Dag Twee en de feestelijkheden zijn al een beetje opgeborgen. De realiteit haalt ons immers in. Vandaag op Dag Twee werden we immers verwacht op een begrafenis van iemand uit onze familie. Zoals de priester toepasselijk zei : we kwamen niet samen om elkaar een goed jaar te wensen maar om afscheid te nemen.
De voorbije twee weken reden we ook bijna iedere dag richting Gasthuisberg afdeling Intensieve Zorgen. Het begon met een hele nacht in het ziekenhuis, hopen dat de spoedoperatie goed verliep. Een zorgelijke nacht. Hersenoperaties zijn niet evident.
We beginnen het jaar dus op kousevoetjes. Dankbaar om de warmte die we koesteren, beschaamd omdat we ons soms druk maken in kleine dingen, dingen die niets zijn in het licht van het gevecht van leven op dood, leven op ziekte.
Ik wens iedereen bovenal een gezond jaar toe. Met kennis en gevoel voor wat écht belangrijk is. En dat weet u tenslotte het beste.
2 opmerkingen:
Kaat, ik wens je heel veel sterkte. Het is altijd verschrikkelijk om iemand uit de familie te verliezen. en al zeker in deze feestperiode, waarin iedereen verwacht dat je er vrolijk bijloopt.
Goeie moed en een grote portie hoop. En voor de rest, veel steun zoeken bij je geliefden.
Een reactie posten