Morgen moet ik weer vroeg op. En dat in de vakantie. En dat terwijl er geen reden zou moeten zijn. Maar ik heb (weer !) van alles toegezegd op het werk, dat ik dit en dat nog zou in orde krijgen.
Mijn liefje kijkt mij soms bijna met medelijden aan.
'Ik heb het mezelf aangedaan' zeg ik 'm.
'ja, dat heb je', zegt hij net iets te streng.
En dan zeg ik vervolgens
'Maar dit is echt de laatste keer hoor, ik ga zeggen dat ik voor het volgend project niet meedoe ! Dit is toch al te gek, de wekker zetten om tijd genoeg te hebben !'
Hij durft me niet aan te kijken.
Hij gelooft er niets van.
Jàk ! Wat is dat pijnlijk.
Hier, post voor jou, zegt hij. En hij geeft me pakketten met boeken.
Ik zwijg in alle talen dat ik recensies beloofd heb.
1 opmerking:
Gelukkig zorgt iemand voor die recensies zodat wij weer weten welke boeken we zeker moeten lezen :-).
Een reactie posten