curling


Twee nieuwe begrippen geleerd dit weekend : Volvomentaliteit (alles voor de veiligheid en het beperken van risico's) en curling-ouders. Het tweede gaat over ouders die er alles om doen om alle mogelijke obstakels die hun kind kan tegenkomen in het leven, te verwijderen. Net zoals ze bij de curlingsport doen : het ijs met speciale borstels zo krasvrij maken zodat de platte schijf zo weerstandloos z'n doel bereikt.
Dat van die curlingouders zie ik alle dagen. Jongeren van 14 die nog nooit alleen een fietstocht hebben gemaakt. Die 24 uur per dag onder de het letterlijke toezicht zijn van "iemand". Ouders die mee alle lessen studeren of die de leerkracht terecht wijzen wanneer zoon- of dochterlief een nota in de agenda kreeg.

Ik heb het dikwijls te doen met die jongeren. Hoe kan je zelfvertrouwen krijgen als volwassenen je voor elk falen proberen te behoeden ? Als geen enkele prestatie helemaal van jezelf is ? Als je nooit de kans hebt gekregen om jezelf te bewijzen en jezelf te overwinnen ?

Tegelijkertijd met het bericht over de volvo-mentaliteit en de curling ouders las ik in verschillende tijdschriften over het schrijnend aantal zelfmoorden onder jongeren. Zou er een verband zijn ? Want tegenover de bescherming die jongeren dikwijls krijgen staat ook een hoog verwachtingspatroon. Die jongere mag nog zo berschermd zijn, wat groepsdruk betreft, moet hij het zelf klaren. Op de een of andere manier moet hij zichzelf vinden, wat hij belangrijk vindt. Hij moet de kans krijgen te falen zonder dat dit grote gevolgen heeft.

Falen is out en wordt dikwijls afgestraft. Bij jongeren, bij volwassenen. Boeken, magazines, televisieprogramma's leren ons hoe we ons moeten kleden, hoe onze relatie moet zijn, hoeveel keer naar bed en op welke wijze, hoe we kinderen moeten opvoeden (en hoe niet) vanuit de veronderstelling dat mensen het zelf allemaal niet meer kunnen.
Is het zo erg om soms regelrecht de bal mis te slaan ?

De mensen die ik het meest bewonder in mijn omgeving zijn zij die altijd opnieuw opstaan. Die risico's durven nemen maar niet te beroerd zijn om het roer om te slaan als blijkt dat de ingeslagen weg niet succesvol genoeg is naar hun normen.
Risico's nemen. Kan het nog vandaag ?
Durven we nog ?

Ik durf er geen volmondig ja op zeggen, maar ik stem wel voor.
Durf !

Inrichten huis

Twee leuken boeken die hier al een tijdje liggen : Woonbasics van Briget Bodoano en het nog leukere boek "Alles nieuw, originele interieurs met gevonden voorwerpen" van E. Chalmers.
Ik ben altijd onder de indruk van mensen die hun huis origineel weten in te richten. Met hopen geld is dat al een stuk makkelijker, maar sommige mensen slagen er in met een beperkt budget een grootse sfeer te creeëren.
Mijn husband-to-be houdt ook van oude meubelen en we beschikken al over een monumentale kleerkast en bureau van lang lang geleden maar de rest wordt toch nieuw. Een beetje jammer vinden we dat, want we (zullen) wonen in een volledig gerenoveerde Vlaamse hoeve die best wel wat "oud" karakter kan gebruiken.
Zo hopen wij ook op een "oude boerentafel", liefst in eik, maar geen van ons zijn marktspeurders of zien het zitten om vele brocantewinkels af te schuimen. We weten ook te weinig af van de prijs te kunnen oordelen of die gerechtvaardigd is of niet.
Vrienden van mij weten dan weer in de kringloopwinkel de meest originele zaken op de kop te tikken... Hier zijn dergelijke winkels ook, alleen ontbreekt ons het oog... Sommige mensen hebben er gewoon oog oor, zien tussen de rommel de pareltjes en hebben ook nog eens de creativiteit om het stuk in kwestie nog eens om te toveren ook.
Vriendje waagde zich zo ooit aan een kast van 50 euro. Hij schuurde de lakverf weg en het geschuurde effect was honderd keer beter dan de oorspronkelijke staat.
Momenteel doet de kast nog dienst als rommelkast ... Maar misschien wacht deze kast een nieuw leven als we eindelijk samen ons nieuwe huis bewonen ?
Dromen, dromen dromen...

Lievelingskost

Van alle boeken die jullie aanraadden, was er geen enkel meer beschikbaar in de toch vrij grote stadsbibliotheek van Leuven. Het kan niet anders of het zijn inderdaad goeie boeken, want ze stonden in vele exemplaren in de catalogus.
Dan maar richting Fnac gegaan alwaar het ook niet echt wou lukken.

Ik ben tenslotte met een oude liefde thuis gekomen : Simone de Beauvoir. Als jonge twintiger was ik gek op deze dame, tien jaar later vond ik haar visie toch een beetje somber.

Maar voorlopig lijk ik wel een boek gevonden te hebben waarin ik lekker kan verdrinken ! En tja, in zekere zin blijf ik bij filosfie...

De aangeraden boeken reserveer ik evenwel !

provoceer niet

Misschien is het een van de tien geboden die ik niet ken, maar na mijn provocatie van gisteren (Ik val niet ten prooi aan Koning Winter) stond ik deze morgen op met een dikke keel en zonder stem.
Gedaan met al dat gekrakelei van mij !
Maar meteen extra motivatie om de boeken binnen te halen die jullie hebben aangeraden.
Ik ben dik content !

januari en februariblues

Ik heb nood aan goede boeken en goede films ! Zie daar ! Of goede uitstappen ! Of vooruitzicht op een reisje ! Had ik mij voorgenomen om komend weekend naar zee te gaan, begint het toch wel niet zo te winteren ? Of laat ik mij te gauw ontmoedigen en moet ik toch nog bellen voor afspraak ? Misschien wel. (Wat had ik immers verwacht in de winter, dat het zou zomeren ?)
De boeken die ik momenteel lees, krijgen van mij het label saai, saai, saai. Al drie dagen bezig met 'het zijn' van Thomas van Aquino. Ploeter ploeter. Jaja, knik ik in mijn binnenste, het zal wel, het zal wel. Categorieën van Aristoteles, substantiële predicaten bij Aquino. Vergelijk : de ene met de andere. Invloed van de Kerk, blablabla... Ik lijk wel iemand die examens moet afleggen, maar nee, ik doe dit uit pure interesse (????).
Johan Anthierens. Eerste deel zit er door. Allemaal jongensbrieven naar zijn broer. Over zakgeld, over zijn eerste vriendinnetjes, over de boeken die hij leest. (Dit zou interessant kunnen zijn, maar nooit meer dan 2 lijnen bespreking). Tweede deel hopelijk beter.

Januari heeft mij verschrikkelijk te pakken.
Tijd om vrienden en vriendinnen te bellen en af te spreken !
En misschien toch naar zee ?
Wie geeft mij een tip van een meeslepend boek, of boeken waar ik het liefst heel januari (wat nog rest) en februari zoet mee ben ?

Tot slot : en ik ben niet de enige met het januarivirus ! Pakken zieke collega's en de rest ook al niet echt energiek en in the mood. Hardnekkig als een junk hou ik mij aan mijn looptraining. Koning winter : ik weiger uw onderdaan te zijn !

Goed financieel nieuws !


Tenminste, dat mag ik hopen want het gaat nog maar een ontwerp van een decreet dat de Vlaamse regering voor Pasen wil indienen.
Jammer voor mijn weduwe-moeder, voor wie het jaren te laat komt, het is nochtans de logica zelve !

Stel, je koopt samen met je man een huis. Je hebt lang gespaard en er samen van gedroomd. Je wordt samen oud en wordt hulpbehoevend. Je leeft van je pensioen en dat gaat goed, tenslotte is je huis afbetaald en zijn de kinderen de deur uit. Het pensioen is toereikend voor je alledaagse kosten én zelfs een extraatje.
Maar naarmate de leeftijd vordert verhoogt ook de kans op overlijden. Als je een regeling hebt dat de 'langstlevende' alles erft, dan ben je wel zeker van je huis, maar dan mag je van je pensioen wel plots flink wat successierechten betalen.
Voor veel (oude, maar ik veronderstel ook jonge) mensen is dat een steek in de rug. Je partner sterft en je moet plots belastingen betalen op de helft van je huis, terwijl je echt niet rijker geworden bent. Het gaat in hier dus niet over belastingen op een nieuwe rijkdom, tenzij je het huis onmiddellijk ten gelde zou maken natuurlijk.

Volgens de KBC-nieuwsbrief zou er een voorstel komen om die successierechten tot nul te herleiden. Goed nieuws !
Ik dénk dat ze hebben ingezien dat dat niet echt juist is...

Soup that body !

 

De soep is weer klaar ! Soep voldoet aan al mijn eisen : fastfood, gezond en gemakkelijk om mee te nemen naar het werk. Gemakkelijk in te vriezen ook.
Alle dagen drinken wij nu ons potje soep op het werk en wel met versgebakken brood (*) en zelfgemaakte yoghurt. We hoeven er niet voor naar de winkel en het is klaar als wij dat willen. Lang leve de technologie !

De soep op de foto is tomatensoep met brocolli (al zit er ook wortel, ajuin en prei in) én op smaak gebracht met een flinke scheut rode porto. Wie echt een voltreffer wil, moet eens courgettesoep met mascarpone en pesto proberen. Zalig lekker, alle collega's gegarandeerd jaloers !

(*) na trouwe dienst heeft onze broodbakmachine het begeven. Morgen een nieuw exemplaar... Iemand suggesties ?  

loom en energieloos

Januari : donker, regenachtig, alsof het leven stilstaat net zoals in de natuur.
Als het kon, koos ik voor een winterslaap. Ik denk dat het veel mensen goed zou doen. Alternatieve voorstellen die ik echt wel zie zitten, is 's zomers een uur langer werken en in de winter een uur minder. Ook de jongeren zouden er wel bij varen.
Want ook zij zijn moe en prikkelbaar.
Ik vroeg hen of zij zich daar bewust van waren en was verrast door hun inzicht.
"Als wij niet (dagelijks) kunnen sporten omdat de velden te nat liggen of omdat het regent, dan is onze dag dubbel zo zwaar".
Sport maakt hen wakker, energiek en blij.
Niet sporten maakt hen loom en prikkelbaar.

Met deze wijsheid heb ik mij maar meteen aangemeld bij "morgen begin ik" !
Want ik wil wakker, energiek en blij zijn ... (in plaats van loom en ....)

mannen- en vrouwenstress

Ik geef het maar eerlijk toe : zelf ben ik van mening dat vrouwen meer te lijden hebben onder stress dan mannen. Mijn eigen totaal onwetenschappelijke verklaring hiervoor is dat tweeledig. Mannen houden zich met één ding tegelijk bezig en kunnen zich bijgevolg maar over 1 ding zorgen maken. En tweedes : mannen trekken het zich veel minder aan. Laat die broek maar vuil zijn, laat de afwas nog niet gedaan zijn en wat maakt het uit hoe ons huis er bij ligt als vrienden komen ?
Tot hier mijn onwetenschappelijke en sterk bevooroordeelde visie. (Grapje !)
Soit. Nu komt het serieuze werk.

Vrouwen zouden wel gemakkelijker stressgebonden aandoeningen krijgen dan mannen. Zeg maar de klachten die langs een zijweg stress verraden : buikklachten, migraine, chronische vermoeidheid etc. Mannen zijn dan weer gevoeliger aan structurele stressgebonden stoornissen, dus acute hart- en vaatziekten. Women get sick, men die. Dàt blijkt wel wetenschap en ik heb het natuurlijk van een ander.
Zo zouden mannen ook gevoeliger zijn prestatiestress, vrouwen liggen meer wakker over relaties.
Leuk is de volgende hypothese : in de oertijd konden mannen bij bedreiging (van een groot dier) twee dingen doen : aanvallen of vluchten (fight or flight), terwijl vrouwen een tend-and-befriend patroon vertonen : zich omringen door anderen (in groep sta je sterker) en het beschermen van de kinderen.

Of ik daar iets van herken ? Uiteraard heb ik geen herinneringen uit mijn leven als primaat, maar dat vrouwen meer wakker liggen van relaties dan prestaties, dat kan ik best wel geloven...

Hondenetiquette


Ziko is al jarenlang de 'men's best friend' van neefje en nichtjes. Een taaie brave hond, groot en harig, één en al aanhankelijkheid en de goedheid zelve.

Ziko blijkt echter ook onderhevig aan het januaridipje, want begin dit jaar gaf het beestje geen kik meer. Alsof het er allemaal niets meer toe deed.
Bij gebrek aan hondenpsychiaters werd hij naar de dierenarts gebracht die het ergste vreesde. Een aantal dagen observatie kleurden de hemel alleen maar met nog meer donkere wolken. Ziko wou niets, deed niets en plaste zelfs niet meer.
De dokter belde ten einde raad of hij de hond in zachte slaap mocht wiegen.

Liever niet, besloot mijn familie wijselijk, als hij dan toch moet sterven, dan toch liever tussen de geliefden en niet ergens op een ziekenbankje in het hondenziekenhuis.

Dus werd de hond meegenomen. Eenmaal de hondenkliniek buiten perste het beestje er alles uit in één grote opluchting. Hij zag er meteen een stuk beter uit !
Wellicht had hij dat als goed opgevoede hond niet gedurfd in het ziekenhuis, daar was immers geen buitenlucht noch paaltje te bekennen.

Ziko is terug thuis, "verlost", maar nog niet helemaal de oude.
Hopelijk komt hij helemaal terug en is het maar een winterdipje.
Wij zijn alvast fier op hem !

Te ver van huis gezocht

DeWereldvanKaat is er, maar ik heb nog niet beslist welke blogsoftware ik voortaan zal gebruiken. Deze namiddag heb ik naar mijn mening veel te veel tijd verloren aan het vrij onhandige pakket Wordpress.
Misschien heeft het meer mogelijkheden maar als ik alleen al de omslachtigheid bekijk van de installatie, de hoeveelheid gegevens dit programma sowieso op mijn server zet, dan denk ik dat het toch eenvoudiger moet kunnen.

Meteen weet ik ook waar, bij blogger natuurlijk, gemakkelijker kan het niet.
Toch wil ik ook wel eens iets anders en blijf ik nog zoeken. Een mogelijk alternatief is de bloggersoftware integreren in een eigen template die in in dreamweaver maak.

Want laat het nog eens duidelijk zijn, ik heb geen computervingertjes en ben al blij dat ik met dreamweaver overweg kan. Om nog uren bezig te zijn met alleen al de installatie van Wordpress, het oplossen van de error met het uploaden van het archief van blogger, én ondertussen klagen dat ik geen tijd heb.

Nee, het is me zoveel niet waard...

Update :
In de FAQ van Wordpress staat dat ze van plan zijn om de mogelijkheid te geven om online werken (zoals blogger, zonder dat je de software op je server moet zetten) en je de kans te geven een redirect te geven naar je eigen site, iets wat in blogger al mogelijk is.
Dit berichtje dateert van oktober 2005, dus hopen dat ze er snel aan beginnen !

werken schaadt de relatie

De laatste weken zijn bijna geheel opgegaan in allerlei behoorlijk onbelangrijke zaken. Niet dat ze niet moeten gebeuren : opruimen, schoonmaken, het huis in orde houden, (wassen, plassen), maar ook de over ons hoofd groeiende administratie inzake ons huwelijk (je zou er al bijna tegenop zien, (grapje !), onze verbouwing en 'hoe we het allemaal gaan regelen'.

Er zijn voordelen aan trouwen als je wat ouder bent, maar een jonge twintiger maakt zich wellicht veel minder zorgen over alles. Wij - niet dat we zo oud zijn ! - gaan met allerlei zaken zogenaamd rationeler en minder emotioneel om. We zijn niet naïef (denken we !), staan financieel sterker, hebben al wat gezien. Lees bij dat laatste toch ook vooral : leeftijdsgenoten die uit elkaar gaan.
In de schaduw leeft toch altijd de angst : 'laat ons dat alsjeblieft niet overkomen' en 'hoe kunnen we dat voorkomen'.
Hoe verliefd en hoeveel liefde er ook is, we weten beiden dat niets gegarandeerd is.
(Zou die jonge twintiger, waar ik nu even jaloers op ben, dat ook beseffen ?)

Hoe dan ook, de twee voorbije weken hebben we nauwelijks tijd voor elkaar gehad, ondanks vakantie !
Gisteren zei ik dan ook : zouden we niet op weekend gaan ?
Jammer genoeg zag hij dat niet zitten. Eén dagje weg, dat wel.

Het is een begin.

Van de vakantie herinner ik mij met pijnlijkheid een citaat dat ik ooit ergens gelezen heb : als je thuis blijft, blijf je werken.
Ik vind dat spijtig, we zijn immers 'in verwachting' van een fijn huis waarvan we hopen dat het ons rust en ontspanning geeft.

Maar nu moeten we er uit. Zondag één dagje maar binnenkort misschien toch een weekend. Weg van alles, weg van de plannen, van de papieren, van de telefoon, van ons werk, van alles en iedereen.

We dreigen onszelf te verliezen.

Eindeljk verlost ?


De pa van het liefje is slim. Heel slim. Want hij kijkt al jaren 2 keer per dag naar buren. Eén keer in het Nederlands en één keer op BBC.
Nu ja, daar heb ik geen bewondering voor, maar wél dat hij als krasse zeventiger z'n video kan programmeren.
Wij hebben hier thuis computers bij de vleet, liefje neemt via de pc op van televisie naar de harde schijf en vandaar naar DVD, we zijn hier digitaal uitermate goed uitgerust.
Alleen : die video. Dat lukt mij niet. Alleen als het programma net begint en ik enkel 'record' moet duwen.
In mijn 'goede voornemens' zit ook ieder jaar gerichter televisie kijken én dus opnemen ipv zappen, maar ja, de vaardigheid om dat goed te programmeren ontbreekt.

Liefje kwam gisteren met de oplossing.
Een DVD-recorder. Vind je dat goed, vraagt hij. Ik antwoord met diepe zucht : als jij dat wil, ok, ik zal het toch weer niet kunnen.
Maar hij antwoordt : "per zender zal je een beeld krijgen met alle programma's die ze vandaag en de komende week uitzenden, en jij zal gewoon met "de pijltjes" (???) moeten klikken wat je wil opnemen. Het zal ALTIJD het juiste kanaal zijn en ALTIJD het juiste uur, want het kanaal zelf zal een signaaltje zetten."

Klinkt goed.
"En je kan de reclame zelfs uitknippen".

Zou dat allemaal waar zijn ?
Of probeert het vriendje mij zijn aankoop te verkopen ?
Hmmmm !

De kleerkast

Net terug van The Chronicles. Of voluit : The Chronicles of Narnia : the Lion, the Witch and the Wardrobe. Een tiental jaar geleden had ik er al van gehoord in een andere film, namelijk in Shadowlands, een film over het leven van C.S. Lewis, een Brits auteur, meteen ook de auteur van de Chronicles.

De hele film doet denken aan The Lord of the Rings : ook staat de strijd van het goede tegen het kwade centraal, overheerst aanvankelijk het kwade en hangt het lot van een mytische wereld (Narnia) af van een toevallig gezelschap : twee zonen en dochters van Adam en Eva.
Zoveel gelijkenis kan geen toeval zijn en dat is het wellicht ook niet. C.S. Lewis en Tolkien waren immers vrienden die regelmatig, met nog enkele anderen, samen kwamen om uit elkaars werk voor te lezen.

Zelf ben ik niet zo'n Lord of the Ringsfan, de duisternis was mij te alom aanwezig. Narnia kiest gelukkig (letterlijk ook) meer voor licht dan wel voor duistere scènes, het verhaal is lichter en minder bedrukkend.

Het meest heb ik echter genoten van het kleine volkje dat ik bij mij had. Die gingen helemaal in de film op en vonden het "een hele goeie", ondanks hun grote verzameling DVD's thuis en hun regelmatige bioscoopbezoek. The Lord of the Rings hebben ze nog niet gezien en misschien verklaart dat een stuk van hun waardering.

nog geen nieuws ...

... over mijn nieuwe webspace en domeinnaam bij B-one behalve dat alles nu toch al netjes een week betaald is... Even geduld wellicht !

Twee overwegingen : misschien importeer ik de Bloggersoftware in Dreamweaver (waar ik graag mee werk) ofwel gebruik ik WordPress dat mij ook wel goed lijkt.
Wat ik mij echter afvraag is of ik mijn 'archief' van Blogger kan overzetten naar Wordpress. Het staat wel (al) op een eigen server.

Iemand ervaring ?

Leve mij !

Ik ben de dag begonnen zoals ik hem gisteren geëindigd ben : lezend in "Leve Mij", van Johan Anthierens. Het boek ligt hier al een hele tijd maar was verloren gegaan tussen de vele andere boeken. Toen ik al dozen boeken aan het inpakken was voor de komende verhuis, heb ik dat boek toch even terzijde gelaten.
Een goede gok.

Aan Johan Anthierens heb ik nauwelijks herinnering, maar allen die mij voorgaan in leeftijd des te meer. Het boek is een bundeling van artikels en brieven die hij her en der geschreven heeft. Echte thematiek is er niet, de artikels en fragmenten zijn niet eens chronologisch gezet, maar ze roepen om gelezen te worden.
Niet dat Anthierens (voor zover ik al gelezen heb) zoveel nieuws weet te vertellen of dat zijn onderwerp mij zo erg boeit, maar alleen al de manier waarop hij iedere zin neerzet. Dat zijn gepolijste zinnen, daar is aangewerkt, dat zijn kleine kunstwerkjes op zich.

Het is genieten van zo'n goede schrijfstijl. Tussen de lijnen door zit het ook vol zelfrelativering en humor.
Geen boek om in één ruk uit te lezen, maar eentje om met de glimlach te gaan slapen en eentje om de dag te beginnen vol voornemens creatiever en verfijnder met woorden om te gaan !
Anthierens barst hoe dan ook van levenslust. Aanstekelijk !

bedelen

Gisteren zag ik haar opnieuw : een achtjarig kind met een papieren bekertje bedelend in de Parijsstraat. Een eindje verderop was haar mama. Het waren Oost-Europeanen en ik had ze vorige week voor het eerst gezien.
Hun actie had weinig succes, ondanks de Kerstperiode.

Het was lang geleden dat ik bedelaars in Leuven had gezien. In mijn studententijd gebeurde het ook wel, maar al de tussenliggende jaren niet meer.
Vanwaar komen ze ? vroeg ik mij af. "Wonen" ze in het Leuvense ?

Vooral met het kind had ik het te doen. Zo'n kind heeft geen keuze.
Heeft de moeder die wel ?
Het blijft mij achtervolgen waarom ze er jaren geleden wel waren, dan jaren weer niet en nu weer opnieuw.
Heeft dat met het beleid van de stad te maken ?

Hoe dan ook, ik vrees dat hun bedelacties weinig aarde aan de dijk brengen.
Toch vroeg ik mij af of er voor zo'n mensen dan geen hulp bestaat. Als ik het percentage zie dat van mijn loon naar sociale zekerheid gaat (dat ik overigens met graagte en overtuiging afsta) leef ik wellicht in de illusie dat met zo'n som geld (vermenigvuldigd met het aantal werknemers) het toch onmogelijk moet zijn dat er in België nog mensen zijn die bedelen.

Anderzijds heb ik de indruk dat het bedelen van die vrouw echt wel een keuze was. Ik bedoel : een keuze om dié vorm van hulpverlening te vragen en geen andere.

Iedere keer ik ze voorbij kom, leef ik ook in innerlijke strijd. Geef ik iets, hoeveel ? Loop ik gewoon door ? Helpt het iets ? (en dan nog dat stemmetje dat zegt : weet je wel, die TV-uitzending, waarin verteld werd dat het maffia is ?)
De ene dag denk ik er geheel anders over dan de andere.

Ben ik al door de Parijsstraat geraakt en moet ik nog de Dietsestraat door dan is het soms een laveren tussen de vele vragers om hulp door. In de Dietsestraat staan dikwijls mensen die je hulp, handtekening, mening, geld enzovoort voor die en die organisatie vragen.

Als inwoner van de binnenstad die altijd te voet gaat, ontbreekt het mij soms aan moed het eind van de straat nog te bereiken... Want de stemmetjes in mijn hoofd worden het maar niet eens...

2006 !

We gaan trouwen !

De PR van Osama bin Laden

citaat

Bush geeft Osama bin Laden inderdaad het aureool van een leider van een machtige beweging. Terwijl Al Qaeda dat nooit is geweest. Het is altijd een kleine sekte geweest en daar blijft niets meer van over. (...)
Maar als Bush, zoals Brzenzinski aanhaalt, het beeld creëert van een grote vijand, dan motiveert hij alleen maar al die kleine geïsoleerde groepen. Omdat hij ze het idee geeft dat ze deel uitmaken van een machtige beweging. En er is niets dat zoveel succes aantrekt als succes. We verzorgen eigenlijk de public relations van Osama bin Laden.

Rik Coolsaet
"Al Qaeda stelt niets meer voor"
in Dit was 2005, bijlage bij De Tijd van 31/12/2005

Het Citaat van Kaat komt terug

Vroeger had ik, zoals LVD juist opmerkte, een citatenblog als 'zusterblog' van 'De Wereld van Kaat'.
Eigenlijk was er geen reden om mee te stoppen en eenmaal mijn domeinnaam en webruimte in orde (lees : de grote verhuis) komt er opnieuw een blog 'citaat van kaat'. Voorlopig hou ik het nog even hier.

Zoveel moed verdient antwoord


De laatste dag van het jaar ontving ik (onverwacht) een mail met ongeveer de volgende tekst :
"Morgen (nieuwjaarssdag) staan vanaf 17.30 de glazen klaar, geef een seintje zodat we weten hoeveel glazen we moeten klaarzetten, allemaal welkom".
Ik keek de geadresseerden na en zag dat mijn zus zowat de hele familie had uitgenodigd, in alle geslachten (kant man, kant vrouw) en alle generaties (geen beperking op kinderen van kinderen van kinderen van kinderen).
Normalitair gaan we zelden in op uitnodigingen die zo kort op dag zijn, laat staan als dat betekent dat we er onverwacht de andere kant van België moeten voor opzoeken. Maar wie zo'n moed heeft verdient antwoord !
"We komen !"
Toen we regen, mist, E313, E40 en E17 hadden getrotseerd belden we aan alwaar de dochter des huizes ons verwelkomde. "Kom binnen, het is hier een tsunami van mensen".
Blijkbaar wist iedereen die euvele moed wel te waarderen en was "kort op dag" geen probleem.
Het werd een heen en weer gegolf van mensen binnen en buiten, babbels, onverstaanbaar Westvlaams (voor het liefje), generaties door elkaar (grootouders, kleinkinderen, kinderen van de kinderen van ....).

Het herinnerde mij zelfs aan een passage uit de bijbel
"Ga daarom naar de toegangswegen van de stad en nodig voor de bruiloft iedereen uit die je tegenkomt.” 10 De dienaren gingen de straat op en brachten zo veel mogelijk mensen samen, zowel goede als slechte. En de bruiloftszaal vulde zich met gasten voor de maaltijd. "

Zelfs het trouwnieuws was van de partij.

Zus zag er moe uit.
Als de kerstfee (met 8 dagen vertraging) bestaat, dan was het dit jaar wel mijn zus.

2006

aan iedereen een jaar zonder zorgen, vol warmte !