zaterdag 28 februari 2015

Het pijnlijke besef #boostyourpositivity


Normaal heb ik het niet zo moeilijk om iets te schrijven, maar toen de uitdaging luidde om iets over 'ontspannen' te schrijven of wat mij onstpant,  begon ik bijna te panikeren.

Wat betekent dat woord ?

Tot mijn pijnlijke besef moet ik zeggen dat ik dat 'verloren' ben : het gevoel echt te ontspannen, met een leeg hoofd rond te lopen.

Mijn hoofd is nooit leeg. Ik zie overal mogelijkheden maar spijtig genoeg ook dingen die beter kunnen. En dan denk ik : als ik nu eens dit of dat ... Voor veel zaken kan ik de lat gewoon niet 'laag' leggen en zeg ik al 'ja' voor de vraag gesteld is. (Het nee leren zeggen is dus niet eens aan de orde).

Het besef dat ik, indien ik morgen 48 uur per dag zou hebben dit nog niet genoeg zou zijn voor alles te doen wat ik nog wil (en moet) doen, kan mij ronduit triestig maken.

Ik weet ook dat dat gaat mislopen. Dat wordt mij al eens gezegd. Door mensen die mij graag zien. Die met mij werken. Die mij een beetje volgen. Zo van 'ik maak mij wat zorgen' of 'misschien moet je toch een beetje minder werken', maar dat heeft bij mij de tegengestelde reactie, dan denk ik 'oei, ik doe het zeker niet goed genoeg', of 'ik moet toch wat letten op mijn lichaamstaal, dat mensen dat niet gaan denken'. Of "niet onnozel doen Kaat !'.

Ik ben in hart en nieren een work-alcoholic en dat is niets om fier op te zijn. Want als ik bijvoorbeeld op vakantie ben in het buitenland en niet veel 'kan' doen, dan denk ik toch projecten uit en word ik zenuwachtig van 'niet productief zijn'. Vakanties zijn per definitie actief : er moet veel gesport worden, gelezen en bezocht. Jaja, onrust noemen ze dat. En dat is zo. Diepe onrust.

Mijn lief, die kan in een zetel zitten met de gazet en onnozele dingen lezen zonder naar de klok te kijken. Met een kop koffie. Ik word er zenuwachtig van. Maar ik ben er ook jaloers om. Heel erg zelfs.

In één of ander Jommekesboek las ik  héél lang geleden dat er een soort machine of techniek was om je hersenen 's nachts uit te zetten. Man, dat zou wel een goede uitvinding zijn voor mij (tenzij ze mijn hersenen dan stelen, zoals gebeurde in het boek, zoveel herinner ik er mij wel van).

Ik ben veel bezig met productiviteit en efficiëntie, met automatisering (indien mogelijk) e; al heeft het mij veel geleerd, ik merk ook dat het mijn leven teveel heeft ingenomen. Zo gaat het lezen van boeken via percentages op Kindle en niet via pagina's. Ik heb 'doelstellingen' : zoveel moet ik gelezen hebben. Hetzelfde met sporten : ik durf het product (cijfer !) wel eens belangrijker vinden dan de ervaring zelf.

Ontspanning. Ha, ik word er zenuwachtig van. Het gedacht alleen al.

Oeps ! Niet zo positief ! Maar soms heeft een mens een schop onder zijn ... nodig, en dàt is alvast wel positief !  Goed dat jullie mij nog eens goed wakker schudden !

1 opmerking:

Miss Pixie zei

ik herken dit wel. Ik was ook zo tot ik na 9 maanden in het werkveld een burn-out kreeg. Nadien heb ik geleerd dat ontspanning noodzakelijk is. En het ging een tijd beter. Tot ik 2 maand geleden van functie veranderde. Ik kom thuis en werk gewoon verder. En als ik iets doe dat niet met het werk te maken heeft, voel ik me schuldig.
Ik kan alleen maar zeggen: kijk naar de ontspanningstips van andere bloggers en laat je er door inspireren ;) Het leven is te kort en te schoon om alleen maar te werken.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...