Vandaag ging ik wat kleren kopen. Ongelooflijk hoe ik daar tegenop zie. Een personal shopper zou ik in deze wel willen, al zou die weinig werk aan mij hebben : het mag vrouwelijk, een beetje kleur en het moet makkelijk zitten. (Eigenlijk is de volgorde omgekeerd !)
Met die gemakkelijke eisen zou het zelfs voor mezelf een snelle klus moeten zijn, maar wat maakt het kleren kopen nog moeilijker ? Het vinden van de juiste maat !
In alle eerlijkheid, ik ben zo modaal als het maar zijn kan. Mijn BMI zit helemaal 'gewoon', met een lengte van 1.70 zal ik ook wel in de middenmoot zitten. Ik ben een Jeanne Modaal, wat betekent dat ik meestal een 'M' kies als die maten al op de kleren staan, want er zijn natuurlijk ook de maten 36 tot ... ?
Goed, eenmaal je je maat weet zal het wel lukken zeker ? Nee dus. Vandaag kwam ik thuis met kleren maat 40, XL en heb ik evengoed S in mijn kast hangen (en dat past ! !).
Onze puberdochter die op haar 14de zoals veel meisjes van die leeftijd 'lang en superslank is' (het gevolg van 2 zaken : 1) de snelle groei 2) de spijtige groepsdruk bij meisjes van die leeftijd heeft soms kleren met 'L' erop. Dat zou dan weer een een 'andere' meting zijn in de tienerkleren.
Het lijkt wel alsof ieder merk zijn eigen maten heeft !
En kijk hier es : het is dan nog waar ook ! http://flowingdata.com/2011/04/28/womens-dress-sizes-demystified/
3 opmerkingen:
dat klopt inderdaad! Bij Esprit ben ik goed met small (en soms zelfs extrasmall), bij H&M moet ik soms een large tevoorschijn halen (grumbl).
En ook per land verschilt het dan weer (alhoewel er nu plannen zijn om een algemene Europese maat in te voeren, maar daar spreken ze ook al twee jaar van...)
Ik vraag me vaak af wie het durft online keren te kopen. Ik toch niet ...
Helemaal mee eens. Ik snap de achterliggende gedacht ook niet, het winkelen (wat betreft kleding al niet mijn grote passie is) wordt er zo niet leuker door!
Een reactie posten