Het pijnlijke besef #boostyourpositivity

Normaal heb ik het niet zo moeilijk om iets te schrijven, maar toen de uitdaging luidde om iets over 'ontspannen' te schrijven of wat mij onstpant,  begon ik bijna te panikeren.

Wat betekent dat woord ?

Tot mijn pijnlijke besef moet ik zeggen dat ik dat 'verloren' ben : het gevoel echt te ontspannen, met een leeg hoofd rond te lopen.

Mijn hoofd is nooit leeg. Ik zie overal mogelijkheden maar spijtig genoeg ook dingen die beter kunnen. En dan denk ik : als ik nu eens dit of dat ... Voor veel zaken kan ik de lat gewoon niet 'laag' leggen en zeg ik al 'ja' voor de vraag gesteld is. (Het nee leren zeggen is dus niet eens aan de orde).

Het besef dat ik, indien ik morgen 48 uur per dag zou hebben dit nog niet genoeg zou zijn voor alles te doen wat ik nog wil (en moet) doen, kan mij ronduit triestig maken.

Ik weet ook dat dat gaat mislopen. Dat wordt mij al eens gezegd. Door mensen die mij graag zien. Die met mij werken. Die mij een beetje volgen. Zo van 'ik maak mij wat zorgen' of 'misschien moet je toch een beetje minder werken', maar dat heeft bij mij de tegengestelde reactie, dan denk ik 'oei, ik doe het zeker niet goed genoeg', of 'ik moet toch wat letten op mijn lichaamstaal, dat mensen dat niet gaan denken'. Of "niet onnozel doen Kaat !'.

Ik ben in hart en nieren een work-alcoholic en dat is niets om fier op te zijn. Want als ik bijvoorbeeld op vakantie ben in het buitenland en niet veel 'kan' doen, dan denk ik toch projecten uit en word ik zenuwachtig van 'niet productief zijn'. Vakanties zijn per definitie actief : er moet veel gesport worden, gelezen en bezocht. Jaja, onrust noemen ze dat. En dat is zo. Diepe onrust.

Mijn lief, die kan in een zetel zitten met de gazet en onnozele dingen lezen zonder naar de klok te kijken. Met een kop koffie. Ik word er zenuwachtig van. Maar ik ben er ook jaloers om. Heel erg zelfs.

In één of ander Jommekesboek las ik  héél lang geleden dat er een soort machine of techniek was om je hersenen 's nachts uit te zetten. Man, dat zou wel een goede uitvinding zijn voor mij (tenzij ze mijn hersenen dan stelen, zoals gebeurde in het boek, zoveel herinner ik er mij wel van).

Ik ben veel bezig met productiviteit en efficiëntie, met automatisering (indien mogelijk) e; al heeft het mij veel geleerd, ik merk ook dat het mijn leven teveel heeft ingenomen. Zo gaat het lezen van boeken via percentages op Kindle en niet via pagina's. Ik heb 'doelstellingen' : zoveel moet ik gelezen hebben. Hetzelfde met sporten : ik durf het product (cijfer !) wel eens belangrijker vinden dan de ervaring zelf.

Ontspanning. Ha, ik word er zenuwachtig van. Het gedacht alleen al.

Oeps ! Niet zo positief ! Maar soms heeft een mens een schop onder zijn ... nodig, en dàt is alvast wel positief !  Goed dat jullie mij nog eens goed wakker schudden !

Tien shortcuts voor productiviteit ! #boostyourpositivity

Shortcuts om het leven makkelijker te maken en te chaos te overzien ! Schitterend opdracht !

1. Eenvoud loont
   Hoe minder spullen hoe minder je moet opruimen. Het lukt me niet altijd maar wanneer ik op het punt sta van iets te kopen vraag ik mij onmiddellijk af waar ik het zal laten en hoeveel opruimwerk/schoonmaakwerk er in steekt.
   Het neemt niet weg dat ik nog altijd veel te veel spullen heb, maar minder is zeker minder werk. Vergaren (voor 'ooit eens' ) betekent gegarandeerd stress.
2. Bespaar jezelf stress door routines
   Van Obama wordt gezegd dat hij maar 2 kostums heeft : grijs en blauw en dat hij dat bewust doet omdat hij geen tijd wil steken in het 'beslissen' wat hij zal dragen.
   Voor vrouwen misschien moeilijker, maar in principe gaat dat op voor alles. Beslissingen nemen vraagt energie en tijd, en soms is het makkelijker om je keuzes te beperken.
   Weekmenu's zijn daar een voorbeeld van, je hoeft niet elke dag om te gaan met de vraag 'wat gaan we eten', laat staan nagaan of je er het gerief voor hebt. Zelf gebruik ik die om reden nummer 3 niet, maar ik plan wel grotendeels mijn week in het weekend, ook wat de taken betreft. Ik weet waaraan ik toe ben en hoeveel tijd ik er voor nodig heb. Omdat het ongeveer iedere week hetzelfde is, gaat het vanzelf. Ik stel me daar geen vragen (meer) bij.
3. De grootste tijdbesparing : eten op het werk
   Het moet natuurlijk kunnen, maar sedert het lief en ik dagelijks warm op het werk eten, merken we dat we gigantisch veel tijd uitsparen. Geen keuzegedoe en ook geen boodschappen, geen afwas. We dachten dat het een dure onderneming zou zijn, maar uiteindelijk zijn we goedkoper af omdat we minder boodschappen doen en minder in huis halen. Wat je over hebt moet je tenslotte ook op de een of andere manier verwerken (vraagt tijd en organisatie).
4. De mandjes
   Iedereen in het huis heeft hier een mand op naam. Een kleine rieten mand. Spullen die ik vind van iemand in het huis gaan in de mand en vervolgens gaat de mand naar de kamer/bureau van de betreffende persoon. Ik ben van het stoute type : ik durf ze daar te legen in hun kamer, op een hoopje. Ervaring leert dat ik anders de manden niet terugzie. Het opruimen van de eigen kamer moeten ze zelf doen.
5. Zet uw internet af 
   Ik gebruik Freedom, (ook voor Windows !)  maar er zijn ook andere programma's. Ongelooflijk hoeveel tijd ik daar al mee gewonnen heb ! Maar ook : internettijd is nu geen gestolen tijd meer en gebeurt niet meer tussendoor. Dat hoort ook bij "Doe 1 ding en 1 ding alleen" (zie 8)
6. Zet bij takenlijstjes een tijd die je aan de taak wil besteden. (zie ook 7)
   Voor mij is dat gigantisch belangrijk omdat ik de neiging heb dingen te grondig te willen doen of plots veel te veel hooi op mijn vork neem en de tijd uit het oog verlies waardoor iets dat vol goede wil begonnen was, eindigt in een lege kast en een overvolle vloer. Ik zet bijna altijd een keukenwekker (of de digitale versie) op  en bepaal hoeveel tijd ik in iets wil steken. Het voordeel is dat dit motiverend is voor de meest vervelende klussen :  het geeft mij moed (er komt een einde aan) en zorgt dat ik er mij niet in verlies. Meteen is ook de angst 'veel te groot werk' en het argument  'daar heb ik geen tijd voor' overwonnen.
7. Remember The Milk
   houdt al mijn taken bij en telt ook op hoeveel tijd ik nodig zal hebben vandaag. Soms merk ik dat ik totaal onrealistisch ben. Dan schuif ik door of schrap ik gewoon de taak.
8. Stel prioriteiten en doe 1 taak tegelijk
   Soms besteed ik een halve dag aan allerlei kleine onbelangrijke taakjes. Dat geeft mij het gevoel dat ik heel erg bezig ben (stel u voor, 15 taken gedaan !) maar eigenlijk heb ik niets belangrijks gedaan. Daarom bepaal ik iedere dag (in mijn geval meestal in het weekend voor de komende week) welke taken ik zéker af wil hebben. Het getal is nooit hoger dan 3. De belangrijke taken zijn dan gelukkig gedaan.
9. Het leven is niet alleen maar werken en taken doen
   Het huis kan hier zot draaien, op gezette tijden nemen we beiden tijd voor onszelf,  (alleen) maar ook samen. Ons welbevinden en onze relatie is meer dan samen lijstjes afwerken. Wij zetten hiervoor expliciet tijd 'vast'. Dat kan een uur zijn maar ook een hele dag. Geen schuldgevoelens hierover. Kwestie van geen huishoudburn-out te krijgen.
10. De GTD 2 minuten regel
    Wat je in 2 minuten kan doen moet je onmiddellijk doen. Eenvoudig en o zo efficiënt !

Terwijl ik dit schrijf merk ik dat ik best wel een boek zou kunnen schrijven vol tips. Maar wat voor de ene persoon werkt, werkt mogelijk niet voor de andere. Ik vind het vast een schitterend initiatief, want het zit 'm dikwijls in kleine veranderingen die een heel verschil maken. Dus ben ik benieuwd naar al jullie tips !

photo a day - favourite color

Groen dat barst van zomerlicht, kracht en bloei ! Niets kan daar tegenop ! 

#wijvenweek 6 : niks multi-taks, leve mindfullness !

Ik ben tegen multi-tasken. U doet wat u wil, maar voor mij mij hoeft het niet. 

Jaja, het multi-tasken zat er bij mij zo ingebakken dat ik het met kookwekker en al heb moeten afleren. Werkelijk waar. Begon ik aan een werkje, dan was mijn aandacht afgeleid en deed ik weer snel iets anders tussendoor, en terwijl ik dat andere deed, zag mijn oog weer een andere uitdaging en ga zo maar door. Honderd dingen tegelijk en veel stress het resultaat. Vele werken 'lopende' en geen 'eindigend'.

Dus ben ik fier ... dat ik niet meer multi-task, of liever dat ik al het mogelijke doe om mijn aandacht op één ding, te richten. Zij het in conversaties, zij het in simpel afruimen, zij het in intellectueel werk. En ik moet zeggen : het geeft rust in het hoofd, focus op één ding, alle aandacht bij het hier en nu en niet het 'ook dat nog' en 'ja dat'. Ik heb het echt afgezworen. 

Methode Kaat bestaat uit 2 stappen  : plannen en een kookwekker. Zo kan er op mijn programma een half uur keuken opruimen staan. En dan probeer ik dat echt in een half uur, wat niet klaar is in mijn geschatte tijd is niet klaar, al ben ik ondertussen een aardige goede schatter geworden. Zo'n methode heeft veel voordelen. Ten eerste is er een eindduur aan het werk. Ik kan er misschien tegenop zien tegen het opruimen van de keuken, het duurt een half uur. Dan is het gedaan. Ik ben vrij van zorgen van andere dingen, die staan immers op mijn planning en komen evengoed aan de beurt. 

Wat mij ook geholpen heeft is daadwerkelijk tijd in te plannen voor mezelf. Want het is verleidelijk om altijd bezig te zijn, ik kan mij nog altijd schuldig voelen dat er 'nog zoveel te doen is', maar troost me dan met 'al zoveel uur gericht gewerkt'. Het is erg dat een mens (ik dus) zich moet getroosten met gedaan werk alvorens tijd voor zichzelf te nemen. Maar hé, hier werkt het.  Planning en afbaking. Prioriteiten en afwisseling.

Maar geen multi-tasking dus. 

#wijvenweek 5 : het gevaar aan teveel zelfcensuur

Ik ben ervan overtuigd dat de wijvenblogs, maar ook andere, vol censuur staan. Werkelijk waar. Ik gun het u zeker en vast : dat multi-creatieve leven, die stralende echtgenoot, uw voortreffelijke kookkunsten en die moestuin die rendeert, maar u bent toch niet allemaal multi-getalenteerd, de zon schijnt toch niet voortdurend op uw stukje tuin en ik geloof er niets van dat uw kinderen u nooit de kast in jagen.

Zo hier ook. Het zit hier vol zelfcensuur. Wat u leest is goedgekozen, het stukje dat u mag lezen, maar het gevloek en het gesakker schrijf ik zelden neer. De terziele (?) gegane blog 'Door een roze bril' zei het treffend : het (blog-)leven gezien door een roze bril.

En of ik dat fout vind ? Totaal niet. Slecht nieuws genoeg al. Maar er zit ook wel een serieus vrouwenrisico' in. Want als we allemaal ons leven voorstellen als super dan verbleekt menig ander leven.

Maar goed, het is veralgemening. Er zijn mama's bij die al eens durven zuchten over hun kinderen. (Hip hip hoera voor het realistisch moederbeeld), die durven zeggen dat ze niet van plan zijn om voor het moederschap alles te laten varen en al eens egoïstisch durven zijn. Er zijn er die durven zeggen : van een carrière heb ik gedroomd en ontdekt hebben dat het niet hoefde.

Dus dames, liever niet al te veel zelfcensuur. Alle begrip, mislukkingen hoeven geen honderd paar ogen. Maar laat ik ook zeggen dat ik écht blij ben als een getalenteerd  iemand terug werk gevonden heeft en gewoon zichzelve zelf blijft.
En dat er ook wel eens mensen sukkelen met hun gezondheid, hoe alert ze er op hun blog ook uitzien en hun slaapritme mij soms doet denken dat ze supermensen zijn.

Kijk, in alle eerlijkheid. Die blogs roeren me. Dan denk ik : da's ook maar een mens. Een schoon mens, dat wel, want ze worstelt en staat weer op, vandaag gaat het goed, morgen minder, maar we doen toch maar in schoonheid door.

#wijvenweek 4 : dromendag

Mijn droom sluit naadloos aan bij 'Mijn Gedacht' van gisteren. Namelijk : opnieuw studeren. Nu hoeft dat niet eens een onhaalbare droom te zijn, Jess en Odile doen er bij hun job nog een opleiding (met succes) als bachelor bij en gaan nog zwemmen, fietsen, lopen (dus triatlon) én hebben een lief. Geen excuces dus dat een bachelor niet te combineren zou zijn met een stevige job. En zij doet dat nog eens met een heel gezin erbij !  Proficiat voor deze dames !

Mijn droom - als ik mij dan toch geheel mag laten gaan - is echter tijd vinden om enkel en alleen te studeren. Om er nog boeken te kunnen bijlezen, om te babbelen met studenten wat zij er van vinden, om van 's morgens tot 's avonds een hoofd gevuld te hebben met studie. Om heerlijk weg te kunnen zijn van de wereld.

Maar het hoeft dus niet bij een droom te blijven. Misschien wordt dit de optelsom ; Mijn gedacht + mijn  Droom = mijn toekomst !

#wijvenweek 3 : mijn gedacht zie

Ik pleit onmiddellijk schuldig : aan het gedacht dat ik ga verkondigen heb ik zelf nog geen concrete stappen gezet. Ik zie het wel in mijn omgeving maar bij mij blijft het bij denken. Voilà, u weze gewaarschuwd.

Mijn gedacht is zo simpel als iets : we werken allemaal teveel. We zouden allemaal minder moeten werken zodat we meer tijd hebben voor elkaar, voor onze kinderen, voor de natuur, voor vrijwilligerswerk, kortom voor het leven !
Ik zie zoveel spanning in mijn eigen leven en dat van anderen, relatieproblemen die toch dikwijls het gevolg zijn van stress om het werk en een gebrek aan tijd. Mensen lijken niet meer toe te komen aan zichzelf (lees : ik), aan rustig genieten van wat is, van elkaar. Er moet gewerkt worden en dat werk wordt altijd maar meer.
Herstructureringen in bedrijven (ik las er op mijn werk ook zo eentje) betekenen meestal gewoon dat er meer werk door minder mensen moet gebeuren. Hoe lang kan dat potje nog vol ?

Dus mijn gedacht is : we werken met z'n allen teveel. En als we allemaal een beetje minder werken, dan is er meteen ook werk voor de zovelen die werk zoeken.
En ja, dan verdienen we minder. Maar dat laatste is geen simpele rekensom van zoveel minder verdienen, want werken kost ook geld : vervoer, kleren, sociale verplichtingen, kinderen naar de opvang.We zitten alsmaar meer en bewegen alsmaar minder. Uit tijdsgebrek kopen we ons broodjes en gaan uit eten. Tijd om te bewegen, om de fiets te nemen, om zelf te kopen, wie weet, zelf groenten te kweken ?
Dus ja, we gaan minder verdienen, maar krijgen we er niet meer voor terug ?

Zal ik het binnenkort niet langer bij denken over dit thema houden ?

#wijvenweek 2 Guilty pleasures en kleine kantjes

Laat ik moedig beginnen met de kleine kantjes en minder moedig door er maar ééntje te melden. Daar gaan we : ik ben de vrouw in huis. Ik ben de manager, de projectleider, de financieel beheerder, de huishoudcoach, en zet daar maar nog een paar flinke woorden achter : het  huis is van mij ! 
En voor u denkt dat het echtgenootje de zieligste man is ter wereld : hij vindt het best. Maar hij is dan ook lief. Of te toegeeflijk. Ik ga over de volle bekentenis hier : de meubels heb ik gekozen en ze staan zoals ik ze wil. Nu vindt het lief het allemaal oké en we komen nogal overeen in onze smaak, maar als ik eerlijk ben schuif ik iedere gedachte aan vernieuwing van zijn kant toch wel lichtjes opzij als het mij niet helemaal schikt.

Dus voila, ik heb bekend. En wat die guilty pleasures betreft : geef mij maar een goede kop koffie. Een echt goeie dan, liefst van al van een goede koffiebar, ik snap helemaal waarom ze van koffie 'bakkie troost' zeggen !

#wijvenweek 1 : the would be beauty queen

Ha, een beautyqueen in 't diepst van mijn gedachten ? Wel ja, in mijn gedachten wel. Want ik geef hier al onmiddellijk toe, hier wordt wél make up gekocht, zij het uit pure verleiding omdat die dingen nu eenmaal schoon gemaakt zijn en meestal in mooie doosjes zitten en de kleuren mij zonder problemen verleiden.

En ja, ik geef toe,  het is ook de idee erachter die mij verleidt. De gedachte dat ik een echte madam ben. Of tenminste kan worden. Zo kan ik al helemaal wegdromen bij de gedachte dat ik zo helemaal tussendoor in een gesprek mijn lippen tuit en de lippen even stip, om de volmaakte glimlach te toveren. In mijn dromen doe ik dit met hetzelfde gemak als - ik zeg maar iets - het snuiten van mijn neus.
Maar u hoort mij al komen, ik bak er niets van, als ik mijn lippen stift dan is het resultaat hetzelfde als een kleuter die met vetkrijtjes op de spiegel een figuur tekent, dan heb ik lippen als ware ik lid van een of andere Afrikaanse stam. Nee, ik zie er niet uit.

Dus ligt al dat klein gerief daar te blinken, en te verouderen natuurlijk, want zoiets blijft niet goed. Ik moet het dan meestal met  spijt in mijn hart weggooien, wéér een illusie minder. Gelukkig dat het meestal bij de Hema blijft.

Nagellak. Kijk, dat durf ik nog wel eens gebruiken. Maar dan niet eens een opvallend kleur, geen rood of bordeaux voor mij, maar onopvallend wit of doorzichtige glans - een mens zou zich afvragen waarom het nog nodig is - kwestie van mijn gevallen carrière als picasso te verdoezelen. Kleuren binnen de lijntjes lukt me amper - letterlijk en figuurlijk - dus tja, dat met die nagels lukt met een 'net voldoende', maar dan enkel en alleen omdat het niet zo opvalt, dat wit of doorzichtig.

Wat mijn haar betreft ben ik helemaal à la Zusjesenzo, daar moet geen tralala bij komen. Wassen en zelfs aan de stok drogen ! En dan moét het juist vallen, of niet, maar toch deftig. En laat dat laatste nu eens een succesverhaal zijn. Want kijk, wie veel sport staat veel onder de douche, dat haar moet allerlei shampoo's, zweet en chloor doorstaan, dus gaan we er toch geen verschroeiend hete haardroger op zetten zeker ?
Kort en gemakkelijk.

Oftewel : alles behalve een beautyqueen.

Wijvenweek onbekend of nog meer wijven lezen ?  Lees hier !

De wondere wereld van het www !

Even geleden - zondag - mij geamuseerd met twee schoonheden op het internet. Mindbloom en Pinterest.

Mindbloom is software die simpelweg over je leven gaat. Welke doelstellingen wil je bereiken en hoe ? Wat is je motivatie om iets te doen ? Grafisch heel erg mooi gemaakt vind ik, misschien zelfs té mooi waardoor je ook wat tijd verliest. Check out deze clip die meer zegt dan (mijn) woorden !

Mindbloom Life Game - Tour from Mindbloom on Vimeo.

De uitnodiging voor Pinterest zat ook al even in mijn mailbox, maar mijn account werd vandaag pas geactiveerd. Ook hier weer : geweldige software, een soort Delicious, maar nu met beelden ! 

Soms denk ik : ik wil wat minder voor die computer zitten. Maar hé, er valt hier veel te ontdekken én te beleven ! 

Het eerste boek

Het eerste boek van 2012 is gelezen. Het is een totale toevalstreffer, het gevolg van de bibliotheek die hier helemaal opnieuw werd georganiseerd (volgens SISO) en het bijgevolg ontdekken van nog niet gelezen boeken. Tijdens het herschikken van alle boeken vond ik immers een nieuwjaarscadeautje van ... 2009.

Twee jaar heeft het boek geduldig op mij gewacht, hoog tijd dus ! 

Het autobiografisch boek vertelt het verhaal van Catherine Sanderson die blogt en door haar blog andere mensen ontmoet. Van het een komt het ander en soms weet ze zelf niet meer of ze nu wel nog Catherine is dan wel Petite Anglaise, haar nickname op de blog. Want geef toe, is niet iedere blogger virtueel knapper, socialer, alerter, attenter dan the real thing ? 

Daarnet zag ik dat de blog nog altijd bestaat, maar niet meer echt bijgehouden wordt. Dat je op je blog best niet vertelt dat je dit tijdens je kantooruren doet, heeft ze zelf ervaren, het is maar of je baas je daarom kan ontslaan. 

Geen superboek, maar toch goed geschreven en voor blogsters toch wel aan te raden als zeer ontspannende literatuur. En dat mag er ook soms zijn ! 

Catherine Sanderson, Petite Anglaise 

life !

Lees het bij Bruno, ik kan het niet beter schrijven. Wel korter : dat er o zo veel leuke dingen te doen/beleven zijn dat één leven niet lang genoeg is.

En al die bloggers, die brengen mij alleen maar op nog méér goede ideeën van 'dat wil ik doen' !

misschien is het nog zo erg niet

Tot nu toe kan ik alleen vanuit m'n venster kijken naar de prachtige kleuren die de herfst teweeg brengt en tegen het lief - als we naar het werk rijden en ik als een prinses gevoerd word - mijmeren dat het toch ook mooi is, die herfstkleuren. Want ik ben een zomertype en voor mijn part mag het altijd zomer zijn. Ik denk dat de herfst uitgevonden is om mensen als ik, die een hekel hebben aan de winter (veel te donker, veel te koud) te laten 'wennen' aan het het idee.

Spijtig genoeg heb ik nog niet écht kunnen genieten van de herfst zodat er misschien toch een beetje liefde zou komen, maar toen ik dit blogje in mijn mailbox viel, dacht ik even : misschien is het nog zo erg niet.

prioriteiten

Ik zit teveel achter de pc vind ik. Maar 't is zo verleidelijk. Mijn sociale leven gaat natuurlijk niet alleen via internet, maar toch voor een groot (en leuk !) stuk. Want afspreken met mensen, daar kruipt veel (leuke !) tijd in en ik kan onmogelijk met al de "sympathieke mensen in mijn leven" iedere week gaan afspreken. Ik zou dagen tekort hebben - die heb ik nu al.
Maar goed, we blijven 'in touch', of het nu via het bloggen, mailen, facebook of wat dan ook is. Laat niemand dus ooit zeggen dat internet a-sociaal zou kunnen zijn ! En dat van 'not in real life' klopt hier ook niet. Als ik al nieuwe mensen leer kennen via internet - omwille van de gedeelde passies (sport, hobby), dan lijk ik ze op een of andere manier toch ook letterlijk op het lijf te lopen.

Maar goed, dit jaar loopt dus nog altijd niet waarmee ik wil zeggen dat het zo snel loopt dat ik precies niet meekan. En we zijn al bijna maart. Ik moet 'crossen' ! Volgende week is er gelukkig een weekje vakantie, maar in mijn branche betekent dat zeker niet een week zonder werk. Voor veel van mijn collega's is dit weekje een combinatie van het overwinnen van opgestapelde vermoeidheid (zo dat we er weer dubbel dik kunnen invliegen), het bijwerken van projecten die niet afgeraakt zijn of extra tijd nodig hebben, én een stukje vakantie. Ik ga zeker niet doen alsof wij allemaal een hele week aan een stuk gaan werken.

Om de zoveel tijd in mijn leven moet ik eens nadenken over prioriteiten. Neem ik teveel werk aan ? Ben ik te idealistisch ? Moet ik meer nee durven zeggen ? Moet ik schrappen in andere zaken ? Moet ik nog meer mijn tijd onder controle houden ? Moet alle tijd gemeten zijn en moet ik tijd budgetteren ? Soms doe ik dat heel gericht, is mijn dag helemaal in blokjes gekleurd. Dat werkt heel goed als er ontzettend veel werk MOET. Dan werk ik zelfs met een timertje. Dat geeft veel voldoening want dan staat er eens (alleluia !) dat ik 20 minuten mag ontbijten. 20 minuten niet anders dan alleen ontbijten ! Wauw !
Maar hoe goed het timertje ook werkt - het zorgt wel dat je efficient werkt - een mens is volgens mij niet gemaakt 'op de bel'.

Goed. Prioriteiten dus. Wat wil ik met mijn tijd wel en niet ? Hoeveel tijd mag er achter dit pc'tje gesleten worden voor sociaal verkeer ? Want het is natuurlijk verleidelijk.
In oertijden moet je 'inbellen' voor internet. Nu ben je overal met een klik. Het vraagt soms veel discipline om niet door te klikken. Begin je met iets van je werk en hup daar kom je her en daar terecht en je denkt : meteen eens zien of ...

Prioriteiten. Wanneer ga ik er over nadenken ?

virtueel leven

In Nepal moest ik rusten, veel rusten. U kent het verhaal. Dus zat ik maar in tussentijd op mijn laptop te tokkelen, wat moest ik anders doen ? Zo heb ik lijstjes aangelegd met de pro's en contra's inzake Windows Live (mail) en IGoogle met G-mail (en bijhorende gadgets). Welke kalender is de beste ? Wie heeft het beste emailprogramma. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar doelstellingen was : alles via webmail. Geen POP3's meer. Alle accounts in één keer beheren. Live feeds. Enzovoort.

Mij aangemeld bij 'My Space' en 'Facebook'. Ik kreeg prompt een mailtje van C. die zei 'als je niet een beetje oplet kan je er uren in steken'. Of zoiets in de buurt moet het geweest zijn. En inderdaad, wat een bedrijvigheid op die stek. Wat een mogelijkheden. Wat een snelheid.

Ik heb het even uitgezet. Wil weer in mijn eigen space leven. Echte space.

Om naar blogger te gaan. Tja.

ik wil nieuwe kleren !

De aandachtige lezer zal het gemerkt hebben, deze blog 'was' voornamelijk wit, heeft even in flashy groen gestaan, dàn werd het wit met allerlei dots, en nu is het terug naar het oude.
Maar ik ben niet tevreden. Ik ben uitgebloggerd en wil naar Wordpress, dat ik al gebruik voor mijn loopblog.

Alleen zie ik er tegenop om alles te versjacheren naar Wordpress, of liever : om uit te zoeken hoe dat moet.
Ik hoop dus dat iemand zo vriendelijk wil zijn om mij daar wat bij te helpen. Alsof hij tijd heeft, natuurlijk, zijn eigen blog ligt er zelfs naakt bij !

Hoe dan ook, ik wil nieuwe kleren !

De abdijentocht : Averbode - Tongerlo 15 km

Heel gemengde gevoelens over deze tocht. Meer weten ? Klik hier.

les in nederigheid

Voor mijn nieuwe loopblog gebruik ik Wordpress. Ik denk dat het meer mogelijkheden heeft en dacht dat dit een goede gelegenheid was om het eens uit te proberen. Maar wat een gesukkel nog. Ik werk al jaren met Blogger en kan het blindelings. Toen ik 'begon' moest je zelf nog HTML-code schrijven, iets wat nu al volledig achterhaald is omdat ook blogger met WYSIWYG werkt.

Vol hoogmoed dacht ik dat dit dus een fluitje van een cent zou zijn. De hoogmoed dat logica altijd dezelfde wegen volgt. Maar ik krijg er nog niet eens een afbeelding juist op ! Hij 'kapt' er altijd een stuk van af. Van pure ellende heb ik het maar zo gelaten.

Hoe zit dat ook al weer met dat spreekwoord ... 'hoogmoed....'

Uiteindelijk mag ik hopen dat mijn oude HTML-kennis mij zal redden. Want je kan nog in code schrijven. Maar dat wordt vakantiewerk.
Volgens Wordpress zou ik de hele inhoud van Blogger moeten kunnen importeren. Ook dat is een vakantieplan, alleen staat mijn inhoud op mijn eigen stek, en niet op die van Blogger.

Iemand ervaring mee ?

hoe gaat het met jullie ?

's morgens - als ik laat moet beginnen met werk - durf ik wel eens blogjes lezen. Kwestie van te zien of het nog met iedereen goed gaat en de weekends OK waren.

Niet deze morgen echter, want dit las ik op heel wat favoriete blogs :

Les Skynet Blogs sont actuellement indisponibles. Nous nous en excusons.Cliquez ici pour contacter notre service clientèle.
De Skynet Blogs zijn tijdelijk niet bereikbaar. We excuseren ons voor dit ongemak.Klik hier om onze klantendienst te contacteren.
The blog service is temporarily down. We apologize for the inconvenience.Click here to contact our customer service department.

Ik hoop dat het gauw opgelost is, kwestie van ze niet te lang te missen !

Ik heb al jaren een schitterend idee (hoogmoed komt voor de val) voor een never ending soap. Die zou doodgewoon over mijn werk gaan. Ik beweer hier niet dat mijn werk zo boeiend is, misschien zelfs helemaal niet, maar mijn collega's zijn op z'n minst allemaal zeer fascinerend.
De meeste van hen werken al een eeuwigheid "bij ons". (identificatie met het werk !) Lees : hun hele leven. Dat betekent dat ik met sommigen al meer dan 10 jaar samenwerk. Ik ken verhalen over hun liefjes, huwelijk, eerste kinderen en soms ook huwelijksperikelen. Dat zou een goede aanvoer zijn.
Maar veel leuker nog zijn de "typetjes", want die hebben we ook. Uiteraard worden typetjes in soaps uitvergroot, maar nu en dan kijk ik naar wat er rond mij gebeurt en ik zie de beste soap voor mijn ogen. Een grappige soap. Werkelijk waar. Niet dat mijn collega's lachwekkende mensen zijn. Integendeel. Ze zijn ernstig en zeer devoot wat hun werk betreft. Ze kennen hun vak en sommigen werken zich te pletter. Maar op de een of andere manier belanden mijn collega's, mezelf incluis, steevast in grappige en soms zelfs benarde situaties.

Er zijn groepen op mijn werk. Met verschillende belangen. Er is de vakbond. Er zijn - zoals het netjes hoort - overlegorganen. Er is een baas ! Er zijn secretaresses. Er zijn klanten. Er is een kuisploeg, een technische dienst.
Er zijn hetero's, homo's en wellicht ook onbekende bi's. Er zijn conservatieven en progressieven, rebellen en eu ... (ik zal het maar niet zeggen).

Boeiend zijn de machtsnetwerken naast de eigenlijke machtsnetwerken. De mensen die het zogezegd zijn maar het niet écht zijn. En omgekeerd. Iedereen die lang genoeg in een bedrijf werkt zal begrijpen wat ik bedoel. Verborgen agenda's. Manipulatie. Soms goed, soms minder. Zorgdragen ook, liefdesverhalen, tederheid, solidariteit.
Noem maar op.

Ho, soms kriebelt het zo om hier van alles te schrijven.
Toch jammer dat ik niet anoniem (meer) ben !