Rome !

We landen in het warme Italië. Het eerste wat ons opvalt is dat op zo'n relatief kleine afstand, de dagen al heel wat korter zijn. Het is pas half negen en toch landen we in het schemerdonker. Overal zijn de lichtjes aan. Het uitchecken gaat snel en ook de shuttle-bus vinden we gemakkelijk. Een dik half uur scheidt ons van Rome.
De bus zet ons allen af aan station Termini, een modern spoorwegstation. We kregen al onmiddellijk een plannetje van het centrum in handen gestopt. Zouden we de metro nemen of toch maar alles te voet doen ? Onze koffers zijn niet zo zwaar en met wieletjes en we willen eindelijk wel eens iets van Rome zien. De stad bruist van het leven en de mensen. Iedereen lijkt op straat te leven en het is nog meer dan warm. Zo'n 30 graden. Dat belooft voor de komende dagen !

Onze gastheer is zelf nog in het buitenland en kon ons de eerste dagen niet ontvangen wegens een al te strenge conciergerie. Erg vinden we dat niet, we zijn in Italië en we genieten ! Ons hotelletje blijkt op stapafstand, zo'n 20 minuten stappen van het station. J. had ons gewaarschuwd : Italianen zijn gul in het schenken van 'sterren' aan hotels. Ons 4 sterrenhotel is voor ons 'meer dan genoeg', het zou hier 3 sterren zijn. Alles is netjes en met barokke afwerking. De kamer is niet zo groot, maar we zijn dan ook niet van plan om veel 'binnen' te blijven. In de badkamer is alles voorzien, veel bewegingsruimte in de douche is er niet, maar wie komt naar Rome om lang te douchen ? En bovenal : het is er rustig en het is een goed bed. Dat verdient al een ster ! De foto is in dezelfde stijl als onze kamer, maar dit is toch de luxeversie !

Het is zondag en we nemen ons ontbijt op een terrasje. Weeral boven de 30 graden. Het wordt wennen. Met zicht op Porta Pia (Michelangelo) drinken we onze 'Coffee Americano con Latte' (of zoiets) nadat we geleerd hebben dat een gewone koffie voor Italianen iets piepkleins is (twee soeplepels ?) en gigantisch sterk !

We beginnen onze wandeling richting Colloseum. Onze eerste dag wordt indrukken opdoen. En dat doen we : heel Rome lijkt een groot museum, alsof de oude Romeinen er nog maar 'net' weg zijn. We kunnen geen kant op kijken of we zien wel een of andere ruïne. In parken liggen pilaren alsof ze er teveel aan zijn. We zien hier en daar hele groepen studenten archeologie zachtjes aarde scheppen. Meteen merken we ook dat we heel veel zullen moeten drinken als we de warmte willen overleven. Gelukkig is daar aan gedacht : overal in de (historische) stad vinden we kraantjes waar mensen hun flesjes vullen. Eerst ben ik vol argwaan. Het is één eerste dingen die je als wereldreiziger leert : drink geen water uit kranen ! In China stonden zelfs flesjes mineraalwater bij de lavabo's om onze tanden te poetsen ! Maar dit is Europa en het water blijkt niet zo anders. Of anders gezegd : onze magen en darmen kunnen er tegen ! Hip hip hoera !

We vliegen erin !

Ik ben benieuwd hoe het vliegen met RyanAir zal zijn. Het wordt voor mij de eerste keer 'low budget' vliegen. 'In den beginne' hadden deze luchtvaartmaatschappijen een slechte reputatie, ze zouden dikwijls de vertrekuren(*) niet respecteren of de vlucht gewoon annuleren. Omdat we heel laat beslisten hebben we bij andere luchtvaartmaatschappijen niet echt meer te kiezen. Een vlucht heen en weer kost ons gauw 800 euro voor twee. We mogen dan wel gratis logeren, we kiezen toch liever voor RyanAir die ons voor een kleine 400 euro heen en terug brengt. Via internet leren we de specifieke logica van zo'n maatschappij kennen. Zo kost de vlucht van het heengaan ons 3 keer zoveel als die bij het terugkeren. Ze rekenen er met eigenaardige formules van 'vraag en aanbod', hoe meer mensen een bepaalde vlucht willen of zouden willen, hoe hoger de prijs. Elke extra dient betaald te worden : handbagage, koffers en dit per persoon. Tijdens de vlucht worden enkel drankjes tegen betaling geserveerd. Het lijkt geldklopperij maar het is gewoonweg correct : je betaalt voor hetgene je kiest en de totaalprijs is merkelijk minder dan een 'gewoon' biljet.

Een tweede bedenking die ik maakte was de locatie van de luchthaven. Voor Charleroi valt dat nog mee, dat ligt 56 km Brussel. Er zijn gelukkig wel continu bussen die op en neer Brussel-Zuid Charloroi en omgekeerd rijden. Hetzelfde geldt voor Ciampino, Rome, al ligt de andere luchthaven (Da Vinci) ongeveer even ver van het centrum van Rome.

Het enige nadeel vind ik dat je geen vaste plaats op het vliegtuig hebt. Nu hebben wij daar geen problemen mee gehad, wij zaten bij elkaar en het maakte ons nu echt niet uit of waar we zaten. Naar Rome is het maar 2 uur vliegen, zaten we niet bij elkaar, dan was dat ook goed. Je kan wel 10 euro bij betalen om 'eerst in te checken' maar dat heeft niet altijd het gewenste resultaat. Bij het opstijgen in Charleroi zou dat wel gelukt zijn, want wie eerst incheckt kan eerst het vliegtuig op. In Rome was het pure geldverspilling, want deze 'priority's' zaten eerst op het busje naar het vliegtuig ... om er natuurlijk dan het laatste te kunnen uitstappen om hun plaats te vinden.

Charleroi is een kleine luchthaven en ook Ciampino. Het voordeel is minder drukte en je hebt op zeer korte tijd je valies in handen. Tussen het uitschepen en het oppikken van onze koffer lag ongeveer een half uur. In Zaventem is dat merkelijk langer, ook al omdat je de bagage return vele veder ligt dan waar je vliegtuig 'parkeert'.

Van ons krijgt RyanAir dus echt wel een goede beoordeling ! En nu op naar Rome !

* RyanAir gaat prat op 90 procent correcte tijden. Dat is hetzelfde als andere maatschappijen.

we gaan op reis !

... en we vinden het leuk !

Genieten van het zuiden en elkaar !

mannen hebben het voor het zeggen

O frustratie alom ! Wij zijn 2 jaar officieel getrouwd en moeten dus nu pas gezamenlijk onze belastingsaangifte invullen. Na jaren mijn eigen boontjes te hebben gedopt gaat dit werk plots (tegen mijn zin) naar manlief. Hij heeft er niets voor nodig, zelfs mijn 'token' of paswoord niet. Via "My Minfin" staan al mijn gegevens al ingevuld (wedde, voorheffing, giften, pensioensparen) en ja, de belastingsdienst gaat er van uit dat zijn rekeningnummer wordt gebruikt. We kunnen natuurlijk wijzigen, maar dan zijn we verplicht ons IBAN nummer te gebruiken, wat wij als gewone Belg niet kennen.
Bij kadastraal inkomen staat ook altijd mijn man vermeld. Hetzelfde bij alle mogelijke belastingenpapieren of officiële documenten : die staan gewoon op zijn naam, al betalen we natuurlijk gezamenlijk en zijn we wel getrouwd.

Daarnet zei manlief : je moet niet helpen hoor, ik heb alle gegevens.
"Ik kan dus weer gaan strijken", zei ik hem wat onvriendelijk.
Want een heel jaar lang hou IK alle papieren bij, schrijf ik alle rekeningen netjes over, doe ik alle administratie, maar als het over belastingen gaat zegt vader staat : doe maar uw strijk.

Grrrr !

Update : ja, op het einde had hij dan toch mijn token nodig.
Update 2 : Liefje : vind je dat nu zo erg dat alles op mijn naam staat ? Dat maakt toch niets uit ? Grrrrrr !
Update 3 : voor de goede lezer : ik had duidelijk mijn dag niet. Waarschijnlijk was ik ook niet zo genietbaar vandaag. Lange tenen ?

jaloers op het kleine (?) grut

Ze zijn hier weer waanzinnig bezig met 'The Sims 2'. Gisteren hadden ze nog een probleem omdat ze maar geen dochter kregen. Ze bleven maar adopteren maar kregen geen zoon. Vandaag was hun vampier gestorven omdat hij in de zon was blijven staan (en dat is niet zo goed, zoals u weet). Eentje heeft problemen met haar carrière, het wil niet vlotten. Maar misschien gaat het met de nieuwe outfit van de H&M beter, presentatie is alles, nietwaar. En volgende week gaan ze meubels kopen in Ikea. Het huis mag opnieuw ingericht worden.

Iedere dag hoor ik hier nieuwe verhalen. Ik wil ook, ik wil ook, denk ik dan. Waarom is het anders vakantie ? Maar het zit nog niet in mijn vingers.

lijstje

Ik ben goed in lijstjes en in cijfertjes. Redelijk goed in het afwerken van zo'n lijstjes zelfs. Nu vroeg ik mij af : hoeft de vakantie een lijstje ? Het is een beetje tegenstrijdig, lijstjes voor meer dan 10 weken vakantie. Ook dan nog lijstjes.

Anderzijds is die vakantie zo weer om. Ja, zelfs zo'n lange. En moet ik weer wachten tot er nog eentje komt. Dus zou ik wel eens een lijstje kunnen maken van 'leuke dingen doen'.

Maar dan komt het schuldgevoel. Er moet in ons huis nog veel gewerkt worden. Muren geverfd. (moet dat echt ?), de zolder moet nog geïsoleerd, we moeten eens goed nadenken over waar en hoe we onze badkamer en slaapkamerspullen opbergen. Nee, geen lijstje denk ik onmiddellijk. Dan nog liever lijstjes als : verder werken in de tuin. De schuurtjes (verder) aanpakken. Nadenken over het opnieuw in huis nemen van kippen.

Dus denk ik al de hele avond. Moet ik nu een beginnen aan een lijstje of niet ?

Ooit heb ik, zo'n tien jaar geleden, eens een lijstje gemaakt over 'dingen die ik in mijn leven nog wou doen'. Ik ben er ook al weer tien jaar naar op zoek. Tja, dat is zo met lijstjes.

joepie !

Wij zijn er o zo fan van ! We hebben er zo lang moeten op wachten maar eindelijk zit 'm in mijn 'sjakosj' ! (en loopt hij er mee onder zijn arm !)

niet vergeten

Ik ben je niet vergeten. Net zoals onze trouwdag niet. We waren jong, heel jong, en vol goede dromen. Kinderen, ons steentje bijdragen tot een betere wereld, veel volk in ons leven. Volk van allerlei slag en aard. Want jij deed als student vrijwilligerswerk in een opvangtehuis. Jij had je diploma filosofie op zak maar vond dat er zoveel gezeverd werd en zo weinig gedaan.
En toen was je weg.
We waren geen jaar getrouwd. Zomaar. Ik werd weduwe. Maar veel meer nog wees. Thuis was nergens. Ook de tijd verdween. Geen plaats en geen tijd. Of overal thuis en juist nergens. Want nergens moeten zijn. Niets moeten doen. Geen doel.
Ik heb je foto hier voor me. Wat ben je jong.
Hoe zou je er nu uitgezien hebben ? Hoe zouden wij er uit gezien hebben ?
Soms vertel ik nog wel anecdotes over jou. Zoals vandaag nog. En over je - ook al overleden - vader. Zij kennen jou niet, hebben jou nooit gezien. Maar door mijn verhalen heen voelen ze mijn hart kloppen voor jou.
En ook het jouwe.
In mijn hart sterf je nooit.

perfect day

We moesten niet naar het werk vandaag. We moeten 'thuiswerken'. Voor mij viel de hoeveelheid thuiswerk nogal mee, dus ik plande mijn dag in blokken van 2,5 uur, of toch zoiets. Intellectueel blok, huishoudblok, boodschap- en terrasjesblok, tuinblok.

Vooral dat laatste was bijzonder leuk.

Onze tuin is echter te groot om door 2 mensen te worden onderhouden, dus hebben we een redelijk onderhouden voortuin (mijn werk) en ongeveer een vierde van de 'achtertuin' die onderhouden wordt door het liefje. Voor de rest laten we het maar wat aanwaaien, met veel leven als gevolg. Bovenstaande foto is door het liefje genomen, hij is weer helemaal in de ban van foto's nemen.

Gisteren was het ook koekjesdag. Ik weet niet waarom, misschien omdat ik zo lang ziek geweest ben, maar ik vond dat ik koekjes verdiende. Gezonde koekjes, want deze zijn van muesli gemaakt en ik kan er maar niet afblijven.

Perfecte dagen dus. Want het enige waar wij het hier over hebben is over onze (toekomstige) reisplannen, het praten over de boeken die we lezen en bovenal genieten. Van elkaar en de rust.

Heerlijk !

een dikke aanrader !

Ok, er zijn boeken en er zijn boeken. Als ik geboeid lees van het eerste tot het laatste blad ben ik al dik tevreden, maar soms, heel soms krijg ik meer dan enkel een boeiend verhaal.

Dat de engelenmaker van Stefan Brijs de Gouden Uil van de lezer (2006) gewonnen heeft, is geen wonder. Het boek zit uitermate goed in elkaar. Het is onderhoudend, spannend, maar bovenal ook heel intelligent geschreven. Bij vele spannende boeken valt het plot als een pudding in elkaar, maar bij de Engelenmaker is het plots de kers op de taart, alle stukjes van de puzzel kloppen, en dat kan van niet veel boeken meer gezegd worden.

Wie dan - zoals ik een beetje toch - ook nog eens wat liefde voor wetenschap heeft, wordt dubbel beloond, want het boek gaat over een briljante wetenschapper. De vertaalrechten zijn al door verschillende landen gekocht en dat er een film van komt verwondert mij niets. Ook die rechten zijn reeds verkocht.

Iets vertellen over de inhoud doe ik niet, want voor één keer heb ik manlief nog niets verklapt en heel misschien leest hij het ook wel. Want de wetenschap waarover het gaat, is helemaal zijn ding.

Dankje M. voor de tip, een hele tijd geleden op deze blog !

Stefan Brijs, De Engelenmaker

Interview in De Morgen

Voor wie in Leuven woont : te koop in Cargo voor € 9

Pak het taboe aan !

En of er in de 21ste eeuw nog taboe's zijn ! Nu ben ik er ook niet zo goed in, maar soms denk ik : durf er over te praten ! Hieronder een lijstje, gelukkig (!!!) zijn al deze onderwerpen niet MIJN taboe's, maar toegegeven, ook ik heb zo mijn taboe's. Eentje daarvan is misschien al dat ik de persoon in kwestie niet durf te confronteren met het taboe zelf, terwijl ik het wel zie.

• De werkdruk is te hoog, ik krijg mijn werk niet meer fatsoenlijk af en het belast mijn leven en gezondheid.
  (verkeerde) strategie : zeuren over het werk, kraken onder de druk, slecht afgewerkt werk afleveren, zich wegsteken of afzonderen, het doorschuiven naar andere collega's


• Ik durf niet openlijk in te gaan tegen enkele (populaire) collega's.
  (verkeerde) strategie : ik zeg het dan maar achter hun rug en probeer andere collega's van mijn standpunt te overtuigen.


• Het loopt niet goed met mijn kinderen. Ik heb de indruk dat ze mijn leven overheersen en gewoon doen wat ze willen.
  (verkeerde) strategie : Grote stilte (kinderen zijn een groot taboe !), ik ben zeker geen goede (stief-)moeder, (stief-)vader, het is mijn schuld. Bij stiefouders is het taboe NOG groter.


• Ik heb het financieel wel niet echt moeilijk, maar kan niet de tred van mijn collega's, vrienden volgen.
  (verkeerde) strategie : zwijgen dan maar, excuses zoeken om duurdere zaken uit de weg te gaan, of : meedoen en het probleem nog groter maken.


• Ik ben zwanger maar zie het helemaal niet zitten.
  (verkeerde) strategie : Doen alsof ik dolblij ben. We houden de parade aan !


• Ik weet dat mijn collega', vriendin, door haar man wordt bedrogen.
  (verkeerde) strategie : zwijgen, hopen dat het niet uitkomt.


• Ik heb iets ongelooflijks stom gedaan en ik vrees dat het zal uitkomen.
  (Verkeerde) strategie : indekken, 'it was'nt me !'
  

joewie ! Ik kan het dan wel mooi schrijven, maar er zijn er weinig die ik zelf zou durven aanpakken.

vakantieplannen

Mailtje van vriend. Of we komen. Waarom we nog niet gekomen zijn.
We hebben meteen geboekt. Voor ik op Grote Reis ga, nog even samen naar hier.

Of ik zo nog vrienden en vriendinnen heb ? Ja hoor, knik ik. En ik denk aan die vriendin in Afrika, .... en die in Frankrijk .... en die in ...

Maar het mag ook omgekeerd, want collega H. vroeg me vandaag : is het goed als Mevr. X, de adjunctdirectrice bij jullie logeert ? Ik wist al niet meer waarover het ging.
"Je weet wel," zei hij, "Die Poolse madam".

Tuurlijk, glimlachte ik. "Allemaal welkom !"