Voorbereiding reis

Ik herinner mij best dat ik vorig jaar tegen manlief zei dat ik nooit, maar dan ook nooit meer op reis ging.  In Kathmandoe in een ziekenhuis liggen had mij van alle illusies beroofd. En massa's koorts. Goed, u kent het verhaal. 

Maar dit jaar is het weer van dat. Ik ga toch op reis en al minstens even avontuurlijk. Het worden immers een paar weken backpacken door Iran. 

Vandaag treinden we richting Brussel al waar ik op zoek ging naar geschikte kledij. Nu is Iran een land in beweging : onder de Sjah progressief, dan weer oerconservatief onder Kohmeini, en dan van alles tussenin maar toch meer richting conservatief. Dus maar geînformeerd en zo zijn we tot een paar essentiele kledijregels gekomen : niets bloot op het aangezicht na. Geen polsen, geen tenen of voeten, dus hola, het kleed aan tot op de enkels. 

In Brussel vonden we een paar winkels waar ze zoiets verkochten. Helemaal zwart en vooral vormloos, want je moest eens door hebben dat er een vrouw achter zat ! Kleren werden altijd met sjaal verkocht en de duurdere ook nog met een soort mondsjaal. 

Ik ging voor een lang zwart kleed met naar het einde toe een paar kleine bloemen op geborduurd. De allochtone verkoper, die meer dan behoorlijk Nederlands praatte, zei nog dat de islam geen zwart voorschrijft, maar enkel ... en hij wees naar de enkels. Manlief vond het aanvankelijk verschrikkelijk. 'Je ziet er niet uit', zei hij. 

Ik kocht ook nog een lange jurk tot over mijn knieën (weerom zwart), afgezet met kleine zwarte (!) pareltjes. De wijde lange broek hoorde er natuurlijk bij én ... op nieuw de sjaal. 

Voor alle zekerheid kocht ik ook nog een shador : ik kan het niet anders dan vergelijken met een soort tentje op je hoofd, want het staat als een A op je hoofd en komt tot over je schouders. Zo is er geen nek te bespeuren.  Gelukkig kon mijn echtgenoot al een beetje glimlachen. 

Toen ik afrekende aan de kassa zag ik tot mijn verbazing een soort fijn gebreide kousen die echter gewoon lange rechte stukken waren. Na veel bekijks bleken het een soort ondermouwen die je van je pols tot je elleboog droeg voor het geval je je arm naar omhoog zou doen en je mouwen naar beneden zouden schuiven. Holala !  Dat heb ik toch maar niet meegenomen. 

Thuis heb ik even geshowd in mijn nieuwe outfit. Behalve dat ik bijna stikte onder al die dingen op mijn hoofd voelde ik mij voor de rest ... wel onzichtbaar, of liever één zwarte vlek. 

Ondanks veel gemengde gevoelens vind ik het toch maar best dat we (zuslief en een vriendin) voor de conservatieve kledij gegaan zijn, je weet immers maar nooit en zo zullen we wellicht geen aanstoot geven (! hoor me praten !). Eenmaal in Iran zien we wel, al is het 'no way' dat we zonder sluier of blote benen mogen lopen !