepaalde bewegingen toch terugkomen, maar het is niet dat je nog zaken ‘van de vorige keer’ moet onthouden. Op onze dansschool kunnen we verschillende keren per week Zumba volgen. Je kan per les gaan of een beurtenkaart nemen, wat het natuurlijk zeer inpasbaar in allerlei agenda’s maakt.
Na deze kennismakingsles heb ik me meteen een 12 beurtenkaart aangeschaft, ‘t is gewoon heerlijk ontspannend. In vergelijking met lopen ? Conditioneel had ik overschot ondanks de liters zweet. Een loper is nu eenmaal gewend aan een versneld hartritme. Vandaag voel ik toch wel de spieren van mijn bovenlichaam die wat stijf zijn. Ook niet uitzonderlijk : die worden bij het lopen veel minder getraind. Zelfs mijn nek voel ik lichtjes, maar ‘t zijn dan ook flinke bewegingen die je bij zumba doet.
Het sterkste van Zumba vind ik dat je sport zonder dat je het door hebt, dat je inspanningen levert maar dat die zo vol ‘fun‘ zijn dat het lijkt alsof je wel uren kan door gaan. De volgende keer ga ik es een hartslagmeter aandoen, gewoon om te zien wat het nu eigenlijk is.

vrijdag 17 april 2009

Zumba

Donderdag een heerlijk uur Zumba meegemaakt. Vooreerst : het is zoals in de video (zie 16/04) ; dezelfde soort muziek, dezelfde soort bewegingen. Het is ontzettend opzwepend en leuk en het is inderdaad een totale body workout. Ik vond het zo heerlijk dat ik het al spijtig vond dat er tussendoor 2 minuten pauze waren !
Moeilijk is het niet, veel bewegingen worden herhaald en wie ietswat ervaring heeft met andere dansen of aerobics ziet dat Zumba een mengelpotje is van de basisstappen salsa, aerobicsbewegingen, jazzdance enzovoort. Dat lijkt moeilijk maar dat is niet en dat mag je best geloven, want ik ben helemaal niet zo goed in ingewikkelde choreografieën !
De meeste bewegingen worden 3 à 4 keer herhaald en komen ook weer terug, dus op den duur weet je het wel. De muziek is dé draaiende motor bij zumba én de leuke bewegingen natuurlijk. Ik kan je vertellen dat er ontzettend veel heupbewegingen inzitten, met hoog Latino gehalte.
Zumba is echt wel voor iedereen omdat je zelf kan beslissen hoe intens je het doet. Ga je diep door de knieën of juist niet, spring je echt of haal je gewoon je hakken even van de grond… Ik probeerde zo ‘diep’ mogelijk te gaan in de training en ging er gewoon helemaal in op, zo erg zelfs dat ik soms nog bewegingen bij deed of ze verdubbelde. Kan allemaal. Tussendoor zitten ook een soort spieroefeningen die doen denken aan Tribal Dance. Ik kan wel zeggen dat ik een behoorlijke conditie- en krachttraining achter de rug had na een uur Zumba.
Zumba bouwt niet verder op. Dat vind ik een groot voordeel. Iedere sessie is anders en toch gelijkaardig omdat bepaalde bewegingen toch terugkomen, maar het is niet dat je nog zaken ‘van de vorige keer’ moet onthouden. Op onze dansschool kunnen we verschillende keren per week Zumba volgen. Je kan per les gaan of een beurtenkaart nemen, wat het natuurlijk zeer inpasbaar in allerlei agenda’s maakt.
Na deze kennismakingsles heb ik me meteen een 12 beurtenkaart aangeschaft, ‘t is gewoon heerlijk ontspannend. In vergelijking met lopen ? Conditioneel had ik overschot ondanks de liters zweet. Een loper is nu eenmaal gewend aan een versneld hartritme. Vandaag voel ik toch wel de spieren van mijn bovenlichaam die wat stijf zijn. Ook niet uitzonderlijk : die worden bij het lopen veel minder getraind. Zelfs mijn nek voel ik lichtjes, maar ‘t zijn dan ook flinke bewegingen die je bij zumba doet.
Het sterkste van Zumba vind ik dat je sport zonder dat je het door hebt, dat je inspanningen levert maar dat die zo vol ‘fun‘ zijn dat het lijkt alsof je wel uren kan door gaan. De volgende keer ga ik es een hartslagmeter aandoen, gewoon om te zien wat het nu eigenlijk is.

verbouwingen



Zo'n dressing wil ik ook wel. Zou manlief dan ... eu ?

donderdag 16 april 2009

woensdag 15 april 2009

Voorbereiding reis

Ik herinner mij best dat ik vorig jaar tegen manlief zei dat ik nooit, maar dan ook nooit meer op reis ging.  In Kathmandoe in een ziekenhuis liggen had mij van alle illusies beroofd. En massa's koorts. Goed, u kent het verhaal. 
Maar dit jaar is het weer van dat. Ik ga toch op reis en al minstens even avontuurlijk. Het worden immers een paar weken backpacken door Iran. 

Vandaag treinden we richting Brussel al waar ik op zoek ging naar geschikte kledij. Nu is Iran een land in beweging : onder de Sjah progressief, dan weer oerconservatief onder Kohmeini, en dan van alles tussenin maar toch meer richting conservatief. Dus maar geînformeerd en zo zijn we tot een paar essentiele kledijregels gekomen : niets bloot op het aangezicht na. Geen polsen, geen tenen of voeten, dus hola, het kleed aan tot op de enkels. 

In Brussel vonden we een paar winkels waar ze zoiets verkochten. Helemaal zwart en vooral vormloos, want je moest eens door hebben dat er een vrouw achter zat ! Kleren werden altijd met sjaal verkocht en de duurdere ook nog met een soort mondsjaal. 
Ik ging voor een lang zwart kleed met naar het einde toe een paar kleine bloemen op geborduurd. De allochtone verkoper, die meer dan behoorlijk Nederlands praatte, zei nog dat de islam geen zwart voorschrijft, maar enkel ... en hij wees naar de enkels. Manlief vond het aanvankelijk verschrikkelijk. 'Je ziet er niet uit', zei hij. 
Ik kocht ook nog een lange jurk tot over mijn knieën (weerom zwart), afgezet met kleine zwarte (!) pareltjes. De wijde lange broek hoorde er natuurlijk bij én ... op nieuw de sjaal. 

Voor alle zekerheid kocht ik ook nog een shador : ik kan het niet anders dan vergelijken met een soort tentje op je hoofd, want het staat als een A op je hoofd en komt tot over je schouders. Zo is er geen nek te bespeuren.  Gelukkig kon mijn echtgenoot al een beetje glimlachen. 
Toen ik afrekende aan de kassa zag ik tot mijn verbazing een soort fijn gebreide kousen die echter gewoon lange rechte stukken waren. Na veel bekijks bleken het een soort ondermouwen die je van je pols tot je elleboog droeg voor het geval je je arm naar omhoog zou doen en je mouwen naar beneden zouden schuiven. Holala !  Dat heb ik toch maar niet meegenomen. 

Thuis heb ik even geshowd in mijn nieuwe outfit. Behalve dat ik bijna stikte onder al die dingen op mijn hoofd voelde ik mij voor de rest ... wel onzichtbaar, of liever één zwarte vlek. 

Ondanks veel gemengde gevoelens vind ik het toch maar best dat we (zuslief en een vriendin) voor de conservatieve kledij gegaan zijn, je weet immers maar nooit en zo zullen we wellicht geen aanstoot geven (! hoor me praten !). Eenmaal in Iran zien we wel, al is het 'no way' dat we zonder sluier of blote benen mogen lopen ! 

dinsdag 14 april 2009

Paasoogst


Omdat de identiteit van de paashaas(in) bekend is, geen zoektocht maar gewoon : mandjes op tafel. Ook voor de papa, die zich helemaal liet verrassen !

maandag 13 april 2009

Perfect Day




Ingrediënten van een perfecte dag : paasontbijt voor de vrienden. Eenmaal alles op tafel staat (in overvloed, allerlei lekkers) hoef je niets meer te doen behalve te genieten van elkaar en het eten. Tweedes : een ontbijt houdt belofte in zich. Want er is nog een hele dag. Je bent nog niet moe maar lekker ontspannen, 't gebeurt allemaal heerlijk relaxed.
Na het ontbijt met de vrienden in de tuin. Herbeginnen. Met ijsjes bijvoorbeeld. Hangmat uithalen, luie zetels.
Uiteindelijk de laatste gast uitwuiven en nog even installeren in de hangmat. Hmmm, soms is het leven poepsimpel.
Loopkleertjes aan en toerke gelopen. Op het einde van dit zonnig toerke binnenlopen bij oma om 'bij te tanken', want het is heerlijk warm, en het lichaam is nog niet gewend aan buitenlopen bij zo'n temperatuur.
Thuiskomen : manlief is net terug van z'n urenlange fietstocht.
"Zal ik eten voor je klaarmaken ?" vraagt hij me.
Hmmm.
Wat een schat.

Wat een heerlijke dag !

woensdag 8 april 2009

If you like it



Ik krijg het melodietje niet uit mijn hoofd en ik begin er zelfs bij te dansen. Wat een work-out is dit ! Dit zou ik in geen jaar voor elkaar krijgen ! Zo'n lenigheid !

3de vakantiedag

Het pak van UPS werd geopend en daar zat een nieuw pc in. Laat ons even doe alsof dat een verrassing en een cadeautje was, nog zoveel pret !
Manlief kon niet begrijpen dat ik het ding ongeopend liet staan. Zijn vingers jeukten gewoon. Maar voor mij is een pc een pc en er zijn er hier al heel wat de revue gepasseerd. Daarbij : 't zou weer wat worden : dat overzetten van programma's en documenten. Gelukkig heb ik er al een beetje ervaring mee en is er hier aan externe harde schijven geen gebrek. Of via het netwerk.
Het lukte meer dan redelijk.
Alleen - het klikt echt niet tussen ons ! - met de Ipod was het weer morres ! De Ipod is immers verbonden met een bepaalde bibliotheek en je kan de aangekochte nummers niet blijven verzetten. Ik wou er geen moeite voor doen en de aangekochte nummers werden opnieuw aangekocht. Tenminste, sommigen, 't is idioot om je hele bibliotheek opnieuw te kopen, al moet ik niet overdrijven, zoveel nummers zijn het nog niet en ze zijn bijna allemaal betaald met cadeaubonnen. Dat maakt de pijn minder.

Terwijl ik dit schrijf krijg ik wijselijk bericht van I-Tunes dat mijn bib niet op de I-pod raakt. Het is er ook 'maar' een van 8 gig. Goed, hij zal zelf aanvullen zegt hij vervolgens. Met die nummers die mijn voorkeur genieten. Hoe hij dat gaat doen is mij werkelijk een raadsel, want aangezien ik de voorbije nacht alle bestanden heb overgezet en dus niet de bib 'an sich' zijn er geen gegevens van mijn vorige gebruik overgezet.

Ik vrees dus alweer het ergste.
En mijn lopen ? Die zullen ook wel allemaal 'foetsie' zijn.

Spijtig dat er nog altijd geen goed alternatief bestaat !

dinsdag 7 april 2009

2 vakantiedag


Hup gedaan met het goede weer ! En dat terwijl de hoop zo groot was om een hele vakantie buiten door te brengen, dat terwijl ik al dacht : 'laat de anderen maar skiën'.
Niet getreurd, keuken omgebouwd tot atelier !

maandag 6 april 2009

1e vakantiedag



Het werd werken in de tuin. Massa's riet kappen.

En genieten tussendoor. Wat dacht je !?

vrijdag 3 april 2009

vakantie !

... school's out en we konden niet snel genoeg de tuin opzoeken. Iedereen vakantie !
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...