Gelezen en aan te raden !

School
Kindergarten is all about learning which parts of you are welcome at school and which are not.
(p. 26)

Taal
Language does this to our memories— simplifies, solidifies, codifies, mummifies. An oft -told story is like a photograph in a family album; eventually, it replaces the moment it was meant to capture.
(p. 48)

Language is such an imprecise vehicle I sometimes wonder why we bother with it.
(p. 85).

Emotie en rationaliteit
Emotion and instinct were the basis of all our decisions, our actions, everything we valued, the way we saw the world . Reason and rationality were a thin coat of paint on a ragged surface.
(p. 92)

School
Years before, I’d figured out that school went best when I didn’t draw attention to myself, but knowing this and accomplishing it were two different things.
(p. 115)

Opgroeien / gezin
“You know how everything seems so normal when you’re growing up,” she asked plaintively, “and then comes this moment when you realize your whole family is nuts?”
(p. 130)

Geld
So many problems, however infinitely varied they first appear, turn out to be matters of money.
(p. 228). 


Toch wel een aanrader, dit boek. De eerste 75 bladzijden moest ik wat 'volhouden', maar eenmaal je in het boek thuis bent, leest het als een vaart.

Rosemary groeit op als 'zus' van een evenoude chimpansee. Haar vader is professor psychologie en in hun huis wonen verschillende doctoraatsstudenten die het gedrag van de aap versus het even oude kind, observeren. Rosemary ziet Fern als haar 'zus', en dat zal haar de rest van haar leven tekenen. 



Fowler, Karen Joy (2014-03-06). We Are All Completely Beside Ourselves. Profile Books. Kindle Edition. 

Eén mens is genoeg

Hierboven

"Voor ons moeder was het als huiswerk maken, wie goed bad, kreeg veel punten, zoiets, die met de meeste punten vloog direct de hemel in. Op de vraag hoe dat zat met de sukkelaars die niet goed konden rekenen of schrijven, had ze nooit een antwoord. Stonden die voor de rest van de eeuwigheid in de hoek ? Zo wreed konden ze hierboven niet zijn, zei Louis". 

Gebroken hart

"Als ge met twee weent, valt ge allebei van de wereld. Maar altijd brak mijn hart. Het is raar hoe dikwijls uw hart kan breken en ge toch niet doodgaat."

Slapeloosheid

"Het zijn de nachten die het zwaar maken. Ik doe mijn ogen dicht en het licht gaat al aan in mijn kop. En dat licht is zo fel dat mijn ogen vanzelf weer opengaan en ik naar het donker begin te staren. In feite staar ik naar niks, want er is niks te zien. Niet om uit te houden is dat. De ene mens staat op en loopt rond, de andere neemt pillen, een derde telt schapen, een vierde begint te bidden. Ik blijf liggen en tel de schapen."

Zot worden

"Ge kunt van veel dingen zot worden, zeiden ze in het gesticht. Meestal voelt ge het aankomen. En soms kunt ge het tegenhouden. Wij gaan u leren hoe."

Els Beerten, Eén mens is genoeg, 2014, 256 blz.

Ontzettend graag gelezen, vandaar 4 sterren.  Mijn review vind je hier. 

(Mijn) format : Kindle (hier te koop)

Boeken van 2014

Dit zijn de boeken die ik in 2014 gelezen heb !

Als Goodreads het allemaal goed geteld heeft zijn er dat 30 !

Top 3 fictie

1. Stefan Brijs : Post voor mevrouw Bromely.
   Heel goed geschreven en een sterk beeld over wat de oorlog betekende voor gewone mensen. Een meeslepend verhaal ! Mijn review vind je hier.
2. John Boyne, De witte Veer : ook al over de oorlog, of beter : over vriendschap en verraad.
   Mijn review vind je hier.
3. Dave Eggers, De cirkel, omdat het mij ogen (nog meer) opende. Komen we in een maatschppij waarin privacy niet meer bestaat en alles en iedereen openbaar is ? 

Top 3 non-fictie

1. Stephen Covey : prioriteiten. Ik zou het ieder jaar opnieuw moeten lezen ! Hier vind je mijn review.
2. Stephen Covey : De 7 eigenschappen van effectief leiderschap
3. Skidelsky : Hoeveel is genoeg ? Omdat ik mij steeds meer vragen stel bij 'nog meer econmische groei', nog meer consumptie, nog meer verdienen, .... ten koste van wat ?

Top 3 slechtste boeken

1. Donna Tart, het puttertje. Een kanjer van een boek, een verhaal dat blijft dwalen. 
2. Dave Eggers, Wat is de Wat. Zelfde reden als hierboven 
3. John Williams : Stoner : geen vaart, misschien te weinig heroïsch, misschien gewoon te triestig. 

Het meest bizarre boek

staat niet op de lijst van 2014 omdat ik op het eind van het jaar nog maar aan pagina 750 zat en er nog 250 te gaan had ! 

• Murakami, 1Q84 : vreemd, vreemd vreemd. En toch blijf ik verder lezen. Meer dan 1000 bladzijden ! 

De meeste boeken heb ik gelezen op een E-reader en ik blijf een zeer grote fan ! 

Slecht, slecht, slecht !

OK, 1 ster is nog teveel, maar anders dacht u misschien dat ik vergeten was het boek raten. Dit was ronduit een slecht boek. Les voor mezelf : er zijn wel meer auteurs met de naam Child en deze Child heeft niets te maken met Lee Child ! Ik heb mij dus laten misleiden. Het genre is immers hetzelfde.
Dit boek is een doorslagje van een slechte B-film, het mag een wonder heten dat iemand dat ooit heeft laten vertalen. Aanvankelijk dacht ik nog dat het bij wijze van grap was, maar nee, het hele boek gaat zo door. Het genre is het aan zichzelf verplicht dat er een moord gebeurt en dat is hier niet anders. Alleen gebeurt dit hier in Afrika (aannemelijk), door een getemde en afgerichte leeuw die daar rondloopt (voel je het B-genre komen ?), wiens manen ook nog eens geverfd zijn. Verder wordt het verhaal alleen maar spectaculairder doordat er ook een vrouw ten tonele wordt gevoerd waarvan men denkt dat ze gek is omdat ze om onduidelijke redenen (die nooit worden verklaard) haar baby overboord heeft gegooid. De vrouw geboren te zijn in de 19de eeuw. Eu, bent u nog mee ? Ik hoopte dat alle stukjes nog ergens bijeen zouden komen, maar nee hoor, zelfs dàt hoeft niet.

Moraal van het verhaal : lees het boek niet. Zelfs niet als u van B-movies houdt. Want ik vrees dat het zelfs in dit genre nog ondermaats is.

De leesclub (vol vrouwen)

Lang geleden, toen het zomervakantie was en de zon mild was, zat ik onder een boom en maakte lijstjes. Lijstjes over dingen die ik nog wou doen. Lijstjes over wat ik in mijn leven wou veranderen. Lijstjes met lijstjes die ik wou maken. Vakantie is bezinningstijd.

Hoe dan ook, op een van die lijstjes stond "Leesgroep zoeken" en na een paar mailtjes heen en weer was ik lid van een leesgroep, zij het dat die dan wel maar 2 keer per jaar samenkomt, waar ik trouwens best kan mee leven.

Gisteren was het zover, en goed dat het al van in juli in mijn agenda stond en ik mij officieel had aangemeld, of het was alweer van 'te druk', 'te weinig tijd'.

Het te lezen boek was "De Witte Veer" van John Boyne, ook al bekend van De jongen met de gestreepte pyama. Toen het boek mij 'opgegeven' werd, dacht ik 'lap, weer eentje die wil meevaren op de (soms commerciële) stroom van de Eerste Wereldoorlog. En ik had al het fantastische Post voor mevrouw Bromley gelezen (Brijs), zou Boyne nog iets beters kunnen ?

Ha, ik werd waarlijk verrast ! Het boek leest als een vaart, is goed geschreven en zit geweldig goed in elkaar. Het vertelt het verhaal van een jongen (Will) die zich aanmeldt te gaan vechten in Frankrijk. Het boek vertelt inderdaad over het leven in de loopgraven en de zinloosheid van de oorlog, maar eigenlijk gaat het boek over de relaties tussen die jonge mannen in de loopgraven. De hele werkelijkheid om hen heen, die hele oorlog, definieert ook hun omgaan met elkaar. Het boek gaat over vriendschap en verraad, over moed en lafheid.

De eerste vraag die ons werd gesteld - behalve een algemene indruk over het boek - was : wie was laf ? Wie was moedig ? En dat leidde tussen ons vrouwen, al meteen tot lange gesprekken. De lijn tussen moed en lafheid is dikwijls zeer dun.

Vrouwen, las u, jaja, ik zat daar te midden mij onbekende vrouwen en het werd weer eens bewezen : vrouwen hebben niet veel nodig om onmiddellijk tot serieuze gesprekken te komen ! Via het boek leerde ik ze kennen. Over hun eigen verleden, over hun (groot-)vaders in de oorlog, over hun denken over de actuele oorlogen. Maar ook over hun liefde voor het boek. Voor lezen.

15 vrouwen (ik heb ze niet geteld) betekent ook 15 paar verschillende ogen die een boek zien. Ongelooflijk wat sommige mensen gelezen en gezien hebben en waar ik zo over heen gelezen heb. Ja, je zou een boek meermaals moeten lezen, maar wie doet dat ? En dan 'de favoriete zinnen', hoe ze daar, gesproken, schitterden als kleine diamantjes tussen al die andere regels door. Puur genieten was dat.

En die vrouwen ja, die kunnen er wat van !

---
"Mijn" leesclub bleek een onderdeel te zijn van Femma

Gelezen : Les Miserables (Victor Hugo)

Les Miserables by Victor Hugo
My rating: 5 of 5 stars

Onzettend graag gelezen, het bleef spannend tot op het einde. Nooit gedacht dat een eeuwenoud boek mij zo zou kunnen boeien !
En op deze manier ga ik verder met het lezen van Franse klassiekers ! Hoe meer ik lees hoe meer ik opnieuw verliefd word op de taal. Wie weet komt al die Franse kennis nog ooit terug !
Les misérables vertelt het verhaal van Jean Valent alias Mr. Madeleine die een duister geheim met zich meedraagt en daarvoor ook vervolgd wordt. De kaarsen op de kandelaar herinneren hem echter aan zijn voornemen om zijn leven een totaal andere wending te geven. Wat hij ook gedaan heeft.

View all my reviews

Gelezen : Post voor mevrouw Bromeley

Post voor mevrouw Bromley by Stefan Brijs

My rating: 4 of 5 stars

Heel erg genoten van dit echt goed geschreven verhaal dat zich afspeelt tijdens WOI. Het is overduidelijk dat Brijs niet enkel een schitterend verteller is, maar ook een harde werker. Aan dit boek is heel wat research vooraf gegaan, hij slaagt erin om het landschap en de levensomstandigheden in Londen tijdens de oorlog en op de slagvelden in Frankrijk, tot leven te brengen. Het boek vertelt je het verhaal van een soldaat die eigenlijk tegen wil en dank deelneemt aan de oorlog en daar staande probeert te blijven. Als je één boek leest nav 100 jaar WOI dan zou ik dit toch met stip aanraden !

View all my reviews

Baldacci, De laatste man : echt goed bedacht verhaal

544 pagina's, niet evident maar ho, dit verhaal zat zo goed in elkaar dat ik 's avonds al uitkeek naar het moment dat ik terug onder mijn dekentje kon kruipen om te lezen hoe het verder zou gaan met Web London, die net zijn hele HRT (Hostice Rescue Team) uitgemoord zag. Het blijkt dat zijn team in een val zijn gelopen en domweg vermoord werden door automatische scherpschutters - een soort machine waarvan ik geen weet had.

Ondertussen worden ook enkele rechters vermoord die jaren geleden verantwoordelijk waren voor de veroordeling van een sekteleider, B. Free. Men vermoedt dat het Free zelf is die net ontsnapt is en dat hij wraak wil nemen op zijn veroordelers. Ook toen was het HRT aanwezig, de Frees hadden immers vele gijzelaars

Vijfhonderd bladzijden en geen eentje teveel. Het is lang geleden dat ik zo'n goed geconstrueerd verhaal heb gelezen. Er zijn vele puzzelstukjes en ik bleef met argwaan lezen : zou het de schrijver lukken om het verhaal goed in elkaar te laten passen ? Zou het plot geloofwaardig zijn ?
Voorspelbaar helemaal niet, maar eenmaal op het einde van het boek denk je : ho, dit is écht goed bedacht !

Nemesis - Jo Nesbo

Het boek begint met een bankroof waarin een brute, schijnbaar onnodige moord wordt gepleegd.
In het leven van Harry verschijnt een oude liefde die hem weet te verleiden ondanks zijn relatie met Rakel.
De dag nadien blijkt dat ze zelfmoord heeft gepleegd en Harry zich niets meer herinnert van de voorbije nacht.
Een spannend en ingewikkeld verhaal dat je wel moet verder lezen !

Dit is het tweede boek in de Oslotriologie

View all my reviews

Roodborst - Jo Nesbo

We zijn weer goed voor een hele serie ... Je moet er wel behoorlijk je hoofd bijhouden en in die zin minder goed leesbaar dan bv. Fossum, maar stukken beter !
Hoofdpersonage is Harry Hole, een onorthodoxe Noorse politie-agent.
Goed geschreven en met prima plot !
Dit boek is het eerste deel van de Oslo-triologie, al kan je de boeken ook afzonderlijk lezen. Het is vooral de verhaallijn van Hole's persoonlijke leven en de onopgeloste moord van een collega die verder gaat in het volgende boek.

Ik heb het boek gelezen als E-book

View all my reviews

Taal Zonder Mij (K. Hemmerechts)

Als niet-Hemmerechtsfan kon dit boek me wel bekoren. De grootste verdienste van het boek vond ik dat Hemmerechts gedichten van De Coninck linkt aan hun leven van alle dag. De sowieso realistische poëzie van De Coninck krijgt op deze manier nog meer diepte. Het is knap om zien hoe De Coninck met een poëtisch ook naar de dagdagelijkse dingen kijkt.
Het boek is gaat meer over zijn poëzie en zijn leven dan wel over - wat je misschien zou verwachten - het weduwschap van Hemmerechts.


View all my reviews

Fossum : de moord op Harriet Krohn

Opnieuw volgt Fossum de moordenaar en gaat het boek voornamelijk over de drijfveren van de dader. Geen whodidit maar een psychologisch inzicht in de drijfveren. Rechercheur Sejer komt er pas heel laat aan te pas. Spannend is het boek niet, maar het leest vlot. Niet echt het beste van Fossum

View all my reviews

Doe het vandaag! Stap voor stap je uitstelgedrag te lijf. by Tanja Van Essen
My rating: 3 of 5 stars

Ik leerde uit dit boek best wat dingen en bovenal dat ik (gelukkig !) geen uitsteller ben !
Wat ik onthou :
aan iets al dan niet beginnen heeft alles te maken met motivatie en die motivatie is te herleiden tot een formule :

Beloningswaarde x succesverwachting
____________________________________
Beloningstermijn x persoonlijkheid

Met andere woorden je moet er iets mee winnen (a), het moet doenbaar zijn (b) en wel op termijn (c) en bij je persoonlijkheid passen.

Ook interessant zijn de termen onbezorgde optimist en faalangstige perfectionist. Het eerste ben ik zeker niet !

Doelen moeten SMART zijn : specifiek, meetbaar, acceptabel, realiseerbaar en tijdsgebonden.

Tenslotte dit citaat : Veel mensen hebben de neiging te lang stil te staan bij hun gevoelens omtrent het uitvoeren van een taak of om te veel waarde te hechten aan de betekenis van deze gevoelens : "Heb ik er wel zin in ?"; "Ik mis nu de inspiratie", "het is mijn dag niet vandaag" enzovoort. Als je eerlijk bent is het in wezen niet zo interessant hoe u zich voelt ten opzichte van een bepaalde taak, of u er wel of geen 'zin' of 'inspiratie' hebt, maar moeten sommige klussen nu eenmaal geklaard. Het is de kunst om in dergelijke gevallen niet teveel aandacht te besteden, maar om gewoon maar te doen." (p. 56).

Veel aandacht gaat ook naar het 'vervliegen' van de tijd : je bent een uur bezig en weet niet eens waar je mee bezig was of het was geeneens de bedoeling. (Bv. surfen op het internet !). Dit zijn grote valkuilen.

Een superboek vind ik het niet, maar het leest vlot en het zet je wel eens aan het nadenken. De meeste inzichten zijn wellicht vertrouwd, maar ze worden hier nog eens samengebundeld.



View all my reviews

Allemaal ziek

Negen criteria zijn er die bij borderline passen, 5 ervan zijn voldoende om van borderline te spreken. 

Aan de hand van deze criteria, toont Dirk De Wachter, psychiater, aan dat eigenlijk de hele maatschappij aan borderline lijdt. 

In het net bekeken boekenprogramma van de VPRO hoorde ik hoe De Wachter bij dit idee gekomen was. Als psychiater gaf hij heel wat lezingen over borderline. Hij deed dit voor niet-gediagnosticeerde mensen, 'normale' mensen zo u wil. Toen hij de kenmerken van borderline besprak, kreeg hij steeds meer herkenning vanuit zijn publiek. 'Dit herkennen wij ook'. Een tegenslag, het niet meer functioneren kan er voor zorgen dat de ene wél en de andere niet in de psychiatrie belandt. 

De Wachter vertelde verder over de intolerantie. Het is alsof er een 'normaliteit' bestaat en wie niet aan die normaliteit voldoet, wordt doorverwezen naar een hulpverlener, waar er (te) dikwijls medicatie wordt opgestart. In dit verband maakt De Wachter zich ook zorgen over allerlei labeling/medicamentisering van jonge kinderen. 

Volgens De Wachter is er zeer zeker een verband tussen onze (westerse) maatschappij en de grote groep mensen die het moeilijk heeft om nog mee te kunnen en die psychische problemen heeft. 

De criteria van borderline (vgls De Wachter)

1. verlatingsangst
2. instabiele en intense relaties
3. onaangepaste agressie
4. identiteitsstoornissen
5. affectlabiliteit
6. impulsiviteit
7. voorbijgaande, stressgebonden paranoïde dissociatiessymptomen
8. automutulatie en suïcidaliteit
9. zinloosheid en leegte

Het is een boek waar ik wat ongemakkelijk van werd maar toch grotendeels moest beamen. Waar zijn we mee bezig ? Moet dit allemaal ? Wat doen we onszelf en elkaar aan ? 

En waarin ligt de hoop ? 

Zoals ik het las, in de hechting, wie zich verbonden weet (en zijn hart ook al eens kan luchten bij een ander),  staat sterker. Hechting verleent identiteit en geeft zin. Hechting staat tegenover extreem doorgedreven individualiteit en extreme (keuze-)vrijheid. 

Hoopgevend is De Wachter in zijn boek niet. Hij signaleert meer dan hij hoop geeft. Maar zijn boodschap is wél duidelijk : zoals het nu gaat draaien we allemaal door. 

Dirk De Wachter, Borderline Times, het einde van de normaliteit 2013 (9de druk)

liefdesgedicht

Iedere dag poëzie lezen, of filosofie, dat was de raad van Antoon Vandevelde in 'Dat heet dan gelukkig zijn'.
Filosofie lees ik wel meer, maar poëzie, dat was lang geleden.

Als wij dan liefhebben, liefhebben

tussen veel papier, holle mannen en metaal,

laten wij dan liefhebben zoals mij goeddunkt:

liefhebben met de rust van de onrust, niet

die van routine, elkaars ogen verliezen

en weer ontdekken, voorbij de huizen gaan

het land in, de streling van onbekende struiken

ondergaan, de wind proeven op een steeds andere tong,

de maan zien en de zon in een kaartloze baan. 

En laten de vrienden snel verouderen, worden

tot waardevolle verhalen, en die meter aarde

is slechts vruchtbaar waarop wij gaan. 

Remco Campert, gelezen in "Geen dag zonder liefde", Honderd jaar Nederlandse Liefdespoëzie uit noord en zuid.

Dat doet goed !

Jack Reacher en Konrad Sejer

Van Karin Fossum terug naar Lee Child, van een vrouwelijke auteur naar een mannelijke, van Europa naar de V.S. en dat is merkbaar.

Karin Fossum had mij met het laatste boek ontgoocheld. "Een andere voorkeur" gaat over een pedofiel, en de auteur lijkt meer aandacht te hebben om zich te verdiepen in de geest van een pedofiel dan wel een goed verhaal neer te zetten. De titel "een andere voorkeur" is ethisch ook niet geheel neutraal, het gaat hier over iets anders dan een voorkeur voor cappuccino versus, zeg maar caffe latte !

Dan maar terug naar Lee Child, heel iets anders. Spannend geschreven maar door en door Amerikaans, Jack Reacher die het recht in eigen (geweldadige) hand neemt en het dorpje ontdoet van een hoop schurken.
Toch leest het snel en ontspannend, prima bedlectuur !

Lee Child, Jachtveld

Karin Fossum, Een andere voorkeur

gelezen en goedgekeurd : nog eens Karin Fossum

Zalig, als je een reeks vindt waar je helemaal je ding in vindt ! Zo kan ik dus echt nog verder !
In tegenstelling tot vele krimi's gaat het bij Fossum niet zo zeer om de who done it, maar eerder over wie de man, vrouw is dié het gedaan heeft. Je komt via haar boeken in de geest van mensen met een eigen kijk op de wereld en ethiek. Eigenaardige figuren met een eigen logica en leefwereld. 

Van alle boeken die ik van Karin Fossum gelezen heb, staat voorlopig 'De duivel draagt het licht' nog altijd op nummer 1 :

"DE DUIVEL DRAAGT HET LICHT, Karin Fossum Een vrouw van een jaar of zestig komt verward het politiebureau binnen om iemand als vermist op te geven. Ze komt niet goed uit haar woorden, maar de politie vermoedt dat het om haar man gaat. De mogelijk licht demente vrouw wordt gerustgesteld en weer naar huis gestuurd. In haar kelder houdt zij echter iemand gevangen: een jongen die geprobeerd heeft in te breken, maar daarbij van de keldertrap is gevallen en zijn rug heeft gebroken. Ze heeft de jongen in haar macht en doet niets om hem te redden, behalve dan haar vergeefse bezoek aan het politiebureau." (bron)

Ik kan 's avonds echt uitzien naar het moment dat ik naar boven kan om verder te lezen. Gelukkig heeft Fossum een heel oeuvre, zo dat ik echt nog maanden lang zoet ben ! De boeken zijn ook zo in de bib te vinden ! 

Karin Fossum, de duivel draagt het licht 1998)
Karin Fossum, ik kan in het donker zien (2012)

In Godsnaam

Twee jaar geleden heb ik geboeid de afleveringen van in Godsnaam gevolgd. Ik was verwonderd wat mensen uit naam van religie - welke ook - allemaal doen. Hoe ze hun hele leven soms compleet 'omslaan' en dingen doen waar ik niet bijkan.

De aflevering over het slotklooster in Brecht was mij ook bijgebleven. Herkende ik daar immers niet één van die zusters ? Was die niet een paar jaar ouder dan ik ? Het bleek te kloppen. Mijn reisgids in Israël bleek nu zuster te zijn in een slotklooster.

In 2012 is Annemie Struyf blijkbaar teruggegaan naar het klooster en heeft ze een week met de zusters samengeleefd. Ze heeft deze stille mensen ronduit van alles gevraagd. Nu moet ik zeggen, mijn interesse was gewekt, want ik kan mij weinig levens voorstellen die zo haaks staan op dat van mij (en vele anderen) dan die van die zusters.

Het boek heeft een diepe indruk gemaakt op mij, en ik heb me dan ook lang afgevraagd waarom.

Eenvoud en focus
Wat mij opvalt bij die zusters is eenvoud in al zijn betekenissen. Zij spreken zelf over 'weinig prikkels' en over 'over geprikkeld worden' als ze buiten het slot zijn. Daar waar ik met honderden dingen bezig ben, lijkt het alsof zij eigenlijk maar met één ding bezig zijn (voor hen is dat gebed). Ik vind dat best confronterend. Ik zou best ook méér gefocust willen zijn en mijn hoofd niet in allerlei richtingen willen draaien, anderzijds weet ik dan ook niet of ik het allemaal niet oersaai zou vinden.

Geen prestatie
Eigenlijk willen die zusters niets echt verwezenlijken, behalve het uitdiepen van hun relatie God, maar ik denk niet dat ze dat als een prestatie  willen zien. Ze hebben geen doelstellingen in hun hoofd, en lijken ook geen plannen te hebben. Ik kan mij zo'n leven niet voorstellen. Iedere dag heb ik allerlei doelstellingen in mijn hoofd en ik probeer - thema van dit jaar - zoveel mogelijk mijn comfortzone uit te breiden en grenzen te verleggen. Dat zorgt voor stress, maar ook voor voldoening. Het lijkt alsof hen dat vreemd is.

Omgaan met tijd
Ik herinner me een fragment waarin Struyf voorstelde dat iets ook 'sneller' kon op een andere manier, waarop de zuster antwoordde 'waarom zou het sneller moeten gaan ?'. Ze doen alle dingen 'op hun tijd', en 'met de tijd', en niet 'tegen de tijd', ook als het gaat om huishoudelijke werkjes. Dingen die gedaan moeten worden (strijken, was plooien, etc.), daarvan denk ik altijd : hoe kan ik het ze snel mogelijk voor elkaar krijgen ? Of liever : hoe kan ik het zo efficiënt mogelijk doen ?
Ik las een fragment over lezen en daar raadde de zuster aan om 'zo traag mogelijk' te lezen om de tekst binnen te laten komen. Ik lees gigantisch snel en lees als 'informatie ophalen' : mijn ogen lezen en scannen een tekst naar structuur en verbanden. Alleen als ik poëzie lees, probeer ik mezelf te verplichten om traag te lezen.
Tenslotte is hun tijd zeer geritmeerd. Ik moet zeggen dat mij dat wel aantrekt. Hier is het dikwijls iedere dag een gepuzzel.

Lezen
Ik mag dan al snel lezen, ik lees ook graag en volgens mij kan lezen je leven veranderen en voeden. De zusters lezen ook iedere dag op vaste momenten. Het is iets wat ik ook probeer te doen, om toch iedere dag te lezen. Ik lees zowel fictie als non-fictie, bovenal als doel om mijn wereld groter te maken, om bij te leren, om uitgedaagd te worden, in vraag gesteld te worden.

In die zin was dit een goed boek. Dit boek daagde mij uit en heeft me toch dichterbij een nieuwe wereld gebracht.

Wat ik mij niet heb afgevraagd is of het zinvol is wat die mensen doen. Ik denk dat het mensen zijn met een droom en dat de manier waarop zij leven de manier is waarop zijn hun droom over hun leven waarmaken. Ik vind dat mensen best 'andere paden' mogen betreden, niet iedereen hoeft hetzelfde te doen.
Ik heb bewondering voor iedereen die 'er voor gaat', wat dat ook is, of het met 'een heel leven is', of 'met grote inspanning' al dan niet gecombineerd met een gezin.

Ik vond het een fijn boek, juist omdat die mensen zo totaal anders leven dan wat ik ken. Toch lijken ze allesbehalve ongelukkig. Wellicht is wie zijn droom volgt, gelukkig, wat dat ook moge zijn.

Annemie Struyf, In Godsnaam, Terug naar het slotklooster, Lannoo 2012

Kerstvakantie met boeken

Allerlei voornemens voor het nieuwe jaar - al moet ik daar nog eens goed over nadenken, maar eentje is alvast duidelijk : méér lezen, zowel fictie als non-fictie. Het lief en ik waren op citytrip en traditiegetrouw werden deze vakantiedagen gevuld met bezoeken aan boekenwinkels en het vele lezen op het gehuurde appartement. Raar dat dat op vakantie gemakkelijk lukt, we zitten dan allebei uren met onze neus in een boek. Thuis gebeurt dat ook, maar we worden sneller afgeleid en er is altijd wel werk dan wenkt. Het boek 'Filosofie voor het leven' van Jules Evans heb ik in een ruk uitgelezen. In tegenstelling tot de meer theoretische filosofische boeken die ik normaal lees, was dit eerder een 'praktisch' boek, zo'n beetje in de lijn van Alain de Botton. Het boek verbindt de ideeën van de filosofen uit de oudheid met hedendaagse levensopvattingen. Het meest opmerkelijk vond ik de vele linken tussen filosofie en psychologie, vooral de richting van de cognitieve gedragspsychologie (Aaron Beck) die stelt dat onze emoties het gevolg zijn van onze overtuigingen. Een echte aanrader !

Door het boek van Jules Evans werd ik herinnerd aan de School of Life van Alain de Botton, ik wou dat er zoiets in het Leuvense bestond - gelukkig geeft de School of Life tegenwoordig ook boeken uit. Met het nieuwe jaar in het vooruitzicht koos ik voor een boek van Philippa Perry met de uitdagende titel 'Bij je verstand blijven". Het boek steunt voornamelijk op psychologie en neurologie. Ik herinner me de vier gebieden die van belang zijn bij iedere verandering : zelfobservatie, contact met andere mensen, stress en je eigen verhaal. Zelfobservatie moedigt de lezer aan om tijd te nemen nu en dan je leven van op afstand te zien, en er bij stil te staan. Mindfullness of bezinnend leven zeg maar. Een mens wordt gevormd door de relaties die hij met andere mensen heeft, zeker in de jonge jaren, je leert van anderen, spiegelt je aan anderen. Bij het hoofdstuk stress houdt Perry een pleidooi voor positieve stress : durf je comfortzone te verlaten. Dat betekent stress, maar niet zoveel stress dat je er onder gebukt gaat. Tenslotte - en dat ligt vrij dicht bij wat de cognitieve psychologie zegt, ook al gaat ze daar niet echt op in - is het goed om bij je eigen verhalen stil te staan. We hebben allemaal verhalen over wie we zelf zijn, hoe ons leven in elkaar zit, verhalen over anderen. Die verhalen bepalen in grote mate ons denken, handelen en voelen. Maar het zijn in zekere zin ook 'maar' verhalen, ze kunnen eenzijdig zijn, fout, en bovenal : je kan eigen verhalen maken. 

Het zijn boeken die mij uitdagen en mij andere dingen laten zien. Ze doen me nadenken, vergroten mijn kijk op de wereld, stellen mijn eigen ideeën in vraag en dagen mij uit. Toch grote verdiensten ! 

Tenslotte heb ik deze week vakantie ook doorgebracht met Karin Fossum. Maar liefst 3 boeken heb ik gelezen van haar. Ik ben grote fan van haar geworden. Het eerste boek dat ik van haar las maakte grote indruk op mij, ook al was het geen thriller. De volgende 3 waren alle

drie thrillers die mij 's avonds vroeg naar bed lokten omdat ik toch maar wou verder lezen. Ik las

De waarschuwer

Kwade wil

Zwarte seconden

Deze drie boeken behoren alledrie tot de reeks van inspecteur Sejer. Ik vond alle boeken echt goed, maar wie er eentje wil 'proberen' raad ik "zwarte seconden" aan, die schiet er misschien net ietsje boven. 

Voila, dit was de oogst van anderhalve week kerstvakantie. De feestdagen zijn gepasseerd en hopelijk brengt dat nieuwe tijd om nog meer te lezen. De kerstfeesten hebben alvast voor een nieuwe oogst boeken gezorgd, waarvan een paar echte voltreffers. Dankjewel ! 

teleurgesteld in Nicci French, enthousiast over Karin Fossum

Het eerste deel van de 'dokter Frieda Klein' reeks, Blauwe Maandag, heb ik met een ruk uitgelezen. Ik verwachtte dan ook niets minder van het tweede deel 'Dinsdag is voorbij'. Maar het mocht niet baten dat het eerste deel zo'n vaart liep en spannend was. Bij het tweede deel bleef ik maar denken 'wanneer gaat het hier beginnen ? En toen het plot eenmaal geserveerd werd, was ik nog meer ontgoocheld.
Ik ben al nog eens ontgoocheld geweest in Nicci French, namelijk bij het boek 'Wat te doen als iemand sterft'. Ook dat heb ik uitgelezen en vond het maar niets. Raar hoe ik van één schrijver (in dit geval een duo) de ene keer verrukt kan zijn en de andere keer echt ontgoocheld.

Ik bleef aanvankelijk wat verweesd achter, want het is handig als je een schrijver kent waarvan je dan meteen een hele reeks kan lezen, dan ben je wel even zoet.

Toevallig kreeg ik een boek in handen van Karin Fossum, een Noorse schrijfster. Omdat wij hier nogal fan zijn van Noorse en Deense series, dacht ik dat dit misschien een schot in de roos zou zijn. En ja hoor, 's avonds kon ik niet wachten om naar de slaapkamer te gaan om daar nog minimaal een half uur te lezen in Het Huis der Dwazen. Ook al is Fossum gekend om haar thrillers, in dit boek schetst ze het verhaal van Hajna die opgenomen is in een psychiatrische instelling. Het is verbijsterend hoe Fossum in het hoofd van Hajna kan kruipen zonder zwaarmoedig te zijn of ook maar pogingen te doen om de beweegredenen of de wereld van de psychiatrie te begrijpen.  Ik vond het een boek met bijzonder veel psychologisch inzicht en respect voor wie mensen zijn. Echt een aanrader !

En met Fossum ben ik weer voor enkele maanden zoet, want ik zag in de bibliotheek dat ze nog een hele reeks boeken op haar naam hebben. Zalig !