zaterdag 28 februari 2009

liefde


Er zijn veel cliché's over liefde. Dat liefde een werkwoord is. Dat liefde tijd vraagt. Er zijn er die zeggen dat dat nonsens is, dat liefde er is of niet. Dat het moment dat je aan liefde moet werken, het geen liefde meer is.
Ik ben het daar niet mee eens. Of het zou zijn dat het begrip werken anders ingevuld wordt.
Zo zie ik hoe de tijd door onze handen glijdt. We werken beiden voltijds en hard. We kijken niet op een uur en willen ons inzetten voor ons werk. Dat kost tijd, aandacht en energie. We hebben onze hobbies : sport, lezen, reizen, ... kost tijd, aandacht. Er zijn kinderen. Die hebben zorg nodig. Die willen eten, die hebben hulp nodig, het huishouden is groter. We hebben een huis. Dat moet schoongemaakt worden. Vier mensen die er in leven. Kost weeral allemaal tijd, aandacht en energie. Tenslotte moet ieder mens nog eens 'op z'n effen komen', op een plaats waar het stil is en waar je even alleen kan zijn. Ik kan mij voorstellen dat dit voor velen een ongekende luxe is.

Bij bovenstaande opsomming - die zeker niet in volgorde van belang is - ontbreekt er nog minstens ééntje : de relatie tussen de partners. Want ik mag dan wel aan mijn man zeggen dat hij eens moet zien wat hij gewassen en gestreken wil hebben, ik regel met hem dan wel wie wat doet, met al dat 'geregel' heb ik hem als mens nog niet ontmoet.

Daarom proberen we nu en dan stil te staan. Tijd te maken voor ons twee. Hoe ouder we worden hoe minder tijd er lijkt te zijn én hoe belangrijker het lijkt dat we die tijd echt vrijmaken. Het ideaal zou zijn dat er iedere dag zo'n moment zou zijn, maar dat komt er niet van. Het is veelal gewoon te druk en veel staat onder tijdsdruk, zelfs het eten, want tijdens dat eten wordt er ook weer van alles geregeld en eten met 4 is iets anders dan eten met 2.

Ouder zijn lijkt mij soms een managementsjob : zorgen dat alles er is, dat iedereen content is en dat 'de boel loopt', brandjes blussen als er iets misloopt, aan time-mamagement doen. Maar goed, de momenten voor ons twee dus.

Sedert een paar maand proberen we ieder weekend iets te gaan drinken. Dat gebeurt in onze eigen straat, op 5 huisnummers van ons vandaan. Mijn ouders zouden me wellicht voor gek verklaard hebben, koffie drinken op 200 meter van je huis terwijl je thuis de beste koffie kan zetten met nog betere koekjes !
Maar eenmaal in deze tearoom heb ik het liefje voor mij alleen, begint geen van ons twee aan de vaat of beslist om maar eens snel de strijk te plooien.

Ook deze vakantie zat overvol taken die gedaan moesten worden. Enerzijds omdat ik teveel taken had opgenomen (en daar moet ik eens goed over nadenken !), anderzijds omdat de huishoudelijke taken soms opschuiven tot er vakantie is, waardoor vakantie weer werken betekent, al is het ander werk.

Willen we teveel ? vraag ik me soms af.

Deze vakantie zijn we op 'citytrip' geweest. Drie dagen Antwerpen. Dat is niet eens ver van huis. Maar het leek echt een huwelijksreis. Tijd voor ons twee, alleen maar denken aan 'wanneer gaan we iets eten' en 'welke koffie neem jij ?'. We hebben veel gewandeld, veel boekenwinkels (passie !) bezocht en soms als pubers gegiecheld. We vonden het heerlijk om onze benen onder tafel te schuiven van ontbijt tot avondmaal. We hebben 'vette friet' gegeten als verboden luxe en liepen 's avonds laat door de straten van de stad.

Nu zijn we terug en zijn we meteen beginnen werken. Administratie bijwerken - eind van de maand - post beantwoorden, alles klaarmaken voor de nieuwe werkweek.
Maar we zijn toch een beetje anders door onze Antwerpse uitstap. Er is een beetje meer licht in onze ogen, er zijn meer vlinders in onze buik.

woensdag 25 februari 2009

vogelgeluid





Deze morgen hoorde ik vanuit de slaapkamer een vogel zingen. De eerste ?

Ik dacht : Kaat, het komt allemaal goed.

Lente, ik heb jou zo nodig !

dinsdag 24 februari 2009

nee leren zeggen

Morgen moet ik weer vroeg op. En dat in de vakantie. En dat terwijl er geen reden zou moeten zijn. Maar ik heb (weer !) van alles toegezegd op het werk, dat ik dit en dat nog zou in orde krijgen.
Mijn liefje kijkt mij soms bijna met medelijden aan.
'Ik heb het mezelf aangedaan' zeg ik 'm.
'ja, dat heb je', zegt hij net iets te streng.
En dan zeg ik vervolgens
'Maar dit is echt de laatste keer hoor, ik ga zeggen dat ik voor het volgend project niet meedoe ! Dit is toch al te gek, de wekker zetten om tijd genoeg te hebben !'
Hij durft me niet aan te kijken.
Hij gelooft er niets van.

Jàk ! Wat is dat pijnlijk.



Hier, post voor jou, zegt hij. En hij geeft me pakketten met boeken.
Ik zwijg in alle talen dat ik recensies beloofd heb.

maandag 23 februari 2009

Liefde op het eerste zicht !

Ik ga koersen ! Haha ! Manlief loopt al eens een paar kilometerkes mee om mij een plezier te doen, dus ja, ik kan maar beter leren fietsen om hém een plezier te doen. Dus voor mijn verjaardag een 'koersfiets'. Dunne bandekes, veel versnellingen, licht frame. Technisch (?) gezien is het een fitnessfiets, omdat - ie een relatief recht stuur heeft ipv van de krulling van het stuur van een koersfiets. Ik moet er dus ook gebogen op zitten, maar minder belastend dan bij een echte koersfiets. Voor mij is het echt het ideaal ! De man in de winkel nam mijn maten, hoorde mij praten, en kwam tevoorschijn met een fiets 'op maat'. 'Nee, je hoeft 'm niet te kopen, maar je mag er wel een toerke mee rijden'. Eigenlijk was ik niet van plan om een koersfiets te kopen, toch nu nog niet. Ik dacht eerder aan de grote vakantie, maar manlief kwam met zoveel verleidelijke argumenten (het is nu ook vakantie - we kunnen samen fietsen - en je hebt nu precies de fiets waar je verliefd op bent - het is je verjaardag volgende week) dat ik helemaal bezweek.

Vandaag een eerste echt toerke gedaan. Een kleine 20 kilometer. De eerste kilometers gingen vlotjes aan zo'n 22 km per uur, maar dat kon ik niet echt volhouden. Voor echte 'koersers' is dat natuurlijk nog geen snelheid, maar goed, ik ben dan ook geen echte koerser (en geen echte loper). Het was bovenal fun fun fun ! Voor manlief was het 'rijden op het gemakske' en dat was eens de omgekeerde wereld, want als hij met mij loopt, dan is het lopen voor mij 'op het gemakske', zeker als we eens de 4 km gepasseerd zijn.

Joewie ! Morgen lopen !

f090223stcijfertjes

Facebook - niet zo onschuldig ?

Net binnengekregen via Clickx :

Facebook bezit al je informatie... voor altijd
Nieuwe voorwaarden ontnemen je alle rechten
17 februari 2009 | Pieterjan Van Leemputten De nieuwe gebruiksvoorwaarden van Facebook stellen dat de sociale netwerksite letterlijk alle informatie bezit die je erop achterlaat. Zelfs wanneer je je profiel verwijdert, mag het bedrijf jouw gegevens doorverkopen aan andere bedrijven. Je verliest alle rechten op die informatie.

De aanpassing is opgemerkt door Consumerist. Het gaat om slechts twee gewijzigde zinnen in de voorwaarden. Een van de oude paragrafen eindigde vrij vertaald als volgt:

“U mag uw gebruikersmateriaal op elk moment verwijderen. Als u ervoor kiest om uw materiaal te verwijderen, vervallen bovenstaande licentievoorwaarden automatisch, hoewel u erkent dat het bedrijf gearchiveerd materiaal mag bijhouden.”

In de nieuwe versie wordt die tekst vervangen door de volgende:

“De volgende secties blijven bestaan na de beëindiging van uw gebruik van de Facebook-dienst: beperkte handelingen, gebruikersmateriaal, uw privacygebruiken, cadeaukredieten, eigendom, voorbehouden rechten, licenties, ingezonden items, meningsverschillen, klachten, compensaties, algemene disclaimers, beperkte verantwoordelijkheid, beëindiging van de Facebook-dienst, schikkingen, overheidswetten, vervolgingen, rechtsmacht en andere.”

De gebruiksvoorwaarden van de sociale netwerksite waren al redelijk dubieus. Zo geef je bij goedkeuring de organisatie in principe de toelating om je informatie wereldwijd te gebruiken voor eigen doeleinden. Met de nieuwe formulering mag het bedrijf dat voortaan ook doen nadat je opstapt.


Eigenlijk vind ik dat niet min. Want uiteindelijk vind ik het maar niets dat bedrijven informatie bijhouden over mij. En hoe zit het met de berichten die je via Facebook verstuurt ? Ik ben nooit een absolute fan van Facebook geweest, heb het eerder 'noodgedwongen' gedaan, ongeveer mijn hele vriendengroep zit er op ! Soms lijkt het dat wanneer je niet op Facebook zit, je in het pre-telefoontijdperk zou leven.

Maar goed, dit geeft weer te denken !

Update : het is alweer veranderd las ik (ook al daarnet) in De Standaard. Dat ze het allemaal niet zo bedoelden :

De mensen van Facebook hadden volgens Zuckerberg enkel gepoogd om de gebruiksvoorwaarden te moderniseren en te optimaliseren. Of zoals Facebook-woordvoerder Barry Schnitt het zei: 'We claimen niet, en hebben nooit geclaimd dat we eigenaar zijn van het materiaal dat gebruikers uploaden.'


Waarom ben ik dan toch nog achterdochtig ?

woensdag 18 februari 2009

prioriteiten

Ik zit teveel achter de pc vind ik. Maar 't is zo verleidelijk. Mijn sociale leven gaat natuurlijk niet alleen via internet, maar toch voor een groot (en leuk !) stuk. Want afspreken met mensen, daar kruipt veel (leuke !) tijd in en ik kan onmogelijk met al de "sympathieke mensen in mijn leven" iedere week gaan afspreken. Ik zou dagen tekort hebben - die heb ik nu al.
Maar goed, we blijven 'in touch', of het nu via het bloggen, mailen, facebook of wat dan ook is. Laat niemand dus ooit zeggen dat internet a-sociaal zou kunnen zijn ! En dat van 'not in real life' klopt hier ook niet. Als ik al nieuwe mensen leer kennen via internet - omwille van de gedeelde passies (sport, hobby), dan lijk ik ze op een of andere manier toch ook letterlijk op het lijf te lopen.

Maar goed, dit jaar loopt dus nog altijd niet waarmee ik wil zeggen dat het zo snel loopt dat ik precies niet meekan. En we zijn al bijna maart. Ik moet 'crossen' ! Volgende week is er gelukkig een weekje vakantie, maar in mijn branche betekent dat zeker niet een week zonder werk. Voor veel van mijn collega's is dit weekje een combinatie van het overwinnen van opgestapelde vermoeidheid (zo dat we er weer dubbel dik kunnen invliegen), het bijwerken van projecten die niet afgeraakt zijn of extra tijd nodig hebben, én een stukje vakantie. Ik ga zeker niet doen alsof wij allemaal een hele week aan een stuk gaan werken.

Om de zoveel tijd in mijn leven moet ik eens nadenken over prioriteiten. Neem ik teveel werk aan ? Ben ik te idealistisch ? Moet ik meer nee durven zeggen ? Moet ik schrappen in andere zaken ? Moet ik nog meer mijn tijd onder controle houden ? Moet alle tijd gemeten zijn en moet ik tijd budgetteren ? Soms doe ik dat heel gericht, is mijn dag helemaal in blokjes gekleurd. Dat werkt heel goed als er ontzettend veel werk MOET. Dan werk ik zelfs met een timertje. Dat geeft veel voldoening want dan staat er eens (alleluia !) dat ik 20 minuten mag ontbijten. 20 minuten niet anders dan alleen ontbijten ! Wauw !
Maar hoe goed het timertje ook werkt - het zorgt wel dat je efficient werkt - een mens is volgens mij niet gemaakt 'op de bel'.

Goed. Prioriteiten dus. Wat wil ik met mijn tijd wel en niet ? Hoeveel tijd mag er achter dit pc'tje gesleten worden voor sociaal verkeer ? Want het is natuurlijk verleidelijk.
In oertijden moet je 'inbellen' voor internet. Nu ben je overal met een klik. Het vraagt soms veel discipline om niet door te klikken. Begin je met iets van je werk en hup daar kom je her en daar terecht en je denkt : meteen eens zien of ...

Prioriteiten. Wanneer ga ik er over nadenken ?

maandag 16 februari 2009

Bad day - op zoek naar the good ones



Sometimes the system goes on the blink
And the whole thing turns out wrong
You might not make it back and you know
That you could be well oh that strong
And I'm not wrong

(yeah...)

So where is the passion when you need it the most
Oh you and I
You kick up the leaves and the magic is lost

Cause you had a bad day
You're taking one down
You sing a sad song just to turn it around
You say you don't know
You tell me don't lie
You work at a smile and you go for a ride
You had a bad day
You've seen what you like
And how does it feel for one more time
You had a bad day
You had a bad day

Het lijkt immens donker op het werk. Bad days. Alsof er overal guur weer en donkere wolken hangen. Iedereen lijkt het te voelen. Overal donkere wolken.

zaterdag 14 februari 2009

liefste

O ja, ze hebben aan ons verdiend. Valentijn. Maar wij vonden het leuk : de spanning, het cadeaupapier, de chocolade hier en daar, het super ontbijt, de hele sfeer !

maandag 9 februari 2009

het jaar loopt niet


Het jaar vlot niet. Het gaat zo snel en ik zal amper door hebben dat het ooit 2009 is geweest. Kom ik net van de dokter en blijkt mijn hals en iets onder mijn schouders geblokkeerd. Ik kan een hoop bewegingen niet meer doen, maar blijkbaar had ik die al 'afgeleerd' omdat ze pijn deden. In zekere zin - zo bleek - heb ik niet eens de tijd gemaakt om de pijn te voelen.

Als sporter denk ik altijd van mezelf dat ik zeer soepel ben, ha, je had me daar moeten zien zitten toen ze de oefeningen voordeed : ik leek wel een bejaarde dame ! De beentjes geen probleem, maar 'boven' zat alles vast.

De dokter trok aan mijn hoofd (letterlijk !), hield me in een soort wurggreep en deed de meest waanzinnige dingen met me. Plots hoorde ik 'krak' en kromp bijna ineen van de schrik, maar 't was een goeie 'krak' zei ze.

Ondertussen zit ik toch nog ineen gekrompen, wachtend om de volgende specialist die zal trekken en sleuren aan mij.

Voor één keer mag het. Letterlijk.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...