soms is liefde niet genoeg
Opnieuw een confronterend bericht uit onze vriendenkring : twee mensen die uit elkaar gaan. Het is het zoveelste gelijkaardig bericht dit afgelopen jaar. Iedere keer is er verwondering. Hadden we iets gemerkt ? Misschien. Wellicht niet. Nee, eigenlijk niet. Integendeel : vriendelijke rustige mensen, taalvaardig, mensen die openlijk over hun gevoelens kunnen praten, die assertief zijn en inzicht hebben. Gezonde, intelligente mensen. En allemaal zijn ze begonnen met een droom van een levenlang, verliefd en met veel liefde en geduld voor elkaar.
Bij geen enkele van de mij bekende koppels was er een concrete aanleiding of zijn er bijzondere gebeurtenissen geweest, geen ontrouw, geen grote crississen. Wel altijd het verhaal : zo gaat het niet meer verder, ik ben niet meer gelukkig.
Soms denk ik - ik heb geen ervaring in deze materie - dat het ontzettend moedig moet zijn om afscheid te durven nemen van een confortabel leven waarin de ander vriendelijk en begrijpend is, waar je financieel goed zit (want ook dat is een constante waarde in de verhalen) maar waar een of beide partners voelen : dit gaat niet goed, het leven is meer.
Is het leven meer ? Is het gras aan de andere kant groener ?
Ik zou het bijgot niet weten.
Maar dragen doe ik ze wel, die vrienden en vriendinnen van mij die nu door de nacht gaan op hoop van een nieuwe lente.
1 opmerking:
Uit ervaring kan ik wel zeggen dat het niet gemakkelijk is als goede vrienden gaan scheiden ! Kiezen is er niet bij, maar soms gebeurt dat toch ...
De opkikker (niet slecht bedoeld in dit geval) is dat je op een bepaalde leeftijd terug naar trouwfeesten mag gaan, maar dan van de tweede keer. En dat is dan ook wel fijn, hoor.
Een reactie posten